Markús 5
1 Þeir komu að landi austan megin vatnsins. Þegar Jesús var að stíga upp úr bátnum, hljóp þar að maður, haldinn illum anda.
They came to the other side of the sea, into the country of the Gadarenes.
When he had come out of the boat, immediately a man with an unclean spirit met him out of the tombs.
3 Hann hélt sig annars í og við grafirnar, og var slíkt heljarmenni að í hvert skipti sem hann var fjötraður – og það gerðist oft – sleit hann í sundur handjárnin, reif af sér hlekkina og fór sína leið. Enginn hafði afl til að yfirbuga hann.
He lived in the tombs. Nobody could bind him any more, not even with chains,
because he had been often bound with fetters and chains, and the chains had been torn apart by him, and the fetters broken in pieces. Nobody had the strength to tame him.
5 Hann æddi nætur og daga æpandi um milli grafanna og út í auðnina, og risti sig til blóðs með hvössum steinum.
Always, night and day, in the tombs and in the mountains, he was crying out, and cutting himself with stones.
6 Maðurinn hafði séð til bátsins úti á vatninu. Hann kom hlaupandi til móts við Jesú og varpaði sér að fótum hans.
When he saw Yeshua from afar, he ran and bowed down to him,
7 Jesús sagði þá við illa andann sem í manninum var: „Út með þig, illi andi.“Andinn rak þá upp skelfilegt öskur og spurði: „Hvað ætlar þú að gera við okkur, Jesús, sonur hins æðsta Guðs? Við biðjum þig, láttu okkur ekki kveljast.“
and crying out with a loud voice, he said, “What have I to do with you, Yeshua, you Son of the Most High God? I adjure you by God, don’t torment me.”
For he said to him, “Come out of the man, you unclean spirit!”
9 „Hvað heitir þú?“spurði Jesús. „Hersing.“svaraði andinn, „því við erum margir í þessum manni.“
He asked him, “What is your name?” He said to him, “My name is Legion, for we are many.”
10 Því næst báðu andarnir hann að senda sig ekki burt.
He begged him much that he would not send them away out of the country.
11 Meðan þetta gerðist var stór svínahjörð á beit í hlíðinni upp af vatninu.
Now on the mountainside there was a great herd of pigs feeding.
12 „Sendu okkur í svínin þarna, “báðu andarnir.
All the demons begged him, saying, “Send us into the pigs, that we may enter into them.”
13 Jesús leyfði þeim það. Þá fóru andarnir úr manninum og í svínin. Við það tók öll hjörðin á rás og æddi niður bratta hlíðina, fram af klettunum og drukknaði í vatninu.
At once Yeshua gave them permission. The unclean spirits came out and entered into the pigs. The herd of about two thousand rushed down the steep bank into the sea, and they were drowned in the sea.
14 Svínahirðarnir flýðu til nærliggjandi bæja og sögðu, á hlaupunum, frá því sem gerst hafði. Fjöldi fólks þusti þá af stað til að sjá þetta með eigin augum.
Those who fed the pigs fled, and told it in the city and in the country. The people came to see what it was that had happened.
15 Og þegar fólkið sá manninn sitja þar, klæddan og með fullu viti, varð það hrætt.
They came to Yeshua, and saw him who had been possessed by demons sitting, clothed, and in his right mind, even him who had the legion; and they were afraid.
16 Þeir sem vitni höfðu orðið að atburðinum, sögðu öðrum frá
Those who saw it declared to them what happened to him who was possessed by demons, and about the pigs.
17 og þegar fólkið hafði heyrt frásögnina, bað það Jesú að fara og láta sig í friði!
They began to beg him to depart from their region.
18 Jesús fór því aftur um borð í bátinn, en þá bað maðurinn, sem haft hafði illu andana, hann að leyfa sér að koma með,
As he was entering into the boat, he who had been possessed by demons begged him that he might be with him.
19 en Jesús leyfði það ekki. „Farðu heim til þín og þinna, “sagði hann; „og segðu þeim hve mikið Guð hefur gert fyrir þig, og hversu hann hefur miskunnað þér.“
He didn’t allow him, but said to him, “Go to your house, to your friends, and tell them what great things the Lord has done for you and how he had mercy on you.”
20 Maðurinn fór því til þorpanna tíu þar í héraðinu og sagði öllum frá þeim stórkostlegu hlutum sem Jesús hafði gert fyrir hann, og undruðust það allir.
He went his way, and began to proclaim in Decapolis how Yeshua had done great things for him, and everyone marveled.
21 Þegar Jesús var kominn til baka yfir vatnið, safnaðist að honum fjöldi fólks.
When Yeshua had crossed back over in the boat to the other side, a great multitude was gathered to him; and he was by the sea.
