Lúkas 15
1 Skattheimtumenn voru þekktir að óheiðarleika. Þeir komu oft ásamt öðrum stórsyndurum til þess að hlusta á Jesú predika.
ତଦା କରସଞ୍ଚାଯିନଃ ପାପିନଶ୍ଚ ଲୋକା ଉପଦେଶ୍କଥାଂ ଶ୍ରୋତୁଂ ଯୀଶୋଃ ସମୀପମ୍ ଆଗଚ୍ଛନ୍|
2 Faríseunum og lögvitringunum líkaði meinilla að hann skyldi umgangast jafn fyrirlitlegt fólk, og meira að segja borða með því!
ତତଃ ଫିରୂଶିନ ଉପାଧ୍ୟାଯାଶ୍ଚ ୱିୱଦମାନାଃ କଥଯାମାସୁଃ ଏଷ ମାନୁଷଃ ପାପିଭିଃ ସହ ପ୍ରଣଯଂ କୃତ୍ୱା ତୈଃ ସାର୍ଦ୍ଧଂ ଭୁଂକ୍ତେ|
3 Jesús sagði þeim því eftirfarandi dæmisögu: „Segjum svo að þú ættir hundrað kindur, en ein þeirra villtist í burtu og týndist í óbyggðinni. Myndir þú þá ekki skilja hinar níutíu og níu eftir og fara að leita þeirrar sem týndist, uns þú fyndir hana?
ତଦା ସ ତେଭ୍ୟ ଇମାଂ ଦୃଷ୍ଟାନ୍ତକଥାଂ କଥିତୱାନ୍,
କସ୍ୟଚିତ୍ ଶତମେଷେଷୁ ତିଷ୍ଠତ୍ମୁ ତେଷାମେକଂ ସ ଯଦି ହାରଯତି ତର୍ହି ମଧ୍ୟେପ୍ରାନ୍ତରମ୍ ଏକୋନଶତମେଷାନ୍ ୱିହାଯ ହାରିତମେଷସ୍ୟ ଉଦ୍ଦେଶପ୍ରାପ୍ତିପର୍ୟ୍ୟନତଂ ନ ଗୱେଷଯତି, ଏତାଦୃଶୋ ଲୋକୋ ଯୁଷ୍ମାକଂ ମଧ୍ୟେ କ ଆସ୍ତେ?
5 Þá yrðir þú svo glaður að þú bærir hana heim á herðum þér.
ତସ୍ୟୋଦ୍ଦେଶଂ ପ୍ରାପ୍ୟ ହୃଷ୍ଟମନାସ୍ତଂ ସ୍କନ୍ଧେ ନିଧାଯ ସ୍ୱସ୍ଥାନମ୍ ଆନୀଯ ବନ୍ଧୁବାନ୍ଧୱସମୀପୱାସିନ ଆହୂଯ ୱକ୍ତି,
6 Og kallaðir saman vini þína og granna til að gleðjast með þér yfir því að týnda kindin skyldi hafa fundist.
ହାରିତଂ ମେଷଂ ପ୍ରାପ୍ତୋହମ୍ ଅତୋ ହେତୋ ର୍ମଯା ସାର୍ଦ୍ଧମ୍ ଆନନ୍ଦତ|
7 Á sama hátt verður meiri gleði á himnum vegna eins syndara sem snýr sér til Guðs, en yfir öðrum níutíu og níu sem ekki hafa villst frá Guði!
ତଦ୍ୱଦହଂ ଯୁଷ୍ମାନ୍ ୱଦାମି, ଯେଷାଂ ମନଃପରାୱର୍ତ୍ତନସ୍ୟ ପ୍ରଯୋଜନଂ ନାସ୍ତି, ତାଦୃଶୈକୋନଶତଧାର୍ମ୍ମିକକାରଣାଦ୍ ଯ ଆନନ୍ଦସ୍ତସ୍ମାଦ୍ ଏକସ୍ୟ ମନଃପରିୱର୍ତ୍ତିନଃ ପାପିନଃ କାରଣାତ୍ ସ୍ୱର୍ଗେ ଽଧିକାନନ୍ଦୋ ଜାଯତେ|
8 Tökum annað dæmi: Kona á tíu dýrmæta silfurpeninga og týnir einum þeirra. Hvað gerir hún þá? Hún kveikir ljós, leitar um allt og sópar hvern krók og kima þangað til hann finnst.
ଅପରଞ୍ଚ ଦଶାନାଂ ରୂପ୍ୟଖଣ୍ଡାନାମ୍ ଏକଖଣ୍ଡେ ହାରିତେ ପ୍ରଦୀପଂ ପ୍ରଜ୍ୱାଲ୍ୟ ଗୃହଂ ସମ୍ମାର୍ଜ୍ୟ ତସ୍ୟ ପ୍ରାପ୍ତିଂ ଯାୱଦ୍ ଯତ୍ନେନ ନ ଗୱେଷଯତି, ଏତାଦୃଶୀ ଯୋଷିତ୍ କାସ୍ତେ?
