Hebreabréfið 6
1 Sleppum því nú að rifja enn einu sinni upp undirstöðukenningar kristindómsins. Stígum heldur feti framar, svo að skilningur okkar og þroski aukist eins og kristnum mönnum sæmir. Það ætti að vera óþarfi að ræða frekar um hvað það er að iðrast og trúa á Guð.
Dadꞌi hei musi minori nenoriꞌ lenaꞌ fai, huu hei minori nenori huuꞌ soꞌal Kristus dooꞌ ena. Naa de ia na, sudꞌi boe minori misifafali nenori huuꞌ soꞌal atahori musi lao hela sala-kilu nara; nenoriꞌ soꞌal atahori ramahere Lamatualain;
2 Og frekari fræðslu um skírn, handayfirlagningu, upprisu dauðra og eilífan dóm þurfið þið ekki. (aiōnios g166)
nenoriꞌ soꞌal saraniꞌ; nenoriꞌ soꞌal lalaa limaꞌ fo atahori simbo Lamatuaꞌ Dula-dale Meumaren; nenoriꞌ soꞌal Lamatualain dei fo tao nasodꞌa baliꞌ atahori mana mateꞌ ra; nenoriꞌ soꞌal atahori reu rataa sia Lamatuaꞌ; fo simbo nggenggero-fufurin nae, seka bole nasodꞌa nakandoo no E, ma se hokoꞌ. (aiōnios g166)
3 Sem sagt, snúum okkur að öðru, ef Drottinn vill, því að ekki er eftir neinu að bíða.
Huu mete ma Lamatuaꞌ nau, na, ima hita lali ataꞌ teu. Huu au ae unori nenoriꞌ lenaꞌ naa fai.
4 Ef þið hafið snúið baki við Drottni eftir að hafa öðlast skilning á gleðiboðskapnum, fengið forsmekkinn af gæðum himnanna, öðlast hlutdeild í heilögum anda,
5 reynt blessunina af orði Guðs og fundið mátt hins komandi heims, þá er þýðingarlaust að reyna að leiða ykkur aftur til Drottins. (aiōn g165)
Tao-tao te, hambu atahori ruma rahine Kristus nenorin ena, ma ramedꞌa rita Lamatualain rala malolen ena, losa Ana haitua Dula-dale Meumaren fee neu se. Ara rahine basa Lamatualain Dedꞌea-oꞌolan, ma ramedꞌa rita Lamatuaꞌ Koasan fo nae pake mete ma raefafoꞌ a noe. Te mae taꞌo naa o, ara nggari hendi nemehere nara, ma rasadꞌea hela Kristus. Huu naa, nda hambu dalaꞌ fo baliꞌ roꞌe ambon sa, fo rasodꞌa malolole baliꞌ ro Lamatualain. Huu mete ma atahori nda nau dꞌoaꞌ ma fale rala nara sa, naa onaꞌ sira mbaku risa Lamatuaꞌ Anan sia hau ngganggeꞌ, basa ma raꞌaꞌeꞌeiꞌ E sia atahori hetar mata nara. (aiōn g165)
6 Þið getið ekki iðrast á ný, ef þið hafið krossfest son Guðs í annað sinn með því að hafna honum og hæða hann í allra áheyrn.
7 Þegar rignt hefur yfir akur og hann borið mikinn ávöxt, þá hefur hann fengið að reyna blessun Guðs.
Atahori mataꞌ naa ra, onaꞌ rae mana fee buna-bꞌoa nda maloleꞌ sa. Tao-tao te, mete ma udꞌan nema, rae maloleꞌ a bisa fee buna-bꞌoaꞌ mana naꞌena ngguna neu atahori mana tao osi-tine. Boe ma Lamatualain naꞌondaꞌ papala-babꞌanggiꞌ, fo tao rae a boe fee buna-bꞌoaꞌ hetar.
