Hebreabréfið 5
1 Æðsti prestur Gyðinga er aðeins venjulegur maður, eins og hver annar, en hann er valinn til að tala máli þeirra við Guð. Hann ber gjafir þeirra fram fyrir Guð og einnig blóð dýra, sem fórnað er til að hylja syndir fólksins og hans sjálfs. Hann er maður og því getur hann tekið vægt á öðrum, jafnvel þótt þeir séu heimskir og fáfróðir, því að hann mætir sömu freistingunum og þeir og skilur því vandamál þeirra mæta vel.
ଯଃ କଶ୍ଚିତ୍ ମହାଯାଜକୋ ଭୱତି ସ ମାନୱାନାଂ ମଧ୍ୟାତ୍ ନୀତଃ ସନ୍ ମାନୱାନାଂ କୃତ ଈଶ୍ୱରୋଦ୍ଦେଶ୍ୟୱିଷଯେଽର୍ଥତ ଉପହାରାଣାଂ ପାପାର୍ଥକବଲୀନାଞ୍ଚ ଦାନ ନିଯୁଜ୍ୟତେ|
ସ ଚାଜ୍ଞାନାଂ ଭ୍ରାନ୍ତାନାଞ୍ଚ ଲୋକାନାଂ ଦୁଃଖେନ ଦୁଃଖୀ ଭୱିତୁଂ ଶକ୍ନୋତି, ଯତୋ ହେତୋଃ ସ ସ୍ୱଯମପି ଦୌର୍ବ୍ବଲ୍ୟୱେଷ୍ଟିତୋ ଭୱତି|
ଏତସ୍ମାତ୍ କାରଣାଚ୍ଚ ଯଦ୍ୱତ୍ ଲୋକାନାଂ କୃତେ ତଦ୍ୱଦ୍ ଆତ୍ମକୃତେଽପି ପାପାର୍ଥକବଲିଦାନଂ ତେନ କର୍ତ୍ତୱ୍ୟଂ|
4 Annað, sem vert er að muna, er að enginn getur orðið æðsti prestur vegna þess eins að hann hafi áhuga á því. Hann verður að hafa fengið köllun frá Guði, engu síður en Aron.
ସ ଘୋଚ୍ଚପଦଃ ସ୍ୱେଚ୍ଛାତଃ କେନାପି ନ ଗୃହ୍ୟତେ କିନ୍ତୁ ହାରୋଣ ଇୱ ଯ ଈଶ୍ୱରେଣାହୂଯତେ ତେନୈୱ ଗୃହ୍ୟତେ|
5 Þess vegna tók Kristur sér ekki sjálfur þann heiður að verða æðsti prestur. Það var Guð, sem útnefndi hann. Guð sagði við hann: „Sonur minn, ég er faðir þinn.“
ଏୱମ୍ପ୍ରକାରେଣ ଖ୍ରୀଷ୍ଟୋଽପି ମହାଯାଜକତ୍ୱଂ ଗ୍ରହୀତୁଂ ସ୍ୱୀଯଗୌରୱଂ ସ୍ୱଯଂ ନ କୃତୱାନ୍, କିନ୍ତୁ "ମଦୀଯତନଯୋଽସି ତ୍ୱମ୍ ଅଦ୍ୟୈୱ ଜନିତୋ ମଯେତି" ୱାଚଂ ଯସ୍ତଂ ଭାଷିତୱାନ୍ ସ ଏୱ ତସ୍ୟ ଗୌରୱଂ କୃତୱାନ୍|
6 Í annað sinn sagði Guð við hann: „Þú ert kjörinn til að vera prestur að eilífu og fá sömu tign og Melkísedek.“ (aiōn g165)
ତଦ୍ୱଦ୍ ଅନ୍ୟଗୀତେଽପୀଦମୁକ୍ତଂ, ତ୍ୱଂ ମଲ୍କୀଷେଦକଃ ଶ୍ରେଣ୍ୟାଂ ଯାଜକୋଽସି ସଦାତନଃ| (aiōn g165)
7 Þrátt fyrir þetta, bað Kristur til Guðs meðan hann var hér á jörðu. Grátandi og angistarfullur bað hann til Guðs, sem einn gat frelsað sál hans frá dauða. Bænir hans voru heyrðar, vegna þess að hann kappkostaði að hlýða Guði í einu og öllu.
