< Lúkas 4 >
1 Jesús fylltist heilögum anda, sem leiddi hann frá ánni Jórdan og út í auðnir Júdeu.
Иисус же исполнь Духа Свята возвратися от Иордана: и ведяшеся Духом в пустыню,
2 Þar var hann í fjörutíu daga matarlaus og hungrið svarf að.
дний четыридесять искушаемь от диавола: и не яст ничесоже во дни тыя: и скончавшымся им, последи взалка.
3 Þá freistaði Satan hans og sagði: „Ef þú ert sonur Guðs, þá segðu þessum steini að verða að brauði.“
И рече Ему диавол: аще Сын еси Божий, рцы каменеви сему, да будет хлеб.
4 Jesús svaraði: „Biblían segir: „Maðurinn lifir ekki bara á brauði.““
И отвеща Иисус к нему, глаголя: писано есть, яко не о хлебе единем жив будет человек, но о всяцем глаголголе Божии.
5 Þá tók Satan hann með sér og sýndi honum á augabragði öll ríki heimsins
И возвед Его диавол на гору высоку, показа Ему вся царствия вселенныя в часе временне,
6 og sagði: „Öll þessi ríki og dýrð þeirra er mín eign og ég get ráðstafað þeim að vild. Þetta skal allt verða þitt, ef þú fellur fram og tilbiður mig.“
и рече Ему диавол: Тебе дам власть сию всю и славу их: яко мне предана есть, и, емуже аще хощу, дам ю:
Ты убо аще поклонишися предо мною, будут Тебе вся.
8 En Jesús svaraði: „Í Biblíunni stendur: „Drottin Guð þinn átt þú að tilbiðja og þjóna honum einum.““
И отвещав рече ему Иисус: иди за Мною, сатано: писано есть: поклонишися Господу Богу твоему, и Тому единому послужиши.
9 Þá fór Satan með hann upp til Jerúsalem og alla leið upp á þakbrún musterisins og sagði: „Ef þú ert sonur Guðs, stökktu þá fram af! Segir Biblían ekki að Guð muni senda engla sína til að gæta þín og vernda þig, svo þú merjist ekki á stéttinni fyrir neðan?“
И веде Его во Иерусалим, и постави Его на криле церковнем, и рече Ему: аще Сын еси Божий, верзися отсюду долу:
писано бо есть, яко Ангелом Своим заповесть о Тебе сохранити Тя:
и на руках возмут Тя, да не когда преткнеши о камень ногу Твою.
12 Jesús svaraði: „Þetta stendur einnig í Biblíunni: „Ekki skaltu freista Drottins Guðs þíns.““
И отвещав рече ему Иисус, яко речено есть: не искусиши Господа Бога твоего.
13 Þegar djöfullinn hafði lokið freistingum sínum, fór hann burt og yfirgaf Jesú að sinni.
И скончав все искушение диавол, отиде от Него до времене.
14 Eftir þetta sneri Jesús aftur til Galíleu, fylltur heilögum anda, og orðrómurinn um hann barst út um öll héruðin þar í grennd.
И возвратися Иисус в силе духовней в Галилею: и весть изыде по всей стране о Нем.
15 Hann predikaði í samkomuhúsunum og allir lofuðu hann.
И той учаше на сонмищих их, славимь всеми.
16 Hann kom á æskustöðvar sínar í Nasaret og fór á helgideginum í samkomuhúsið, eins og hann var vanur, og stóð upp til að lesa úr Biblíunni.
И прииде в Назарет, идеже бе воспитан. И вниде, по обычаю Своему, в день субботный в сонмище, и воста чести.
17 Honum var fengin bók Jesaja spámanns. Hann opnaði hana og las:
И даша Ему книгу Исаии пророка: и разгнув книгу, обрете место, идеже бе написано:
18 „Andi Drottins er yfir mér. Hann hefur valið mig til að flytja fátækum gleðilegan boðskap. Hann hefur sent mig til að boða fjötruðum frelsi, gefa blindum sýn, leysa hina undirokuðu frá áþján og boða að Guð sé fús að hjálpa öllum sem til hans koma.“
Дух Господень на Мне: Егоже ради помаза Мя благовестити нищым, посла Мя изцелити сокрушенныя сердцем, проповедати плененным отпущение и слепым прозрение, отпустити сокрушенныя во отраду,
проповедати лето Господне приятно.
20 Hann lokaði bókinni og rétti þjóninum. Síðan settist hann niður. Allir störðu á hann fullir eftirvæntingar.
И согнув книгу, отдав слузе, седе: и всем в сонмищи очи беху зряще Нань.
21 Hann tók til máls og sagði: „Þessi ritningargrein, sem þið hafið nú heyrt, hefur ræst í dag.“
И начат глаголати к ним, яко днесь сбыстся писание сие во ушию вашею.
22 Fólkið lét ánægju sína í ljós og undraðist þau ljúfu orð sem komu af vörum hans. „Hver er skýringin á þessu, “spurðu menn, „er þetta ekki sonur Jósefs?“
И вси свидетелствоваху Ему, и дивляхуся о словесех благодати, исходящих из уст Его, и глаголаху: не Сей ли есть сын Иосифов?
23 Þá sagði Jesús: „Þið minnið mig sjálfsagt á máltækið: „Læknir, læknaðu sjálfan þig“– og eigið þá við: „Af hverju gerirðu ekki svipuð kraftaverk hér í heimabæ þínum og þú hefur gert í Kapernaum?“
И рече к ним: всяко речете Ми притчу сию: врачу, изцелися Сам: елика слышахом бывшая в Капернауме, сотвори и зде во отечествии Своем.
24 Ég segi ykkur satt: Enginn spámaður er viðurkenndur í heimabæ sínum!