8 En ef þar vex aðeins illgresi endalaust og ekkert annað þá er akurinn talinn ónothæfur og bíður þess eins að eldur verði látinn eyða honum.
Te atahori mana nasadꞌea Kristus, onaꞌ rae mana feeꞌ a duri-nggaut. Duri-nggaut a nda naꞌena ngguna saa-saa sa boe. Nda dooꞌ sa ma, Lamatualain nema de fee huku-dokiꞌ neu rae a. Boe ma Ana lalangge hendi buna-bꞌoaꞌ mana nda naꞌena nggunaꞌ sa.
9 Kæru vinir, þótt ég segi þetta, álít ég ekki að þessi orð mín eigi við ykkur, því að ég hef þá trú að þið berið hinn góða ávöxt hjálpræðisins.
Toronoo susue nggare! Mae au olaꞌ deres mbei onaꞌ naa o, au bubꞌuluꞌ ae, hei nda misidꞌea hela Kristus sa. Huu hei mimihere E, ma masodꞌa mara naꞌena buna-bꞌoa maloleꞌ ena.
10 Þetta segi ég vegna þess að Guð er ekki ósanngjarn. Hvernig ætti hann að geta gleymt erfiði ykkar og kærleikanum sem þið sýnduð honum, og sýnið enn, er þið hjálpið þeim sem á hann trúa?
De misinedꞌa te Lamatualain ralan ndoos, ma Ana nda liliiꞌ mbusa-titi mara sa. Huu hei ue-tao no manggateeꞌ tulu-fali atahori nara, ma sue se. Eniꞌ a dalahulun, hei milalao ue-tataon ena. Hei o feꞌe tao taꞌo naa boe.
11 Okkur er mjög umhugað að þið haldið áfram að sýna öðrum kærleika, já, meðan ævi ykkar endist. Þá munuð þið líka hljóta full laun.
Te ia naa, au nau fo basa nggi ue-tao mangganggate lenaꞌ fai, fo tao tungga mikindoo taꞌo naa losa babꞌasan. No taꞌo naa, dei fo hei simbo basa dala maloleꞌ fo mimihena mia Lamatualain.
12 Nú vitið þið á hverju þið eigið von og því munuð þið ekki þreytast í trúnni né heldur verða andlega sljó og rænulaus. Ykkur mun verða umhugað að fylgja fordæmi þeirra, sem fá að höndla allt sem Guð hefur heitið þeim, vegna sterkrar trúar þeirra og þolinmæði.
Sadꞌi ama afiꞌ mbera-mberaꞌ! Ama musi haꞌi conto mia atahori mana ramahere Lamatualain eniꞌ a dooꞌ ena. Ara ramahena rakandondooꞌ a neu E, losa ara simbo rala saa fo Ana helu-fuli helaꞌ a.
13 Dæmi um þetta er loforðið sem Guð gaf Abraham. Guð sór við sitt eigið nafn, þar eð ekki var annað æðra, sem hægt var að sverja við,
Haꞌi conto mia hita baꞌin Abraham. Dalahulun Lamatualain hengge-nee hehelu-fufulin no e nendiꞌ susumbaꞌ. Mete ma atahori soꞌu susumbaꞌ, ara sumbaꞌ rendiꞌ Lamatualain naran, fo Lamatuaꞌ dadꞌi sakasii, huu Lamatuaꞌ naa, lenaꞌ eni. Ma mete ma hambu dedꞌeat, basa atahori bubꞌuluꞌ rae, atahori naa oꞌolan, tebꞌe, huu ana sumba nendiꞌ Lamatualain Naran. Memaꞌ naa atahori hihiin. Te leleꞌ Lamatualain sumba no baꞌi Abraham, Ana sumba nendiꞌ Naran, huu nda hambu esa lenaꞌ Eni sa boe. Ana helu-fuli nae, “Dei fo Au fee papala-babꞌanggiꞌ naeꞌ neu nggo mo tititi-nonosi mara. Dei fo ara bꞌau ramaheta, losa nda hambu atahori esa bisa ito-reken nala se sa boe.” Lamatualain helu-fuli basa taꞌo naa, boe ma baꞌi Abraham namahere ma namahena nakandoo neu Lamatuaꞌ, mae dooꞌ deidꞌe ana simbo nala saa fo Lamatuaꞌ helu-fuliꞌ naa.