ସ ଚ ଦେହୱାସକାଲେ ବହୁକ୍ରନ୍ଦନେନାଶ୍ରୁପାତେନ ଚ ମୃତ୍ୟୁତ ଉଦ୍ଧରଣେ ସମର୍ଥସ୍ୟ ପିତୁଃ ସମୀପେ ପୁନଃ ପୁନର୍ୱିନତିଂ ପ୍ରର୍ଥନାଞ୍ଚ କୃତ୍ୱା ତତ୍ଫଲରୂପିଣୀଂ ଶଙ୍କାତୋ ରକ୍ଷାଂ ପ୍ରାପ୍ୟ ଚ
8 En þótt Jesús væri sonur Guðs, varð hann samt að þola þjáningar, því að þannig lærði hann hlýðni.
ଯଦ୍ୟପି ପୁତ୍ରୋଽଭୱତ୍ ତଥାପି ଯୈରକ୍ଲିଶ୍ୟତ ତୈରାଜ୍ଞାଗ୍ରହଣମ୍ ଅଶିକ୍ଷତ|
9 Og þegar Jesús hafði staðist próf hlýðninnar, varð hann öllum þeim, sem honum hlýða, gjafari eilífs hjálpræðis. (aiōnios g166)
ଇତ୍ଥଂ ସିଦ୍ଧୀଭୂଯ ନିଜାଜ୍ଞାଗ୍ରାହିଣାଂ ସର୍ୱ୍ୱେଷାମ୍ ଅନନ୍ତପରିତ୍ରାଣସ୍ୟ କାରଣସ୍ୱରୂପୋ ଽଭୱତ୍| (aiōnios g166)
10 Munum að Guð útnefndi hann til æðsta prests með sömu tign og Melkísedek.
ତସ୍ମାତ୍ ସ ମଲ୍କୀଷେଦକଃ ଶ୍ରେଣୀଭୁକ୍ତୋ ମହାଯାଜକ ଈଶ୍ୱରେଣାଖ୍ୟାତଃ|
11 Ég gæti sagt margt fleira um þetta, en það er ekki auðvelt að útskýra það fyrir ykkur, því að þið eruð svo skilningssljó.
ତମଧ୍ୟସ୍ମାକଂ ବହୁକଥାଃ କଥଯିତୱ୍ୟାଃ କିନ୍ତୁ ତାଃ ସ୍ତବ୍ଧକର୍ଣୈ ର୍ୟୁଷ୍ମାଭି ର୍ଦୁର୍ଗମ୍ୟାଃ|
12 Nú hafið þið verið kristin í langan tíma og ættuð þar af leiðandi að geta kennt öðrum. Þess í stað hefur ykkur farið aftur, svo að nú þurfið þið á kennara að halda, til þess að rifja upp með ykkur undirstöðuatriði Guðs orðs. Þið eruð eins og börn, sem aðeins geta drukkið mjólk en þola ekki venjulegan mat. Sá sem heldur áfram að lifa á „mjólk“sýnir þar með að hann er stutt kominn á vegi trúarinnar og þekkir illa muninn á réttu og röngu. Slíkur maður er ungbarn í trúnni.
ଯତୋ ଯୂଯଂ ଯଦ୍ୟପି ସମଯସ୍ୟ ଦୀର୍ଘତ୍ୱାତ୍ ଶିକ୍ଷକା ଭୱିତୁମ୍ ଅଶକ୍ଷ୍ୟତ ତଥାପୀଶ୍ୱରସ୍ୟ ୱାକ୍ୟାନାଂ ଯା ପ୍ରଥମା ୱର୍ଣମାଲା ତାମଧି ଶିକ୍ଷାପ୍ରାପ୍ତି ର୍ୟୁଷ୍ମାକଂ ପୁନରାୱଶ୍ୟକା ଭୱତି, ତଥା କଠିନଦ୍ରୱ୍ୟେ ନହି କିନ୍ତୁ ଦୁଗ୍ଧେ ଯୁଷ୍ମାକଂ ପ୍ରଯୋଜନମ୍ ଆସ୍ତେ|
ଯୋ ଦୁଗ୍ଧପାଯୀ ସ ଶିଶୁରେୱେତିକାରଣାତ୍ ଧର୍ମ୍ମୱାକ୍ୟେ ତତ୍ପରୋ ନାସ୍ତି|
14 Þið munuð aldrei geta borðað „andlega kjarnafæðu“og skilið dýptina í orði Guðs, nema þið vaxið í trúnni og lærið að greina gott frá illu, með því að leggja stund á hið góða.
କିନ୍ତୁ ସଦସଦ୍ୱିଚାରେ ଯେଷାଂ ଚେତାଂସି ୱ୍ୟୱହାରେଣ ଶିକ୍ଷିତାନି ତାଦୃଶାନାଂ ସିଦ୍ଧଲୋକାନାଂ କଠୋରଦ୍ରୱ୍ୟେଷୁ ପ୍ରଯୋଜନମସ୍ତି|
