Lúkas 5
1 Dag einn var hann að predika niðri við strönd Genesaretvatnsins. Fólkið þyrptist að og þrengdi að honum, því allir vildu heyra orð Guðs.
Un jour que Jésus, pressé par la foule, qui voulait entendre la parole de Dieu, était acculé vers le lac de Génésareth,
2 Hann tók þá eftir tveim mannlausum bátum í fjörunni – áhafnirnar voru þar skammt frá að þvo net sín.
il vit deux barques qui stationnaient près du rivage. Les pêcheurs, après en être descendus, avaient nettoyé leurs filets.
3 Jesús fór út í annan bátinn og bað eigandann, Símon, að leggja lítið eitt frá landi, svo hann gæti setið í bátnum og talað þaðan til mannfjöldans.
Il entra dans l'une de ces barques, qui appartenait à Simon, et le pria de s'éloigner un peu de terre; puis, s'étant assis, il enseigna la foule de dessus la barque.
4 Þegar hann hafði lokið máli sínu sagði hann við Símon: „Farðu nú út á dýpið og leggðu netin.“
Quand il eut cessé de parler, il dit à Simon: «Avancez en pleine eau, et jetez votre filet pour pêcher.»
5 „Herra, “svaraði Símon, „við höfum verið að í alla nótt og ekki orðið varir, en fyrst þú segir það, þá skulum við reyna.“
Simon lui répondit: «Maître, nous avons travaillé toute la nuit sans rien prendre; mais, sur ta parole, nous jetterons le filet.
6 Í þetta skipti varð veiðin svo mikil að netin rifnuðu!
Et l'ayant jeté, ils prirent une si grande quantité de poissons, que leur filet se rompait.
7 Þá kölluðu þeir til félaga sinna á hinum bátnum og báðu þá að hjálpa sér. Ekki leið á löngu uns þeir höfðu drekkhlaðið báða bátana.
Ils firent donc signe à leurs compagnons, qui étaient dans l'autre barque, de venir les aider. Ils vinrent, et ils remplirent les deux barques au point qu'elles enfonçaient.
8 Þegar Símon Pétur sá þetta, féll hann að fótum Jesú og sagði: „Farðu frá mér, herra, ég er of syndugur til að vera nálægt þér.“
A cette vue, Simon-Pierre tomba aux genoux de Jésus, et lui dit: «Éloigne-toi de moi, Seigneur, car je suis un homme pécheur.»
9 Bæði hann og félagar hans, Jakob og Jóhannes Sebedeussynir, voru gagnteknir af undrun á öllum þessum afla. En Jesús sagði við Símon: „Vertu óhræddur! Héðan í frá skaltu veiða menn.“
Il était, en effet, stupéfié, aussi bien que tous ceux qui étaient avec lui, de la quantité de poissons qu'ils avaient prise.
Il en était de même de Jacques et de Jean, fils de Zébédée, qui étaient associés de Simon. Alors Jésus dit à Simon: «Ne crains point, désormais tu seras pêcheur d'hommes.»
11 Þegar þeir höfðu landað aflanum yfirgáfu þeir allt og fylgdu honum.
Et eux, ayant ramené leurs barques à terre, quittèrent tout, et le suivirent.
12 Svo bar við, er Jesús var staddur í einu þorpinu, að hann mætti manni sem þjáðist af holdsveiki. Þegar maðurinn sá Jesú, fleygði hann sér í götuna fyrir framan hann og grátbað hann að lækna sig. „Herra, þú getur læknað mig ef þú vilt, “sagði hann.
Comme il était dans une des villes de la Galilée, un homme couvert de lèpre le vit, et, se prosternant la face contre terre, lui adressa cette prière: «Seigneur, si tu le veux, tu peux me rendre net.»
13 Jesús rétti út höndina, snerti manninn og sagði: „Ég vil að þú verðir heilbrigður.“Um leið hvarf holdsveikin!
Jésus avançant la main, le toucha, après lui avoir dit: «Je le veux, sois net.» Aussitôt la lèpre le quitta.
