Postulasagan 20
1 Eftir uppþotið kallaði Páll saman lærisveinana, uppörvaði þá og kvaddi og hélt síðan til Grikklands.
After the uproar ceased, Paul summoned the disciples, said goodbye, and departed to go to Macedonia.
2 Á leiðinni þangað predikaði hann í hverjum bæ, þar sem kristna menn var að finna.
After going through those regions and encouraging the believers with many words, he came to Greece,
3 Eftir þriggja mánaða dvöl í Grikklandi, bjó hann sig undir að sigla til Sýrlands, en komst þá á snoðir um að Gyðingarnir höfðu gert samsæri um að lífláta hann. Hann ákvað því að breyta ferðaáætluninni og fara fyrst norður til Makedóníu.
where he stayed for three months. As he was about to set sail for Syria, a plot was made against him by the Jews, so the decision was made to return by way of Macedonia.
4 Í fylgd með Páli voru þessir menn: Sópater Pýrrusson frá Beroju, Aristarkus og Sekúndus frá Þessaloníku, Gajus frá Derbe, Tímóteus, og Týkíkus og Trófímus, báðir frá Litlu-Asíu.
Sopater of Berea accompanied him as far as Asia, and so did Aristarchus and Secundus of Thessalonica, Gaius of Derbe, Timothy, and Tychicus and Trophimus of Asia.
5 Þeir fóru á undan og biðu okkar í Tróas.
These men went on ahead and waited for us in Troas.
6 Eftir páskahátíðina sigldum við frá Filippí, áleiðis til Tróas og tók ferðin alls fimm daga. Í Tróas dvöldumst við eina viku.
But we sailed from Philippi after the Feast of Unleavened Bread, and five days later we came to them at Troas, where we stayed for seven days.
7 Á sunnudeginum komum við saman til heilagrar kvöldmáltíðar. Páll predikaði og vegna þess að hann ætlaði að halda ferðinni áfram næsta dag, talaði hann alveg til miðnættis.
On the first day of the week, as the disciples were gathered together to break bread, Paul addressed them, intending to depart the next day, and he prolonged his message until midnight.
8 Loftsalurinn, sem við vorum í, var lýstur upp með mörgum lömpum.
Now there were many lamps in the upper room where we were gathered together,
9 Páll hafði talað lengi þegar drengur, sem Evtýkus hét og sat í gluggakistunni, sofnaði undir ræðunni og féll út um gluggann, niður af þriðju hæð. Var hann látinn þegar að var komið.
and a young man named Eutychus, who was sitting on the window sill, sank into a deep sleep while Paul continued speaking for a long time. Overcome by sleep, he fell down from the third story and was picked up dead.
10 Páll fór niður til hans og tók hann í fangið. „Hafið engar áhyggjur, “sagði hann, „hann lifir.“Það reyndist rétt! Fólkið endurheimti gleði sína og síðan fóru allir upp í loftsalinn og neyttu saman kvöldmáltíðar Drottins. Eftir það hélt Páll áfram máli sínu og talaði lengi. Þegar hann hélt loks leiðar sinnar, var kominn morgunn!
But Paul went down and threw himself on the young man. Taking him in his arms, he said, “Do not be alarmed, for his life is in him.”
Then Paul went back upstairs, and after he had broken bread and eaten, he conversed with the disciples for a long time, until dawn; that was how he departed.
And they brought the boy home alive and were comforted beyond measure.
13 Páll fór landleiðina til Assus en við fórum á undan honum með skipi.
Then we went to the ship and set sail for Assos, intending to take Paul on board there, for that is what he had arranged, since he himself intended to go by land.
14 Í Assus hittum við hann og sigldum svo saman til Mitýlene.
When he met us in Assos, we took him on board and went to Mitylene.
15 Daginn eftir sigldum við fram hjá Kíos, næsta dag komum við til Samos og þar næsta til Míletus.
We set sail from there and arrived off Chios on the following day. The next day we reached Samos and stayed in Trogyllium, and the day after that we came to Miletus.
16 Páll hafði ákveðið að koma ekki við í Efesus. Hann vildi flýta sér til Jerúsalem til þess að komast á hvítasunnuhátíðina, ef mögulegt væri.
For Paul had decided to sail past Ephesus so as not to spend time in Asia, because he was hurrying to arrive in Jerusalem, if possible, by the day of Pentecost.
17 Þegar við komum að landi í Míletus sendi hann skilaboð til leiðtoga safnaðarins í Efesus og bað þá að koma og hitta sig.
From Miletus Paul sent to Ephesus and called for the elders of the church.
18 Þegar þeir komu sagði hann: „Þið vitið að frá þeirri stundu er ég steig fyrst fæti á Litlu-Asíu og fram á þennan dag,
When they came to him, he said to them, “You yourselves know how I lived the whole time I was with you, from the day I first set foot in Asia,
19 hef ég unnið verk Drottins auðmjúkur og með tárum. Oft hef ég horfst í augu við dauðann vegna þeirra launráða, sem Gyðingarnir hafa bruggað mér.
serving the Lord with all humility and with many tears and trials, which came upon me because of the plots of the Jews.
