Postulasagan 20
1 Eftir uppþotið kallaði Páll saman lærisveinana, uppörvaði þá og kvaddi og hélt síðan til Grikklands.
Jitia gondugol to khotom hoise, Paul chela khan ke mati anise aru taikhan ke samjai dise, aru taikhan ke bhidai kori kene tai Macedonia te jai jaise.
2 Á leiðinni þangað predikaði hann í hverjum bæ, þar sem kristna menn var að finna.
Titia tai utu desh khan paar kori kene khotom huwa pichete, tai Greece te ahi jaise.
3 Eftir þriggja mánaða dvöl í Grikklandi, bjó hann sig undir að sigla til Sýrlands, en komst þá á snoðir um að Gyðingarnir höfðu gert samsæri um að lífláta hann. Hann ákvað því að breyta ferðaáætluninni og fara fyrst norður til Makedóníu.
Aru tai ta te tin mohina thakise aru ta te pora Syria te jabole thakise, kintu Yehudi khan taike morai dibole thaka jani kene, Macedonia phale pora he wapas jabole bhabi loise.
4 Í fylgd með Páli voru þessir menn: Sópater Pýrrusson frá Beroju, Aristarkus og Sekúndus frá Þessaloníku, Gajus frá Derbe, Tímóteus, og Týkíkus og Trófímus, báðir frá Litlu-Asíu.
Aru Berea manu Sopater laga chokra, aru Thessalonica pora Aristarchus aru Secundus aru Derbe pora Gaius aru Timothy aru Asia pora Tychicus aru Trophimus taikhan tai logote jaise.
5 Þeir fóru á undan og biðu okkar í Tróas.
Kintu eitu khan amikhan age te jai kene Troas te rukhi thakise.
6 Eftir páskahátíðina sigldum við frá Filippí, áleiðis til Tróas og tók ferðin alls fimm daga. Í Tróas dvöldumst við eina viku.
Aru khomir nahala roti laga utsov din pichete amikhan Philippi pora naw te uthi kene pans din pichete Troas te taikhan logot ponchise, aru saat din tak ta te thakise.
7 Á sunnudeginum komum við saman til heilagrar kvöldmáltíðar. Páll predikaði og vegna þess að hann ætlaði að halda ferðinni áfram næsta dag, talaði hann alveg til miðnættis.
Titia hapta laga prothom din jitia biswasi chela khan eke loge mili kene roti bhangai sele. Paul dusra dinte jabole thakise, etu karone tai taikhan logot adha rati tak kotha kori thakise.
8 Loftsalurinn, sem við vorum í, var lýstur upp með mörgum lömpum.
Upor kamra kot te amikhan joma thakisele ta te bisi saaki khan jolai rakhise.
9 Páll hafði talað lengi þegar drengur, sem Evtýkus hét og sat í gluggakistunni, sofnaði undir ræðunni og féll út um gluggann, niður af þriðju hæð. Var hann látinn þegar að var komið.
Aru Eutychus koi kene jawan ekjon khirki te bohi thakise, aru Paul bisi deri kotha koi thaka pora, tai ghumai kene tin tola upor pora nichete girikena morise.
10 Páll fór niður til hans og tók hann í fangið. „Hafið engar áhyggjur, “sagði hann, „hann lifir.“Það reyndist rétt! Fólkið endurheimti gleði sína og síðan fóru allir upp í loftsalinn og neyttu saman kvöldmáltíðar Drottins. Eftir það hélt Páll áfram máli sínu og talaði lengi. Þegar hann hélt loks leiðar sinnar, var kominn morgunn!
Kintu Paul niche jai kene tai usorte tai laga gaw ke lamba korise, aru taike dhurise. Aru tai koise, “Bhoi nokoribi, kelemane tai laga jibon etiya bhi tai logot he ase.”
Titia tai aru upor jai kene roti bhangai khaise aru phojur tak kotha kori thakise, aru etu pichete jai jaise.
Aru taikhan utu chokra jinda pa karone ekdom shanti paise.
