Postulasagan 1
1 Fyrri frásaga mín var um allt sem Jesús gerði og kenndi.
| ہے تھِیَپھِلَ، یِیشُح سْوَمَنونِیتانْ پْریرِتانْ پَوِتْریناتْمَنا سَمادِشْیَ یَسْمِنْ دِنے سْوَرْگَماروہَتْ یاں یاں کْرِیامَکَروتْ یَدْیَدْ اُپادِشَچَّ تانِ سَرْوّانِ پُورْوَّں مَیا لِکھِتانِ۔ |
2 Hvernig hann sneri aftur til himna, eftir að hafa flutt postulunum, sem hann valdi, sérstök fyrirmæli frá heilögum anda.
| سَ سْوَنِدھَنَدُحکھَبھوگاتْ پَرَمْ اَنیکَپْرَتْیَیَکْشَپْرَمانَوح سْوَں سَجِیوَں دَرْشَیِتْوا |
3 Næstu fjörutíu daga eftir krossfestinguna birtist hann þeim oft og sannaði að hann væri raunverulega lifandi, og talaði við þá um guðsríki.
| چَتْوارِںشَدِّنانِ یاوَتْ تیبھْیَح پْریرِتیبھْیو دَرْشَنَں دَتّویشْوَرِییَراجْیَسْیَ وَرْنَنَمَ اَکَروتْ۔ |
4 Eitt sinn, er þeir voru saman komnir, sagði hann þeim að fara ekki burt frá Jerúsalem fyrr en heilagur andi hefði komið yfir þá, samkvæmt loforði föðurins, en um það hafði hann rætt við þá áður.
| اَنَنْتَرَں تیشاں سَبھاں کرِتْوا اِتْیاجْناپَیَتْ، یُویَں یِرُوشالَمونْیَتْرَ گَمَنَمَکرِتْوا یَسْتِنْ پِتْرانْگِیکرِتے مَمَ وَدَناتْ کَتھا اَشرِنُتَ تَتْپْراپْتِمْ اَپیکْشْیَ تِشْٹھَتَ۔ |
5 Hann minnti þá á að Jóhannes hefði skírt með vatni og bætti síðan við „en eftir nokkra daga verðið þið skírðir með heilögum anda.“
| یوہَنْ جَلے مَجِّتاوانْ کِنْتْوَلْپَدِنَمَدھْیے یُویَں پَوِتْرَ آتْمَنِ مَجِّتا بھَوِشْیَتھَ۔ |
6 Seinna birtist hann þeim aftur og þá spurðu þeir hann: „Drottinn, ætlarðu að frelsa Ísrael núna (undan valdi Rómverja) og endurreisa sjálfstæði þjóðar okkar?“
| پَشْچاتْ تے سَرْوّے مِلِتْوا تَمْ اَپرِچّھَنْ ہے پْرَبھو بھَوانْ کِمِدانِیں پُنَرَپِ راجْیَمْ اِسْراییلِییَلوکاناں کَریشُ سَمَرْپَیِشْیَتِ؟ |
7 „Faðirinn einn ákveður hvenær það verður, “svaraði hann, „og ykkur er ekki ætlað að vita það fyrir.
| تَتَح سووَدَتْ یانْ سَرْوّانْ کالانْ سَمَیاںشْچَ پِتا سْوَوَشےسْتھاپَیَتْ تانْ جْناترِں یُشْماکَمْ اَدھِکارو نَ جایَتے۔ |
8 En þegar heilagur andi kemur yfir ykkur, þá munuð þið fá djörfung og kraft til að vitna um dauða minn og upprisu fyrir íbúum Jerúsalem, Júdeu, Samaríu – já, öllum heiminum.“
| کِنْتُ یُشْماسُ پَوِتْرَسْیاتْمَنَ آوِرْبھاوے سَتِ یُویَں شَکْتِں پْراپْیَ یِرُوشالَمِ سَمَسْتَیِہُوداشومِرونَدیشَیوح پرِتھِوْیاح سِیماں یاوَدْ یاوَنْتو دیشاسْتیشُ یَرْوّیشُ چَ مَیِ ساکْشْیَں داسْیَتھَ۔ |
9 Og Jesús hafði ekki fyrr lokið þessum orðum sínum en hann var hafinn frá jörðu og hvarf í ský, en þeir stóðu einir eftir og störðu á eftir honum.
