Postulasagan 6
1 Á þessum tíma, þegar kirkjan óx hröðum skrefum, kom upp óánægja hjá grískumælandi Gyðingum í söfnuðinum út af því að ekkjur þeirra fengju ekki sinn hlut við hina daglegu matarúthlutun.
In those days, as the number of disciples was increasing, there occurred a murmuring of the Greeks against the Hebrews, because their widows were treated with disdain in the daily ministration.
2 Postularnir tólf kölluðu því allan söfnuðinn saman og sögðu: „Okkur postulunum er ætlað að predika, en ekki að stjórna matarúthlutun.
And so the twelve, calling together the multitude of the disciples, said: “It is not fair for us to leave behind the Word of God to serve at tables also.
3 Lítið því í kringum ykkur, kæru vinir, og finnið sjö vel kynnta menn í ykkar hópi, fulla af vísdómi og heilögum anda. Þá munum við láta annast þessi störf.
Therefore, brothers, search among yourselves for seven men of good testimony, filled with the Holy Spirit and with wisdom, whom we may appoint over this work.
4 Við tólf getum þá notað tíma okkar til að biðja, predika og kenna.“
Yet truly, we will be continually in prayer and in the ministry of the Word.”
5 Þetta líkaði öllum vel og síðan voru eftirtaldir menn valdir: Stefán (maður óvenju sterkur í trúnni og fylltur heilögum anda), Filippus, Prókorus, Níkanor, Tímon, Parmenas og Nikolás frá Antíokkíu (hann hafði verið heiðingi, en snúist til Gyðingatrúar og síðan orðið kristinn).
And the plan pleased the entire multitude. And they chose Stephen, a man filled with faith and with the Holy Spirit, and Philip and Prochorus and Nicanor and Timon and Parmenas and Nicolas, a new arrival from Antioch.
6 Þessir sjö voru leiddir fyrir postulana, sem lögðu hendur yfir þá, báðu fyrir þeim og blessuðu þá.
These they set before the sight of the Apostles, and while praying, they imposed hands on them.
7 Fagnaðarerindið barst nú stöðugt víðar. Lærisveinunum fjölgaði mjög í Jerúsalem og margir Gyðingaprestar snerust til trúar.
And the Word of the Lord was increasing, and the number of disciples in Jerusalem was multiplied exceedingly. And even a large group of the priests were obedient to the faith.
8 Stefán, sem var trúarsterkur og fylltur krafti heilags anda, vann mikil kraftaverk meðal fólksins.
Then Stephen, filled with grace and fortitude, wrought great signs and miracles among the people.
9 Dag nokkurn tóku menn úr trúflokki meðal Gyðinga, sem kallast „Frelsingjarnir“, að þrátta við hann. Fljótlega fengu þeir í lið með sér aðra Gyðinga frá Kýrene, Alexandríu í Egyptalandi, Kilikíu og Asíu,
But certain ones, from the synagogue of the so-called Libertines, and of the Cyrenians, and of the Alexandrians, and of those who were from Cilicia and Asia rose up and were disputing with Stephen.
10 en enginn þeirra gat þó staðið gegn anda og vísdómi Stefáns.
But they were not able to resist the wisdom and the Spirit with which he was speaking.
11 Þeir fengu því menn til að bera út þann óhróður, að þeir hefðu heyrt Stefán bölva Móse og jafnvel sjálfum Guði.
Then they suborned men who were to claim that they had heard him speaking words of blasphemy against Moses and against God.
12 Ásakanir þessar æstu múginn upp gegn Stefáni, svo að leiðtogar Gyðinganna handtóku hann og leiddu fyrir ráðið.
And thus did they stir up the people and the elders and the scribes. And hurrying together, they seized him and brought him to the council.
13 Ljúgvitnin endurtóku þar að Stefán væri sífellt að fordæma musterið og lög Móse.
And they set up false witnesses, who said: “This man does not cease to speak words against the holy place and the law.
14 Þeir sögðu: „Við höfum heyrt hann segja að þessi Jesús frá Nasaret, muni leggja musterið í rúst og fótum troða lög Móse.“
For we have heard him saying that this Jesus the Nazarene will destroy this place and will change the traditions, which Moses handed down to us.”
15 Þegar hér var komið veittu meðlimir ráðsins því athygli að andlit Stefáns lýsti sem engilsásjóna!
And all those who were sitting in the council, gazing at him, saw his face, as if it had become the face of an Angel.