22 Jaírus, forstöðumaður samkomuhúss staðarins, kom þangað, laut honum,
Behold, one of the rulers of the synagogue, Jairus by name, came; and seeing him, he fell at his feet
23 og bað hann heitt og innilega að lækna litlu dóttur sína. „Hún er að deyja, “sagði hann, angistarfullur. „Gerðu það fyrir mig að koma og leggja hendur þínar yfir hana, svo að hún lifi og verði heilbrigð.“
and begged him much, saying, “My little daughter is at the point of death. Please come and lay your hands on her, that she may be made healthy, and live.”
24 Jesús fór með honum og allt fólkið fylgdi á eftir.
He went with him, and a great multitude followed him, and they pressed upon him on all sides.
25 Í mannþrönginni að baki Jesú var kona sem hafði haft innvortis blæðingar í tólf ár.
A certain woman who had a discharge of blood for twelve years,
26 Árum saman hafði hún þolað þjáningarfullar aðgerðir lækna og eytt í það aleigu sinni, en henni hafði stöðugt versnað.
and had suffered many things by many physicians, and had spent all that she had, and was no better, but rather grew worse,
27 Hún hafði heyrt um dásamleg kraftaverk sem Jesús vann, og því læddist hún nú aftan að honum í mannþyrpingunni og snerti föt hans.
having heard the things concerning Yeshua, came up behind him in the crowd and touched his clothes.
28 Hún hugsaði: „Ef ég bara gæti snert hann, þá verð ég heilbrigð.“
For she said, “If I just touch his clothes, I will be made well.”
29 Og það gerðist einmitt! Um leið og hún kom við hann, stöðvaðist blæðingin og hún fann að hún hafði læknast!
Immediately the flow of her blood was dried up, and she felt in her body that she was healed of her affliction.
30 Jesús varð á sömu stund var við að lækningakraftur fór út af honum. Hann sneri sér því við í mannfjöldanum og spurði: „Hver snerti mig?“
Immediately Yeshua, perceiving in himself that the power had gone out from him, turned around in the crowd and asked, “Who touched my clothes?”
31 „Fólkið þrýstir að þér á alla vegu og þú spyrð hver hafi snert þig, “svöruðu lærisveinarnir undrandi.
His disciples said to him, “You see the multitude pressing against you, and you say, ‘Who touched me?’”
32 En Jesús horfði í kring um sig til að finna þann sem hafði snert hann.
He looked around to see her who had done this thing.
33 Þegar konan sá það, kom hún, hrædd og skjálfandi, kraup niður og sagði honum alla söguna.
But the woman, fearing and trembling, knowing what had been done to her, came and fell down before him, and told him all the truth.
34 „Dóttir, “sagði Jesús við hana, „trú þín hefur læknað þig. Þú ert heilbrigð af sjúkdómi þínum, farðu í friði.“
He said to her, “Daughter, your faith has made you well. Go in peace, and be cured of your disease.”
35 Meðan hann var að tala við hana, kom sendiboði frá heimili Jaírusar. Hann sagði að nú væri allt orðið um seinan – stúlkan væri dáin og tilgangslaust að láta Jesú koma úr þessu.
While he was still speaking, people came from the synagogue ruler’s house, saying, “Your daughter is dead. Why bother the Rabbi any more?”
36 En Jesús lét sem hann heyrði þetta ekki og sagði við Jaírus: „Vertu ekki hræddur. Trúðu á mig og treystu mér.“
But Yeshua, when he heard the message spoken, immediately said to the ruler of the synagogue, “Don’t be afraid, only believe.”
37 Jesús bað nú mannfjöldann að nema staðar og leyfði engum að fara með sér inn í hús Jaírusar, nema Pétri, Jakobi og Jóhannesi.
He allowed no one to follow him except Peter, Jacob, and Yochanan the brother of Jacob.
38 Þegar inn kom sá Jesús að allt var þar í uppnámi, fólkið grét og kveinaði.
He came to the synagogue ruler’s house, and he saw an uproar, weeping, and great wailing.
39 Hann sagði við það: „Hvað á allur þessi grátur og hávaði að þýða? Barnið er ekki dáið, það sefur.“
When he had entered in, he said to them, “Why do you make an uproar and weep? The child is not dead, but is asleep.”
40 Þá hló fólkið að honum, en hann skipaði því að fara út og tók síðan með sér lærisveinana þrjá og foreldra stúlkunnar og fór inn til hennar.
They ridiculed him. But he, having put them all out, took the father of the child, her mother, and those who were with him, and went in where the child was lying.
41 Hann tók í höndina á barninu og sagði: „Stúlka litla, rís þú upp.“Jafnskjótt reis hún á fætur og fór að ganga um gólfið! (Hún var tólf ára). Foreldrar hennar urðu frá sér numdir af gleði.
Taking the child by the hand, he said to her, “Talitha cumi!” which means, being interpreted, “Girl, I tell you, get up!”
Immediately the girl rose up and walked, for she was twelve years old. They were amazed with great amazement.
43 Jesús lagði áherslu á að þau segðu þetta engum og bað þau síðan að gefa henni eitthvað að borða.
He strictly ordered them that no one should know this, and commanded that something should be given to her to eat.