9 Síðan kallar hún á vinkonur sínar og fær þær til að samgleðjast sér.
ପ୍ରାପ୍ତେ ସତି ବନ୍ଧୁବାନ୍ଧୱସମୀପୱାସିନୀରାହୂଯ କଥଯତି, ହାରିତଂ ରୂପ୍ୟଖଣ୍ଡଂ ପ୍ରାପ୍ତାହଂ ତସ୍ମାଦେୱ ମଯା ସାର୍ଦ୍ଧମ୍ ଆନନ୍ଦତ|
10 Á sama hátt gleðjast englar Guðs einnig yfir hverjum þeim syndara sem gerir iðrun.“Til enn frekari útskýringar sagði hann þeim þessa sögu:
ତଦ୍ୱଦହଂ ଯୁଷ୍ମାନ୍ ୱ୍ୟାହରାମି, ଏକେନ ପାପିନା ମନସି ପରିୱର୍ତ୍ତିତେ, ଈଶ୍ୱରସ୍ୟ ଦୂତାନାଂ ମଧ୍ୟେପ୍ୟାନନ୍ଦୋ ଜାଯତେ|
11 „Maður nokkur átti tvo syni.
ଅପରଞ୍ଚ ସ କଥଯାମାସ, କସ୍ୟଚିଦ୍ ଦ୍ୱୌ ପୁତ୍ରାୱାସ୍ତାଂ,
12 Yngri sonurinn sagði við föður sinn: „Ég vil gjarnan fá minn hluta arfsins strax, í stað þess að bíða þangað til þú ert dáinn.“Þá skipti faðirinn auðæfum sínum á milli sona sinna.
ତଯୋଃ କନିଷ୍ଠଃ ପୁତ୍ରଃ ପିତ୍ରେ କଥଯାମାସ, ହେ ପିତସ୍ତୱ ସମ୍ପତ୍ତ୍ୟା ଯମଂଶଂ ପ୍ରାପ୍ସ୍ୟାମ୍ୟହଂ ୱିଭଜ୍ୟ ତଂ ଦେହି, ତତଃ ପିତା ନିଜାଂ ସମ୍ପତ୍ତିଂ ୱିଭଜ୍ୟ ତାଭ୍ୟାଂ ଦଦୌ|
13 Nokkrum dögum síðar tók yngri sonurinn saman föggur sínar og hélt til fjarlægs lands. Þar eyddi hann öllum peningunum í skemmtanir og skækjur.
କତିପଯାତ୍ କାଲାତ୍ ପରଂ ସ କନିଷ୍ଠପୁତ୍ରଃ ସମସ୍ତଂ ଧନଂ ସଂଗୃହ୍ୟ ଦୂରଦେଶଂ ଗତ୍ୱା ଦୁଷ୍ଟାଚରଣେନ ସର୍ୱ୍ୱାଂ ସମ୍ପତ୍ତିଂ ନାଶଯାମାସ|
14 En þegar hann var að verða peningalaus kom mikil hungursneyð í því landi og hann tók að líða skort.
ତସ୍ୟ ସର୍ୱ୍ୱଧନେ ୱ୍ୟଯଂ ଗତେ ତଦ୍ଦେଶେ ମହାଦୁର୍ଭିକ୍ଷଂ ବଭୂୱ, ତତସ୍ତସ୍ୟ ଦୈନ୍ୟଦଶା ଭୱିତୁମ୍ ଆରେଭେ|
15 Þá réð hann sig sem svínahirði hjá bónda einum.
ତତଃ ପରଂ ସ ଗତ୍ୱା ତଦ୍ଦେଶୀଯଂ ଗୃହସ୍ଥମେକମ୍ ଆଶ୍ରଯତ; ତତଃ ସତଂ ଶୂକରୱ୍ରଜଂ ଚାରଯିତୁଂ ପ୍ରାନ୍ତରଂ ପ୍ରେଷଯାମାସ|
16 Hann varð svo hungraður að hann langaði jafnvel í baunahýðið sem svínin átu. Enginn gaf honum neitt.
କେନାପି ତସ୍ମୈ ଭକ୍ଷ୍ୟାଦାନାତ୍ ସ ଶୂକରଫଲୱଲ୍କଲେନ ପିଚିଣ୍ଡପୂରଣାଂ ୱୱାଞ୍ଛ|
17 Að lokum áttaði hann sig á eymd sinni og sagði við sjálfan sig: „Verkamennirnir heima hjá föður mínum hafa nóg að borða og meira en það, en hér er ég að veslast upp af hungri!