13 Páll fór landleiðina til Assus en við fórum á undan honum með skipi.
Titia amikhan naw pora Assos te jaise, aru ta te pora naw te Paul ke uthabole thakise, kelemane tai nije pora he tai berai kene jabo koise, aru tai he eneka kori bole amikhan ke koise.
14 Í Assus hittum við hann og sigldum svo saman til Mitýlene.
Aru tai Assos te ahi amikhan ke lok paise, aru amikhan taike uthaikene Mitylene te ahi jaise.
15 Daginn eftir sigldum við fram hjá Kíos, næsta dag komum við til Samos og þar næsta til Míletus.
Aru ta te pora naw te uthi kene dusra din Chios usorte ahi jaise, utu din amikhan Samos ponchise, aru Tragyllium te thaki kene dusra din Miletus te ahi Jaise.
16 Páll hafði ákveðið að koma ekki við í Efesus. Hann vildi flýta sér til Jerúsalem til þess að komast á hvítasunnuhátíðina, ef mögulegt væri.
Kelemane Paul Asia te homoi phelabo mon kora nai, tai naw pora Ephesus paar kori bole mon korise, kelemane parile Pentecost din tai Jerusalem te thakibo mon kori kene tara-tari kori thakisele.
17 Þegar við komum að landi í Míletus sendi hann skilaboð til leiðtoga safnaðarins í Efesus og bað þá að koma og hitta sig.
Tai Miletus pora khobor pathai kene Ephesus girja laga bura khan ke matise.
18 Þegar þeir komu sagði hann: „Þið vitið að frá þeirri stundu er ég steig fyrst fæti á Litlu-Asíu og fram á þennan dag,
Aru jitia taikhan tai logot ahise, tai koise, “Moi juntu din pora Asia te ahise, utu prothom din pora kineka moi tumi logote thakise, apnikhan jani ase.”
19 hef ég unnið verk Drottins auðmjúkur og með tárum. Oft hef ég horfst í augu við dauðann vegna þeirra launráða, sem Gyðingarnir hafa bruggað mér.
Moi nomrota korise aru suku pani girikena aru Yehudi khan pora chalak kori kene moike dukh di thakile bhi moi Probhu laga sewa kori thakise.
20 Samt skoraðist ég aldrei undan að segja ykkur sannleikann, hvort sem það var opinberlega eða á heimilum ykkar.
Aru moi apnikhan ke sikha khan te, manu usorte nohoile ghor te hoilebi tumi bhal nimite kaam nakori kene chari diya nai.
21 Ég hef vitnað um það, bæði fyrir Gyðingum og heiðingjum, að við verðum að snúa baki við syndinni og gefast Guði á vald, í trúnni á Drottin Jesú Krist.
Yehudi aru Yehudi hobi, moi taikhan ke mon ghurai kene Isor phale ahibole aru Jisu ke biswas kori bole sikhai ahise.
22 Nú er ég á leið til Jerúsalem, þangað knýr heilagur andi mig og við því fæ ég ekkert gert. Ekki veit ég hvað bíður mín þar,
Aru sabi, etiya moi Atma laga kotha mani kene Jerusalem te jai ase hoilebi ta te moi logote ki hobo moi najane.
23 en eitt veit ég þó: Heilagur andi segir við mig, hvert sem ég fer, að mín bíði fangelsi og þjáningar.
Juntu sheher te jaile bhi Pobitro Atma pora ami laga gawah koridi thakise, aru khali bandha aru dukh he moike rukhi ase koi kene.
24 En líf mitt er ekki til neins annars en að vinna það verk, sem Drottinn Jesús fól mér – að flytja öðrum fagnaðarerindið um kærleika og náð Guðs.
Kintu moi nijor jibon karone eku chinta nathaki, kintu Probhu Jisu pora ji kaam moike kori bole dise, utu Isor anugrah laga susamachar ke khushi pora manu ke jonai dibole aru etu pura kori bole he bhabi thake.
25 Ég kom til ykkar og fræddi ykkur um guðsríki, en nú er mér ljóst, að þetta er í síðasta skipti sem þið sjáið mig.