14 Jesús bað manninn að segja þetta engum, en fara strax og láta prestinn skoða sig. „Fórnaðu síðan því sem lög Móse fyrirskipa þeim sem læknast af holdsveiki, “bætti Jesús við, „því það er sönnun þess að þér sé batnað.“
Il lui recommanda de n'en parler à personne: «Mais va, lui dit-il, montre-toi au sacrificateur, et présente pour ta guérison l'offrande que Moïse a prescrite pour l'attester au peuple.»
15 Orðrómurinn um mátt Jesú breiddist nú æ hraðar út og mikill mannfjöldi kom til að hlusta á hann og fá bót meina sinna.
Sa renommée se répandait de plus en plus; et le peuple venait en foule pour l'entendre et pour se faire guérir de ses maladies.
16 Oft dró hann sig þó út úr á óbyggða staði og var þar á bæn.
Pour lui, il se retirait dans les déserts, et priait.
17 Einn daginn, er hann var að kenna, sátu þar nokkrir af leiðtogum og fræðimönnum þjóðarinnar. (Þeir komu úr hverju þorpi í Galíleu og Júdeu og einnig frá Jerúsalem.) Lækningakraftur frá Guði var með Jesú þegar þetta var.
Un jour qu'il enseignait en présence de pharisiens et de docteurs de la Loi, venus de tous les villages de la Galilée, ainsi que de la Judée et de Jérusalem, et que la puissance du Seigneur se déployait dans la guérison des malades,
18 Þá komu nokkrir menn og báru á milli sín lamaðan mann á dýnu. Þeir reyndu að olnboga sig í gegnum þvöguna og inn til Jesú, en án árangurs. Þá fóru þeir upp á þakið, losuðu nokkrar þakhellur og létu þann lamaða síga á dýnunni niður til Jesú.
arrivèrent des gens, qui portaient sur un lit un homme paralysé; ils cherchaient à le faire entrer, et à le placer sous les yeux de Jésus.
Ne sachant par où pénétrer, à cause de la foule, ils montèrent sur le toit, et, en ayant enlevé les briques, ils descendirent le malade, avec son lit, au milieu de l'assemblée, devant Jésus.
20 Þegar Jesús sá trú þeirra sagði hann við lamaða manninn: „Vinur minn, syndir þínar eru fyrirgefnar.“
Celui-ci voyant leur foi, dit: «O homme, tes péchés te sont pardonnés.»
21 „Hvað heldur maðurinn að hann sé, “sögðu farísearnir og lögvitringarnir hvorir við aðra. „Þetta er guðlast! Hver getur fyrirgefið syndir nema Guð?“
Les scribes et les pharisiens commencèrent à dire en eux-mêmes: «Qui est cet homme qui profère des blasphèmes? Qui peut pardonner les péchés, que Dieu seul?»
22 Jesús vissi hvað þeir hugsuðu og svaraði: „Hvers vegna kallið þið þetta guðlast?
Mais Jésus connaissant leurs pensées, prit la parole, et leur dit: «Quelles pensées avez-vous dans vos coeurs?
23 Hvort er auðveldara að fyrirgefa syndir hans eða lækna hann?
Lequel est le plus aisé de dire: Tes péchés te sont pardonnés, ou de dire: Lève-toi et marche?
24 Nú ætla ég að lækna hann og sanna þar með að ég hef vald til að fyrirgefa syndir.“Síðan sneri hann sér að lamaða manninum og sagði ákveðinn: „Taktu dýnuna þína og farðu heim, því nú ertu orðinn heilbrigður.“
Or, afin que vous sachiez que le Fils de l'homme a sur la terre le pouvoir de pardonner les péchés: Je te le commande, dit-il au paralytique, lève-toi, prends ton lit et va-t'en dans ta maison.»
25 Samstundis spratt maðurinn á fætur í augsýn allra, tók dýnuna sína, gekk heimleiðis og lofaði Guð!
A l'instant, le paralytique se leva en leur présence, prit ce qui lui servait de lit, et s'en alla dans sa maison en glorifiant Dieu.
26 Fólkið varð óttaslegið, lofaði Guð og sagði hvað eftir annað: „Við höfum séð ótrúlega hluti í dag.“
Tous les assistants étaient dans la stupéfaction; ils glorifiaient Dieu, et, tout remplis de crainte, ils disaient: «Nous avons vu aujourd'hui des choses étranges.»