14 og loforð hans var að hann skyldi blessa Abraham ríkulega, gefa honum son og gera hann að ættföður mikillar þjóðar.
15 Og Abraham beið í þolinmæði þar til Guð að lokum efndi loforðið og gaf honum son – Ísak.
16 Þegar maður sver eið, þá skírskotar hann til einhvers annars, sem honum er voldugri, svo að sá geti neytt hann til að standa við orð sín eða þá refsað honum, rjúfi hann heit sitt.
17 Þannig batt Guð sjálfan sig með eiði, svo að þeir sem hann hafði lofað hjálp, þyrftu engu að kvíða né ættu það á hættu að hann skipti um skoðun.
No taꞌo naa, hita bubꞌuluꞌ tae mete ma Lamatuaꞌ tao hehelu-fufuliꞌ no atahori nara, Ana hengge-nee hehelu-fufulin nendiꞌ susumbaꞌ, fo dadꞌi neu totoꞌu-nonoet oi, saa fo Eni helu-fuliꞌ naa, Memaꞌ tebꞌe ma nda ubꞌa sa.
18 Guð hefur gefið okkur loforð og þar að auki lagt eið við. Þessu tvennu getum við áreiðanlega treyst, því að það er útilokað að Guð segi ósatt. Eftir að hafa nú heyrt um þessa tryggingu Guðs, geta allir verið vissir um að öðlast hjálpræðið, sem hann lofaði þeim.
Hambu dalaꞌ rua nda mana ubaꞌ sa. Ka esan, naeni Lamatuaꞌ hehelu-fufulin. Ka ruan, naeni Lamatuaꞌ susumban mana dadꞌi hengge-neeꞌ neu hehelu-fufulin. De mete ma Lamatuaꞌ helu-fuli dalaꞌ esa ena, dei fo Ana tao tungga, huu nda mana peko-lelekoꞌ sa. Naa de rala tara afiꞌ banggi-bꞌanggiꞌ neu hehelu-fufulin naa. Hita tela teu sangga masoi-masodꞌaꞌ sia E ena, de ia na ata tahani takandoo ma tamahena neu E.
19 Þessi vissa um að við munum frelsast, er akkeri fyrir sálir okkar, traust og öruggt, sem nær inn fyrir heilagt fortjald himnanna og tengir okkur sjálfum Guði!
No taꞌo naa, rala tara teer, onaꞌ ofaꞌ sa seli hendi rii-ree, fo nafu sia mamana nanafuꞌ. Huu tamahena neu Yesus Kristus mana dadꞌi malangga agama monaeꞌ mana sia ataꞌ lenaꞌ a. Dalahulun, nandaa no atahori Yahudi ra fai malole nara, malangga agama monaeꞌ mana sia ataꞌ lenaꞌ a, rala neu tungga teme mana pele kama Meumare manaseliꞌ a, fo neu nandaa no Lamatualain sia naa.
20 Þessa leið fór Kristur á undan okkur, til að biðja fyrir okkur sem æðsti prestur, líkur Melkísedek að mætti og dýrð. (aiōn g165)
Te ia naa Yesus rala neu naꞌahuluꞌ de soi dalaꞌ fee nggita ena. Huu Eni malangga agama monaeꞌ mana sia ataꞌ lenaꞌ a, mataꞌ esa onaꞌ Melkisedek dalahuluꞌ a. Te Yesus manaseliꞌ lena mia basa malangga agama mbaraaꞌ ra, huu nda parna naloeꞌ tao ue-tataon sa. (aiōn g165)