Aru sabi, moi jani ase, moi Isor rajyo kotha loi kene sob jagate prochar koribo, aru apnikhan etiya pora ami laga chehera aru nadikhibo.
26 Það er skoðun mín að ekki sé það mér að kenna þótt einhverjir glatist, “
Etu moi aji apnikhan ke sakhi di ase, moi ekjon golti nathaka manu laga khun phale hoile golti nai.
27 því að ég flutti ykkur allt Guðs orð og dró ekkert undan.
Kelemane Isor laga itcha phale sob kotha moi apuni khan ke koi diya hoise.
28 Gætið ykkar og safnaðarins vel. Heilagur andi hefur falið ykkur þá ábyrgð að vera leiðtogar fyrir hjörð Guðs og annast hana – kirkjuna, sem hann keypti með sínu dýrmæta blóði.
Etu karone apnikhan nije bhi hoshiar thakibi aru Pobitro Atma pora apnikhan ke sabole mer khan dise. Hoshiar pora Isor laga girja ke roikhya koribi, jintu Isor Tai Nijor laga bacha khun pora kinise.
29 Ég veit að þegar ég er farinn frá ykkur, munu falskennendur koma fram á meðal ykkar. Þeir líkjast gráðugum og grimmum úlfum, sem ráðast á hjörðina.
Kelemane moi jani ase moi juwa pichete rong kutta khan tumi laga majote ahibo, aru tumikhan ke nacharibo jun khan etiya bisi ase.
30 Sumir úr ykkar hópi munu rangsnúa sannleikanum til að safna að sér fylgjendum.
Aru moi jani ase tumikhan nijor bhitor pora bhi misa kowa ulabo aru biswasi khan ke taikhan phale kori loi lobo.
31 Gætið vel að öllu! Minnist þessara þriggja ára er ég dvaldist meðal ykkar. Munið hvernig ég annaðist ykkur dag og nótt og gleymið ekki tárunum, sem runnu ykkar vegna.
Karone hoshiar koi kene thakibi, aru bhabona koribi, moi tin saal tak rati din suku pani girai kene sob manu ke sikhaise.
32 Nú fel ég ykkur Guði og orði máttar hans, sem megnar að efla trú ykkar og gefa ykkur arf með öllum þeim, sem hann hefur helgað sér.
Aru bhai khan moi etiya apnikhan ke di ase, Isor aru tai anugrah laga kotha juntu pora tumikhan ke uthidibo pare aru sapha kori diya khan logote milaikena tai laga miras pabo thaka khan ase.
33 Hvorki girntist ég fé né fatnað nokkurs manns.
Moi kun laga suna, chandi, kapra khan lalos kora nohoi.
34 Þið vitið sjálfir að hendur mínar unnu fyrir lífsviðurværi mínu og jafnvel þörfum þeirra sem með mér voru.
Apnikhan jani ase, moi nijor hath pora sewa kori kene nijor aru jun moi logot thakise, taikhan ke ki lage sob kori ahise.
35 Ég var ykkur fyrirmynd í því að hjálpa snauðum, minnugur orða Drottins Jesú: „Sælla er að gefa en þiggja.“
Moi apnikhan ke sob rasta sikhai dise, kineka sewa kori kene dukhia khan ke modot koribo lage, aru Probhu Jisu kotha monte bhabona kori bole, juntu Tai nijor pora koise: “Lu-a pora to diya jon he bisi asishit ase.”
36 Þegar Páll hafði lokið máli sínu, kraup hann niður og bað með þeim.
Aru jitia tai etu kotha koi diya hoise, tai athukari kene taikhan logote prathana kori loise.
37 Þeir grétu og föðmuðu hann að sér að skilnaði,
Titia taikhan sob bisi kandise, aru Paul ke dhori kene taike chuma dise.
38 og þótti sárt að heyra að hann mundi aldrei sjá þá framar. Síðan fylgdu þeir honum til skips.
Taikhan bisi mon dukh huwa to Paul laga kotha karone hoise, aru kitia bhi tai laga chehera nadikhibo kowa karone, aru taikhan taike loijai kene jahaaj tak punchai dise.
