Galatabréfið 4
1 Þið vitið að ef faðir deyr og eftirlætur ungum syni sínum mikil auðæfi, þá er barnið lítið betur statt en þræll meðan það vex úr grasi, enda þótt það hafi erft allar eigur föður síns.
Hagi nagra anage hu'na nehue, nefa fenozama erisantihare ne'mo'ma osi mofavrema mani'nenuno'a, maka'zana agri'za megahianagi, kazokzo eri'za vahekna huno manigahie.
2 Barnið verður að gera það sem forráða- og fjárhaldsmenn þess segja, þar til það nær þeim aldri sem faðir þess tiltók.
Hianagi ana mofavremo'a fenozama kegava hu'naza vahe'ene, agri'ma kegava hu'naza vahe'mofo agorga'a mani'nenigeno, nefa'ma fenozama erisanti haregahane hunte'nesia kna efore hugahie.
3 Við vorum í svipaðri aðstöðu áður en Kristur kom, undir lögum og reglum Gyðinga, því við töldum það einu leiðina til hjálpræðis.
Anahukna kante tagranena mofavrema mani'neta, ama mopama kegava hu'naza avamutamimofo zmagorga'a mani'neta kazokzo hu'nonane.
4 En þegar rétti tíminn kom, sem Guð hafði ákveðið, þá sendi hann son sinn. Hann fæddist af konu sem Gyðingur og varð að lúta öllum lögum Gyðinga,
Hianagi humante'nea kna fatgoma egeno'a, Anumzamo'a Mofavre'a huntegeno, a'mo ana Mofavre kasentegeno, kasegemofo agorga efore hu'ne.
5 til að kaupa okkur frelsi, okkur sem voru þrælar laganna, svo að hann gæti ættleitt okkur – gert okkur að börnum sínum.
Ana hu'negu kasegemofo agorga mani'naza vahera, Agra mizaseranteno tamavresigeta, avreno kri'nea vahekna huta, Agri mofavre manigahune.
6 Og fyrst við erum börn hans, þá sendi hann anda sonar síns í hjörtu okkar og því getum við nú með sanni sagt að Guð sé faðir okkar.
Na'ankure tamagra mofavre'a mani'nageno, Anumzamo'a Mofavre'amofo Avamu huntegeno, tagu'afi emani'neno tazeri otino, Aba, Nafa'o huno nehie.
7 Nú erum við ekki framar þrælar, heldur börn Guðs! Fyrst við erum börn hans, þá erum við um leið erfingjar að öllum eigum hans, og það var einmitt áform Guðs.
E'ina hu'negu mago'ene kazokzo eri'za vahera tamagra omani'naze. Hianagi Anumzamofona mofavrerami mani'naze. Ana hu'nazagu fenozama'a erisantihare vahe mani'naze.
8 Áður en þið kynntust Guði, voruð þið heiðingjar. Þið voruð þrælar svokallaðra guða sem voru ekki einu sinni til.
Hagi tamagra korapara Anumzana keta antahita osu'neta, amne zanku, anumzantie huta nehazageno, kina reramantegeta anazamofo kazokzo vahe mani'nazane.
9 En fyrst svo var, hvers vegna viljið þið, sem funduð Guð (eða ætti ég heldur að segja að Guð hafi fundið ykkur?), þá snúa við og verða aftur þrælar máttvana og einskis nýtra trúarbragða og komast til himins fyrir hlýðni við lög Guðs?
Hianagi menina Anumzamofona keta antahita hazageno, Anumzamo'enena tamagrira tamegeno antahino hu'neanki, nahigeta tamagena hunemita, haviza huno hanave'a omne avamute nehuta, mago'ane kazokzo eri'za vahe'a manisune huta nehazo?
10 Þið eruð að reyna að ná hylli Guðs með verkum ykkar eða því sem þið látið ógert tiltekna daga eða mánuði.
Tamagra Anumzamo'ma muse huramante kazigati, mago knazupo, ikantero, kafurero, knane knanena makazana huge, osugera nehaze.
11 Ég óttast um ykkur. Ég óttast að allt erfiðið sem ég lagði á mig ykkar vegna, hafi verið til einskis.
Tamagrikura tusi'za hu'na eri'zana eri'noankino, ana eri'zamo amnezankna huzankura nagra tusiza hu'na kore hue.