20 Samt skoraðist ég aldrei undan að segja ykkur sannleikann, hvort sem það var opinberlega eða á heimilum ykkar.
You know that I did not hold back from declaring to you anything that was beneficial, and from teaching you in public and from house to house,
21 Ég hef vitnað um það, bæði fyrir Gyðingum og heiðingjum, að við verðum að snúa baki við syndinni og gefast Guði á vald, í trúnni á Drottin Jesú Krist.
testifying to both Jews and Greeks about repentance toward God and faith in our Lord Jesus.
22 Nú er ég á leið til Jerúsalem, þangað knýr heilagur andi mig og við því fæ ég ekkert gert. Ekki veit ég hvað bíður mín þar,
And now, behold, I am going to Jerusalem, compelled by the Spirit, not knowing what will happen to me there,
23 en eitt veit ég þó: Heilagur andi segir við mig, hvert sem ég fer, að mín bíði fangelsi og þjáningar.
except that the Holy Spirit testifies in every city that imprisonment and afflictions await me.
24 En líf mitt er ekki til neins annars en að vinna það verk, sem Drottinn Jesús fól mér – að flytja öðrum fagnaðarerindið um kærleika og náð Guðs.
But I take no account of these things, nor do I regard my life as precious to myself, if only I may complete my course with joy and the ministry that I received from the Lord Jesus, to testify to the gospel of the grace of God.
25 Ég kom til ykkar og fræddi ykkur um guðsríki, en nú er mér ljóst, að þetta er í síðasta skipti sem þið sjáið mig.
“And now, behold, I know that none of you among whom I have gone about preaching the kingdom of God will see my face again.
26 Það er skoðun mín að ekki sé það mér að kenna þótt einhverjir glatist, “
Therefore I testify to you this day that I am innocent of the blood of you all.
27 því að ég flutti ykkur allt Guðs orð og dró ekkert undan.
For I have not held back from declaring to you the whole counsel of God.
28 Gætið ykkar og safnaðarins vel. Heilagur andi hefur falið ykkur þá ábyrgð að vera leiðtogar fyrir hjörð Guðs og annast hana – kirkjuna, sem hann keypti með sínu dýrmæta blóði.
So keep watch over yourselves and over the entire flock. The Holy Spirit has appointed you as their overseers, to shepherd the church of our Lord and God, which he obtained with his own blood.
29 Ég veit að þegar ég er farinn frá ykkur, munu falskennendur koma fram á meðal ykkar. Þeir líkjast gráðugum og grimmum úlfum, sem ráðast á hjörðina.
For I know that after my departure fierce wolves will enter in among you, not sparing the flock.
30 Sumir úr ykkar hópi munu rangsnúa sannleikanum til að safna að sér fylgjendum.
Even from your own number men will rise up, speaking perverse things to draw the disciples away after them.
31 Gætið vel að öllu! Minnist þessara þriggja ára er ég dvaldist meðal ykkar. Munið hvernig ég annaðist ykkur dag og nótt og gleymið ekki tárunum, sem runnu ykkar vegna.
Therefore be watchful, remembering that, night and day, for three years I did not stop admonishing each one of you, with tears.
32 Nú fel ég ykkur Guði og orði máttar hans, sem megnar að efla trú ykkar og gefa ykkur arf með öllum þeim, sem hann hefur helgað sér.
And now, brothers, I entrust you to God and to the word of his grace, which is able to build you up and give you an inheritance among all who are sanctified.
33 Hvorki girntist ég fé né fatnað nokkurs manns.
I coveted no one's silver, gold, or clothing.
34 Þið vitið sjálfir að hendur mínar unnu fyrir lífsviðurværi mínu og jafnvel þörfum þeirra sem með mér voru.
You yourselves know that these hands of mine ministered to my own needs and to the needs of those who were with me.
35 Ég var ykkur fyrirmynd í því að hjálpa snauðum, minnugur orða Drottins Jesú: „Sælla er að gefa en þiggja.“
In all things I have shown you that we must labor in this way and help those who are weak, remembering what the Lord Jesus himself said, ‘It is more blessed to give than to receive.’”
36 Þegar Páll hafði lokið máli sínu, kraup hann niður og bað með þeim.
After saying these things, Paul knelt down and prayed with them all.
37 Þeir grétu og föðmuðu hann að sér að skilnaði,
There was much weeping among them all, and they threw their arms around Paul's neck and kissed him,
38 og þótti sárt að heyra að hann mundi aldrei sjá þá framar. Síðan fylgdu þeir honum til skips.
being especially grieved over his statement that they would see his face no more. Then they accompanied him to the ship.