ଶେଷେ ସ ମନସି ଚେତନାଂ ପ୍ରାପ୍ୟ କଥଯାମାସ, ହା ମମ ପିତୁଃ ସମୀପେ କତି କତି ୱେତନଭୁଜୋ ଦାସା ଯଥେଷ୍ଟଂ ତତୋଧିକଞ୍ଚ ଭକ୍ଷ୍ୟଂ ପ୍ରାପ୍ନୁୱନ୍ତି କିନ୍ତ୍ୱହଂ କ୍ଷୁଧା ମୁମୂର୍ଷୁଃ|
18 Ég ætla að fara heim til pabba og segja: „Ég hef syndgað bæði gegn Guði og þér.
ଅହମୁତ୍ଥାଯ ପିତୁଃ ସମୀପଂ ଗତ୍ୱା କଥାମେତାଂ ୱଦିଷ୍ୟାମି, ହେ ପିତର୍ ଈଶ୍ୱରସ୍ୟ ତୱ ଚ ୱିରୁଦ୍ଧଂ ପାପମକରୱମ୍
19 Ég er ekki lengur verður að kallast sonur þinn. Viltu ráða mig sem verkamann hjá þér?““
ତୱ ପୁତ୍ରଇତି ୱିଖ୍ୟାତୋ ଭୱିତୁଂ ନ ଯୋଗ୍ୟୋସ୍ମି ଚ, ମାଂ ତୱ ୱୈତନିକଂ ଦାସଂ କୃତ୍ୱା ସ୍ଥାପଯ|
20 Síðan lagði hann af stað heim til föður síns. Faðir hans sá til hans þegar hann nálgaðist, kenndi í brjósti um hann, hljóp á móti honum, faðmaði hann og kyssti.
ପଶ୍ଚାତ୍ ସ ଉତ୍ଥାଯ ପିତୁଃ ସମୀପଂ ଜଗାମ; ତତସ୍ତସ୍ୟ ପିତାତିଦୂରେ ତଂ ନିରୀକ୍ଷ୍ୟ ଦଯାଞ୍ଚକ୍ରେ, ଧାୱିତ୍ୱା ତସ୍ୟ କଣ୍ଠଂ ଗୃହୀତ୍ୱା ତଂ ଚୁଚୁମ୍ବ ଚ|
21 Þá sagði sonurinn: „Faðir, ég hef syndgað bæði gegn Guði og þér. Ég er ekki verður að kallast sonur þinn.“
ତଦା ପୁତ୍ର ଉୱାଚ, ହେ ପିତର୍ ଈଶ୍ୱରସ୍ୟ ତୱ ଚ ୱିରୁଦ୍ଧଂ ପାପମକରୱଂ, ତୱ ପୁତ୍ରଇତି ୱିଖ୍ୟାତୋ ଭୱିତୁଂ ନ ଯୋଗ୍ୟୋସ୍ମି ଚ|
22 Faðirinn kallaði þá til þjóna sinna og sagði: „Flýtið ykkur! Náið í fallegustu skikkjuna sem til er og færið hann í. Látið líka hring á fingur hans og sækið nýja skó handa honum.
କିନ୍ତୁ ତସ୍ୟ ପିତା ନିଜଦାସାନ୍ ଆଦିଦେଶ, ସର୍ୱ୍ୱୋତ୍ତମୱସ୍ତ୍ରାଣ୍ୟାନୀଯ ପରିଧାପଯତୈନଂ ହସ୍ତେ ଚାଙ୍ଗୁରୀଯକମ୍ ଅର୍ପଯତ ପାଦଯୋଶ୍ଚୋପାନହୌ ସମର୍ପଯତ;
23 Slátrið síðan alikálfinum því að nú ætlum við að halda veislu!
ପୁଷ୍ଟଂ ଗୋୱତ୍ସମ୍ ଆନୀଯ ମାରଯତ ଚ ତଂ ଭୁକ୍ତ୍ୱା ୱଯମ୍ ଆନନ୍ଦାମ|
24 Þessi sonur minn var dauður, en nú er hann lifnaður við. Hann var týndur, en nú er hann fundinn.“Síðan hófst veislan.