Рече же: аминь глаголю вам, яко ни который пророк приятен есть во отечествии своем:
25 Þið munið til dæmis að spámaðurinn Elía gerði kraftaverk til að hjálpa ekkjunni í Sarepta, en hún var útlendingur og bjó í landi Sídonar. Það hafði ekkert rignt í þrjú og hálft ár og mikið hungur var í öllu landinu. Margar Gyðingaekkjur þörfnuðust hjálpar, en þó var Elía ekki sendur til neinnar þeirra.
поистинне же глаголю вам: многи вдовицы беша во дни Илиины во Израили, егда заключися небо три лета и месяц шесть, яко бысть глад велик по всей земли:
и ни ко единей их послан бысть Илиа, токмо в Сарепту Сидонскую к жене вдовице:
27 Og munið þið eftir spámanninum Elísa? Hann læknaði Naaman frá Sýrlandi, en ekki þá mörgu Gyðinga sem voru holdsveikir og þörfnuðust hjálpar.“
и мнози прокажени беху при Елиссеи пророце во Израили: и ни един же от них очистися, токмо Нееман Сирианин.
28 Við þessi orð Jesú urðu menn æfir af reiði.
И исполнишася вси ярости в сонмищи, слышавшии сия:
29 Þeir stukku úr sætum sínum, þyrptust að honum og hröktu hann út á brún fjallsins, sem bærinn stóð á, með það í huga að hrinda honum fram af þverhnípinu.
и воставше изгнаша Его вон из града, и ведоша Его до верху горы, на нейже град их создан бяше, да быша Его низринули:
30 En Jesús gekk út úr þvögunni og yfirgaf þá.
Он же прошед посреде их, идяше.
31 Eftir þetta fór hann til Kapernaum, bæjar í Galíleu, og þar predikaði hann í samkomuhúsinu á hverjum helgidegi.
И сниде в Капернаум град Галилейский: и бе учя их в субботы.
32 Hér fór á sömu leið, fólkið undraðist það sem hann sagði, því máttur fylgdi orðum hans.
И ужасахуся о учении Его: яко со властию бе слово Его.
33 Eitt sinn, er Jesús var að kenna í samkomuhúsinu, fór maður, sem hafði illan anda, að hrópa að honum:
И в сонмищи бе человек имый духа беса нечиста, и возопи гласом велиим,
34 „Farðu burt! Við viljum ekkert með þig hafa, Jesús frá Nasaret. Þú ert kominn til að granda okkur. Ég veit að þú ert hinn heilagi sonur Guðs.“
глаголя: остави, что нам и Тебе, Иисусе Назарянине? Пришел еси погубити нас: вем Тя, кто еси, Святый Божий.
35 Þá greip Jesús fram í fyrir illa andanum og sagði skipandi: „Hafðu hljótt um þig og farðu út.“Andinn fleygði þá manninum í gólfið í augsýn allra og yfirgaf hann án þess að valda honum tjóni.
И запрети ему Иисус, глаголя: премолчи и изыди из него. И поверг его бес посреде, изыде из него, никакоже вредив его.
36 Fólkið varð forviða og spurði: „Hvaða vald býr í orðum þessa manns, fyrst illu andarnir hlýða honum!“
И бысть ужас на всех, и стязахуся друг ко другу, глаголюще: что слово сие, яко властию и силою велит нечистым духовом, и исходят?
37 Fréttin um þetta breiddist eins og eldur í sinu um allt héraðið.
И исхождаше глас о Нем во всяко место страны.
38 Þegar Jesús yfirgaf samkomuhúsið fór hann heim til Símonar. Þá var tengdamóðir Símonar þar rúmliggjandi með háan hita. Allir viðstaddir báðu Jesú að lækna hana.
Востав же из сонмища, вниде в дом Симонов: теща же Симонова бе одержима огнем велиим: и молиша Его о ней.
39 Jesús gekk að rúmstokknum og hastaði á sótthitann, sem þá hvarf skyndilega, og hún fór á fætur og matreiddi handa þeim.
И став над нею, запрети огню, и остави ю. Абие же воставши служаше им.
40 Við sólarlag þetta kvöld komu þorpsbúar með sjúklinga til Jesú. Það skipti ekki máli hver sjúkdómurinn var, þegar Jesús snerti þá læknuðust þeir.
Заходящу же солнцу, вси, елицы имеяху болящыя недуги различными, привождаху их к Нему: Он же на единаго коегождо их руце возложь, изцеляше их.
41 Sumir höfðu illa anda sem fóru út að skipun hans. Andar þessir æptu: „Þú ert sonur Guðs!“Þeir vissu að hann var Kristur, en hann þaggaði niður í þeim og leyfði þeim ekki að tala.
Исхождаху же и беси от многих, вопиюще и глаголюще, яко Ты еси Христос Сын Божий. И запрещая не даяше им глаголати, яко ведяху Христа Самаго суща.
42 Við sólarupprás morguninn eftir, lagði hann leið sína á óbyggðan stað. Mannfjöldinn leitaði hans um allt og fann hann loks. Fólkið bað hann að fara ekki burt frá Kapernaum,
Бывшу же дню, изшед иде в пусто место: и народи искаху Его, и приидоша к Нему, и удержаваху Его, дабы не отшел от них.
43 en því svaraði hann: „Ég verð líka að fara á fleiri staði og flytja þar gleðifréttirnar um að Guð sé nálægur með vald sitt og hjálp, því til þess var ég sendur.“
Он же рече к ним, яко и другим градовом благовестити Ми подобает Царствие Божие: яко на се послан есмь.
44 Síðan hélt hann áfram ferð sinni og predikaði í samkomuhúsunum í Júdeu.
И бе проповедая на сонмищих галилейских.