12 Kæru vinir, lítið á málið frá minni hlið. Ég er jafn laus við þessa lagaáþján og þið voruð. Ekki sýnduð þið mér fyrirlitningu þegar ég flutti ykkur gleðiboðskapinn um Krist í fyrsta sinn,
Nafuheta nagrama hu'noankna hutma, tamagra Jiu vahe'mokizmi kasegemofo kinafina omanihogu navenesige'na tamantahinegoe, hanage'na nagranena tamagrikna hanuegu nehue. Tamagra mago hazenkea nagrira huonante'naze.
13 og það þrátt fyrir að ég væri sjúkur.
Hianagi tamagra antahita keta hu'naze. Navufafina kri me'nege'na, Knare Musenkea huama hu'na ese knazupa tamasami'noe.
14 Veikindi mín hefðu getað vakið viðbjóð ykkar, en samt sneruð þið ekki við mér bakinu né senduð mig burt. Nei! Þið tókuð við mér og önnuðust mig eins og engil frá Guði eða þá sjálfan Jesú Krist.
Nagri krimo'a knaza tamagrira tami'ne, hianagi ana krima eri'noazankura tamagra tamavugosa huonantege, tamagena huonami'naze. Hianagi tamagra nagrira Anumzamofo ankero avreankna huge, Krais Jisasima avreankna hutma navre'naze.
15 Hvað varð um þann góða anda sem þá ríkti milli okkar? Ég er viss um að þið hefðuð þá verið fúsir að taka úr ykkur augun og gefa mér, í stað minna, ef einhver hjálp hefði verið í því.
Hianagi ana musezantamia iga menina me'ne? Nagra tamage hu'na tamagrikura huama nehue. Tamagra ana knazupa tusiza huta nazahunaku hu'nazankita, tamagrama tamavuma tagatita nazamahugama huneresina, amne anara hazasine.
16 Er ég nú orðinn óvinur ykkar vegna þess eins að ég segi ykkur sannleikann?
Tamage kema neramasamuazamo, tamagri ha' vahera nemanufi?
17 Þessir falskennendur sem leggja ofurkapp á að fá ykkur á sitt band, eru ekki að því ykkur til góðs, heldur til að komast upp á milli ykkar og mín, svo að þið takið frekar mark á þeim.
Antahiho, e'i ana vahe'mo'za tamagrira masavenke hu'za tamavrenaku nehazanagi, tamagrira tamaza hunakura anara nosaze. Zamagra nagriteti tamavazu hu'za zamagrarega antesageta zamaza hanazegu anara nehaze.
18 Það er gott og blessað að fólk sýni ykkur vinsemd, ef það er gert af góðum hug og einlægu hjarta og ekki bara til að sýnast fyrir mér.
Hianagi nagrama omanisua knafine, maka zupa knare tamavutmava'ma huzanku'ma hanavematisazana, e'i knare zantfa hugahie.
19 Þið hafið sært mig, börnin mín! Ykkar vegna er ég enn að taka út þjáningar móðurinnar sem bíður þess að barn hennar fæðist – og mikið þrái ég þá stund er þið að lokum verðið lík Kristi.
Mofavre'nimote Anumzamofo mofavre'manita, Kraisimpina nena vahekna hutma manisazegu'ma tamagri'ma tamaza hunaku'ma nehugeno'a a'nemo mofavre kasente'naku nehigeno ata negriankna nata negrie.
20 Ó, hve ég vildi geta verið hjá ykkur núna, einmitt núna, og þurfa ekki að vera að rökræða svona við ykkur. Nú er langt á milli okkar og ég veit alls ekki hvað ég á til bragðs að taka.
Hianagi nagrama nagesa antahuana tamagrane menina umani'ne'na, fruhuna kea hu'naku nehue. Na'ankure nagra nankna hu'na tamaza hugahue, antahintahinimo'a savri nehie.
21 Hlustið nú vinir mínir, þið sem álítið að þið þurfið að hlýða lögum Gyðinga til að frelsast. Hvers vegna reynið þið ekki að skilja tilgang laganna?
Hagi tamagra nasmiho, kasegemofo agorga'a manize nehaze vahe'mota, tamagra kasegemo'ma hu'nea kea ontahinazo?
22 Í Biblíunni segir að Abraham hafi átt tvo syni, annan með Hagar, en hún var ambátt, og hinn með Söru, frjálsborinni konu sinni.
Na'ankure anage huno avontafepina krente'ne, Abrahamuna tare ne' mofavre'a mani'na'e, mago mofavrea kazokzo a'mofo mofavregi, magora kazokzo osu a'mofo ne' mofavre mani'ne. (Jen-Agf 16:15, 21:2)
23 Það var ekkert óvenjulegt við fæðingu barnsins sem Hagar eignaðist, en barn frjálsu konunnar fæddist samkvæmt sérstöku loforði sem Guð hafði gefið.