ଯତୋ ମମ ପୁତ୍ରୋଯମ୍ ଅମ୍ରିଯତ ପୁନରଜୀୱୀଦ୍ ହାରିତଶ୍ଚ ଲବ୍ଧୋଭୂତ୍ ତତସ୍ତ ଆନନ୍ଦିତୁମ୍ ଆରେଭିରେ|
25 Meðan þetta gerðist var eldri sonurinn við vinnu úti á akri. Þegar hann kom heim, heyrði hann danstónlist frá húsinu
ତତ୍କାଲେ ତସ୍ୟ ଜ୍ୟେଷ୍ଠଃ ପୁତ୍ରଃ କ୍ଷେତ୍ର ଆସୀତ୍| ଅଥ ସ ନିୱେଶନସ୍ୟ ନିକଟଂ ଆଗଚ୍ଛନ୍ ନୃତ୍ୟାନାଂ ୱାଦ୍ୟାନାଞ୍ଚ ଶବ୍ଦଂ ଶ୍ରୁତ୍ୱା
26 og spurði einn þjóninn hvað gengi á.
ଦାସାନାମ୍ ଏକମ୍ ଆହୂଯ ପପ୍ରଚ୍ଛ, କିଂ କାରଣମସ୍ୟ?
27 „Bróðir þinn er kominn, “svaraði þjónninn, „og faðir þinn lét slátra kálfinum, sem verið var að ala, og hefur nú stofnað til mikillar veislu til að fagna því að sonurinn er kominn heim heill á húfi.“
ତତଃ ସୋୱାଦୀତ୍, ତୱ ଭ୍ରାତାଗମତ୍, ତୱ ତାତଶ୍ଚ ତଂ ସୁଶରୀରଂ ପ୍ରାପ୍ୟ ପୁଷ୍ଟଂ ଗୋୱତ୍ସଂ ମାରିତୱାନ୍|
28 Þá reiddist eldri bróðirinn og vildi ekki fara inn. Faðir hans fór þá út og bað hann fyrir alla muni að koma inn.
ତତଃ ସ ପ୍ରକୁପ୍ୟ ନିୱେଶନାନ୍ତଃ ପ୍ରୱେଷ୍ଟୁଂ ନ ସମ୍ମେନେ; ତତସ୍ତସ୍ୟ ପିତା ବହିରାଗତ୍ୟ ତଂ ସାଧଯାମାସ|
29 En hann svaraði: „Ég hef stritað fyrir þig öll þessi ár og aldrei neitað að gera neitt sem þú baðst mig. Þó hefur þú aldrei gefið mér svo mikið sem eina geit, allan þennan tíma, svo að ég gæti haldið veislu með vinum mínum.
ତତଃ ସ ପିତରଂ ପ୍ରତ୍ୟୁୱାଚ, ପଶ୍ୟ ତୱ କାଞ୍ଚିଦପ୍ୟାଜ୍ଞାଂ ନ ୱିଲଂଘ୍ୟ ବହୂନ୍ ୱତ୍ସରାନ୍ ଅହଂ ତ୍ୱାଂ ସେୱେ ତଥାପି ମିତ୍ରୈଃ ସାର୍ଦ୍ଧମ୍ ଉତ୍ସୱଂ କର୍ତ୍ତୁଂ କଦାପି ଛାଗମେକମପି ମହ୍ୟଂ ନାଦଦାଃ;
30 En þegar þessi sonur þinn kemur heim, hann sem eyddi peningum þínum í skækjur, þá heldur þú hátíð og slátrar besta kálfinum.“
କିନ୍ତୁ ତୱ ଯଃ ପୁତ୍ରୋ ୱେଶ୍ୟାଗମନାଦିଭିସ୍ତୱ ସମ୍ପତ୍ତିମ୍ ଅପୱ୍ୟଯିତୱାନ୍ ତସ୍ମିନ୍ନାଗତମାତ୍ରେ ତସ୍ୟୈୱ ନିମିତ୍ତଂ ପୁଷ୍ଟଂ ଗୋୱତ୍ସଂ ମାରିତୱାନ୍|
31 En faðir hans sagði: „Sonur minn, þú ert alltaf hjá mér og allt sem ég á, átt þú með mér.
ତଦା ତସ୍ୟ ପିତାୱୋଚତ୍, ହେ ପୁତ୍ର ତ୍ୱଂ ସର୍ୱ୍ୱଦା ମଯା ସହାସି ତସ୍ମାନ୍ ମମ ଯଦ୍ୟଦାସ୍ତେ ତତ୍ସର୍ୱ୍ୱଂ ତୱ|
32 En nú getum við ekki annað en glaðst, því hann er jú bróðir þinn. Hann var dauður, en er nú lifnaður við! Hann var týndur, en nú er hann fundinn.““
କିନ୍ତୁ ତୱାଯଂ ଭ୍ରାତା ମୃତଃ ପୁନରଜୀୱୀଦ୍ ହାରିତଶ୍ଚ ଭୂତ୍ୱା ପ୍ରାପ୍ତୋଭୂତ୍, ଏତସ୍ମାତ୍ କାରଣାଦ୍ ଉତ୍ସୱାନନ୍ଦୌ କର୍ତ୍ତୁମ୍ ଉଚିତମସ୍ମାକମ୍|
