Sálmarnir 103
1 Ég vil lofa Guð af öllu hjarta.
Psalm Dawida. Błogosław, moja duszo, PANA, i całe moje wnętrze – jego święte imię.
2 Ég vil vegsama Drottin og minnast allra velgjörða hans við mig.
Błogosław, moja duszo, PANA, i nie zapominaj o wszystkich jego dobrodziejstwach.
3 Hann fyrirgefur syndir mínar. Hann læknar mig.
On przebacza wszystkie twoje nieprawości, on uzdrawia wszystkie twoje choroby;
4 Hann frelsar mig frá dauða. Hann umlykur mig náð og miskunn.
On wybawia twoje życie od zguby, on cię koronuje miłosierdziem i wielką litością.
5 Hann hleður á mig gjöfum! Hann endurnýjar lífsþrótt minn og gerir mig sterkan sem örn.
On nasyca dobrem twoje usta i odnawia twoją młodość jak u orła.
6 Hann réttir hlut þeirra sem misrétti þola.
PAN wymierza sprawiedliwość i sąd wszystkim uciśnionym.
7 Hann opinberaði Móse vilja sinn og hver hann væri og einnig þjóð sinni Ísrael.
Dał poznać swe drogi Mojżeszowi, a synom Izraela swoje dzieła.
8 Hann er miskunnsamur og mildur við þá sem eiga það ekki skilið. Hann er seinn til reiði og fullur náðar og kærleika.
Łaskawy i litościwy jest PAN, nieskory do gniewu i [pełen] wielkiego miłosierdzia.
9 Hann er ekki langrækinn né eilíflega reiður.
Nie będzie się spierał bez końca ani wiecznie [gniewu] chował.
10 Hann hefur ekki refsað okkur fyrir syndir okkar eins og sanngjarnt var
Nie postępuje z nami według naszych grzechów ani nie odpłaca nam według naszych nieprawości.
11 því að miskunn hans við þá sem óttast hann og heiðra, er eins há og himinninn er yfir jörðinni.
Jak wysoko bowiem są niebiosa nad ziemią, [tak] wielkie [jest] jego miłosierdzie nad tymi, którzy się go boją.
12 Hann fleygði burt syndum okkar og það langt, já, eins langt og austrið er frá vestrinu!
Jak daleko jest wschód od zachodu, [tak] daleko oddalił od nas nasze występki.
13 Eins og faðir miskunnar börnum sínum, eins hefur Drottinn miskunnað þeim sem óttast hann,
Jak ojciec ma litość nad dziećmi, tak PAN ma litość nad tymi, którzy się go boją.
14 því hann veit að við erum bara dauðlegir menn
On bowiem wie, z czego jesteśmy ulepieni; pamięta, że jesteśmy prochem.
15 og að ævi okkar er stutt og líður hratt. Við erum eins og jurt sem vex og blómgast
Dni człowieka są jak trawa, kwitnie jak kwiat polny.
16 en skrælnar fyrr en varir í brennheitum vindinum, deyr og gleymist.
Wiatr na niego powieje, a już go nie ma i nie pozna go już jego miejsce.
17 En miskunn Drottins endist að eilífu fyrir þá sem reiða sig á orð hans og óttast hann.
Ale miłosierdzie PANA od wieków na wieki nad tymi, którzy się go boją, a jego sprawiedliwość nad synami synów;
18 Og hjálpræði hans nær til barnabarnanna ef við höldum sáttmála hans og hlýðum boðum hans.
[Nad tymi], którzy strzegą jego przymierza i pamiętają, aby wypełnić jego przykazania.
19 Drottinn hefur reist sér hásæti á himnum og þaðan stjórnar hann heiminum.
PAN na niebiosach ustanowił [swój] tron, a jego królestwo panuje nad wszystkimi.
20 Lofið Drottin, þið voldugu englar sem framkvæmið skipanir hans og takið við fyrirmælum hans.
Błogosławcie PANA, jego aniołowie, potężni siłą, którzy wypełniacie jego rozkazy, będąc posłuszni głosowi jego słowa.
21 Lofið Drottin, þið hersveitir englanna sem framfylgið vilja hans.
Błogosławcie PANA, wszystkie jego zastępy, jego słudzy, którzy spełniacie jego wolę.
22 Öll verk Drottins, um víða veröld, lofa hann! Einnig ég vil lofa hann!
Błogosławcie PANA, wszystkie jego dzieła, we wszystkich miejscach jego panowania. Błogosław, moja duszo, PANA.