27 Síðar er Jesús var á leið út úr þessum bæ, sá hann skattheimtumann, Leví að nafni, sitja hjá skattstofunni. Það var á allra vitorði að skattheimtumenn þessir sviku fé út úr fólki. Jesús gekk til Leví og sagði: „Komdu og vertu lærisveinn minn.“
Après cela, Jésus étant sorti, remarqua un publicain nommé Lévi, qui était assis au bureau des péages, et il lui dit: «Suis-moi.»
28 Leví stóð þá samstundis upp, yfirgaf allt og fylgdi Jesú.
Et lui, quittant tout, se leva et le suivit.
29 Stuttu síðar efndi Leví til veislu og var Jesús heiðursgesturinn. Þarna voru samankomnir margir vinnufélagar Leví, svo og aðrir gestir.
Lévi lui donna un grand repas dans sa maison, et il y avait une troupe nombreuse de publicains et d'autres gens, qui étaient à table avec eux.
30 Farísearnir og lögvitringarnir komu þá til lærisveina Jesú og kvörtuðu um að Jesús borðaði með slíkum stórsyndurum.
Les pharisiens et les scribes du lieu s'en plaignaient à ses disciples, disant: «Pourquoi mangez-vous et buvez-vous avec les publicains et les gens de mauvaise vie?»
31 Jesús varð fyrir svörum og sagði: „Ekki þurfa heilbrigðir læknis við, heldur þeir sem sjúkir eru.
Jésus prit la parole, et leur dit: «Ce ne sont pas les bien portants qui ont besoin de médecin, mais ceux qui se portent mal:
32 Ég kom til að kalla syndara burt frá syndinni, en ekki til að eyða tíma með þeim sem þegar telja sig nógu góða.“
je ne suis pas venu appeler les justes à la repentance, mais les pécheurs.»
33 Það næsta sem þeim fannst þeir þurfa að gera athugasemd við, var að lærisveinarnir væru í veislu í stað þess að fasta. „Lærisveinar Jóhannesar skírara fasta oft og biðja, “sögðu þeir, „einnig lærisveinar faríseanna, en af hverju eru þínir alltaf étandi og drekkandi?“
Ils lui dirent: «Les disciples de Jean jeûnent fréquemment et font des prières, et ceux des pharisiens également, tandis que les tiens mangent et boivent.»
34 „Segið mér eitt, fasta menn þegar þeir halda hátíð?“sagði Jesús. „Er veislumatnum sleppt í brúðkaupsveislum?
Il leur répondit: «Pouvez-vous faire jeûner les amis de l'époux, pendant que l'époux est avec eux?
35 Sá tími mun hins vegar koma er brúðguminn verður tekinn og líflátinn og þá mun þá ekki langa í mat.“
Le temps de jeûner viendra: quand l'époux leur sera ôté, alors ce sera le temps de jeûner.»
36 Jesús sagði þeim dæmisögu: „Enginn rífur pjötlu af nýjum fötum til að bæta gamla flík. Þá eyðileggjast ekki aðeins nýju fötin, heldur lítur gamla flíkin verr út en áður!
Il ajouta une comparaison: «On ne prend pas une pièce à une étoffe neuve, pour la mettre à un vieux habit; autrement, non-seulement on déchire l'étoffe neuve, mais encore le neuf n'ira pas bien avec le vieux.
37 Enginn setur nýtt vín á gamla belgi, því þá sprengir nýja vínið belgina og það fer til spillis og belgirnir eyðileggjast.
On ne met pas non plus du vin nouveau dans de vieilles outres; autrement, le vin nouveau fait rompre les outres, et le vin se répand, et les outres sont perdues.
38 Nýtt vín verður að láta á nýja belgi.
Mais il faut mettre le vin nouveau dans des outres neuves.
39 Sá sem drukkið hefur gamalt vín, hefur ekki áhuga á nýju. „Það gamla er ljúffengara segir hann.“
D'ailleurs, quand on vient de boire du vin vieux, on ne veut pas du nouveau, car on dit: «Le vieux est bon.»