Hianagi kato a'mo Haga ne' mofavrema kasente'neana mopafi vahe'mo'za nehazaza huno ksentegeno, Sera'a kazokzo osu a'mo'a Anumzamo huvempa hu'nea ne' mofavre kasente'ne.
24 Þessi frásaga sýnir ljóslega þær tvær leiðir sem Guð fer til að hjálpa fólki. Önnur var sú að gefa því lög til að fara eftir. Það gerði hann á Sínaífjalli þegar hann gaf Móse boðorðin tíu. Sínaífjall er reyndar kallað Hagarfjall af Aröbum.
Ama ana a'tremokizni kemo'a Anumzamo'ma Agra'a vahe'enema hagerafino manizamofo kemofo erinte'ama hu'ne. Haga'a kazokzo a'mo'a Sainai agonafima Anumzamo'ma huhagerafi'nea kemofo hu avame huno mani'ne. Agri nagapinti'ma fore'ma haza naga'mo'za kasegemofona kazokzo naga mani'naze.
25 Í myndinni sem ég er að draga upp, táknar Hagar, hin þrælborna kona Abrahams, Jerúsalem, höfuðborg Gyðinga, en hún er miðstöð þeirra kenninga sem segja að við getum þóknast Guði með því að hlýða boðorðunum. Og Gyðingarnir, sem aðhyllast þessa skoðun, eru börn hennar – fædd í þrældómi.
Hega'a Arabia kaziga Sainai agonane, menima me'nea Jerusalemi rankuma huvame huno mani'ne. Na'ankure agrane mofavre'araminena kazokzo naga mani'naze.
26 Okkar höfuðborg er hins vegar hin himneska Jerúsalem og sú borg er ekki þrælkuð af lögum Gyðinga.
Hianagi anagamu monafi me'nea Jerusalea, tagri nerarera kazokzo osu a'mo hu avame huno mani'ne.
27 Þessu spáði Jesaja er hann sagði: „Gleðstu nú, barnlausa kona! Hrópaðu af gleði, þú sem engar hefur hríðirnar haft, því að börn hinnar yfirgefnu eru fleiri en þeirrar sem manninn á.“
Na'ankure anage huno avontafepina krente'ne, Muse huo mofavre kase onte a'moka, mofavre antezampi katama nogrimoka, ranke hunka kezatio. Na'ankure mofavrema kase onte a'moka nevema mani'nea ara agaterenka, rama'a mofavre kasentegahane hu'ne. (Ais 54:1.)
28 Kæru vinir, það sama gildir um okkur og Ísak, við erum börnin sem Guð gaf loforð um að fæðast myndu.
Hagi nenafugata, tamagra Anumzamo Abrahamu huvempa hunte'nea mofavre Aisakinkna hutma mani'naze.
29 Ísak, barn fyrirheitisins, var ofsóttur af Ísmael, syni þrælbornu konunnar, og á sama hátt erum við, sem fædd erum af heilögum anda, ofsótt af þeim sem vilja að við höldum lög Gyðinga.
Hianagi vahe'mo'za mofavrema erifore nehaza kantetima kasema ante'nea mofavremo'a, Avamumofo kanteti'ma fore'ma hu'nea mofavrea hazenke ami'ne. Meninena anahu avu'ava zana me'ne. (Jen-Agf 21:9)
30 Biblían segir enn fremur að Guð hafi fyrirskipað Abraham að senda ambáttina burt ásamt syni hennar, því að ekki gat sonur hennar erft eigur Abrahams ásamt syni frjálsu konunnar.
Hianagi avontafemo'a na'ane huno hu'ne? Kazokzo a'ene mofavre'anena avare atro hu'ne. Agra mago'azana e'origahianki, kazokzo osu a'mofo ne' mofavremo maka'zana erisinti haregahie huno hu'ne. (Jen-Agf 21:10-12)
31 Kæru vinir, við erum ekki þrælabörn og því ekki skyldug að hlýða lögum Gyðinga. Við erum börn frjálsu konunnar og vegna trúarinnar erum við velþóknanleg í augum Guðs.
E'ina hu'negu nenafugata, tagra kazokzo a'mofo mofavrea omani'nonanki, kazokzo osu a'mofo mofavre'rami mani'none.