| اِتِ واکْیَمُکْتْوا سَ تیشاں سَمَکْشَں سْوَرْگَں نِیتوبھَوَتْ، تَتو میگھَمارُہْیَ تیشاں درِشْٹیرَگوچَروبھَوَتْ۔ |
10 En er þeir störðu til himins og reyndu að koma auga á hann, stóðu skyndilega hjá þeim tveir menn í hvítum klæðum.
| یَسْمِنْ سَمَیے تے وِہایَسَں پْرَتْیَنَنْیَدرِشْٹْیا تَسْیَ تادرِشَمْ اُورْدْوَّگَمَنَمْ اَپَشْیَنْ تَسْمِنّیوَ سَمَیے شُکْلَوَسْتْرَو دْوَو جَنَو تیشاں سَنِّدھَو دَنْڈایَمانَو کَتھِتَوَنْتَو، |
11 Þeir sögðu: „Hvers vegna standið þið hér og starið til himins? Jesús er farinn til himna! En dag einn mun hann koma aftur, og þá á sama hátt og hann fór.“
| ہے گالِیلِییَلوکا یُویَں کِمَرْتھَں گَگَنَں پْرَتِ نِرِیکْشْیَ دَنْڈایَماناسْتِشْٹھَتھَ؟ یُشْماکَں سَمِیپاتْ سْوَرْگَں نِیتو یو یِیشُسْتَں یُویَں یَتھا سْوَرْگَمْ آروہَنْتَمْ اَدَرْشَمْ تَتھا سَ پُنَشْچاگَمِشْیَتِ۔ |
12 Eftir þennan atburð, sem varð á Olíufjallinu, sneru lærisveinarnir til Jerúsalem, sem var spölkorn þaðan.
| تَتَح پَرَں تے جَیتُنَنامْنَح پَرْوَّتادْ وِشْرامَوارَسْیَ پَتھَح پَرِمانَمْ اَرْتھاتْ پْرایینارْدّھَکْروشَں دُرَسْتھَں یِرُوشالَمْنَگَرَں پَراورِتْیاگَچّھَنْ۔ |
13 Er þangað kom fóru þeir í loftstofuna, þar sem þeir héldu til. Lærisveinarnir voru þessir: Pétur, Jóhannes og Jakob, Andrés, Filippus, Tómas, Bartólómeus, Matteus, Jakob Alfeusson, Símon (kallaður „hinn róttæki“) og Júdas Jakobsson. Bræður Jesú voru þarna einnig ásamt nokkrum konum, þar á meðal móður Jesú.
| نَگَرَں پْرَوِشْیَ پِتَرو یاکُوبْ یوہَنْ آنْدْرِیَح پھِلِپَح تھوما بَرْتھَجَمَیو مَتھِرالْپھِییَپُتْرو یاکُوبْ اُدْیوگا شِمونْ یاکُوبو بھْراتا یِہُودا ایتے سَرْوّے یَتْرَ سْتھانے پْرَوَسَنْتِ تَسْمِنْ اُپَرِتَنَپْرَکوشْٹھے پْراوِشَنْ۔ |
| پَشْچادْ اِمے کِیَتْیَح سْتْرِیَشْچَ یِیشو رْماتا مَرِیَمْ تَسْیَ بھْراتَرَشْچَیتے سَرْوَّ ایکَچِتِّیبھُوتَ سَتَتَں وِنَیینَ وِنَیینَ پْرارْتھَیَنْتَ۔ |
15 Þau voru öll samhuga og staðföst í bæninni. Dag einn, er þarna voru saman komin um 120 manns, stóð Pétur upp og ávarpaði viðstadda þessum orðum:
| تَسْمِنْ سَمَیے تَتْرَ سْتھانے ساکَلْیینَ وِںشَتْیَدھِکَشَتَں شِشْیا آسَنْ۔ تَتَح پِتَرَسْتیشاں مَدھْیے تِشْٹھَنْ اُکْتَوانْ |
16 „Það hlaut óhjákvæmilega að rætast sem Biblían segir um Júdas, sem sveik Jesú, og olli því að múgurinn handtók hann. Þessu spáði Davíð konungur fyrir innblástur heilags anda.
| ہے بھْراترِگَنَ یِیشُدھارِناں لوکاناں پَتھَدَرْشَکو یو یِہُوداسْتَسْمِنْ دایُودا پَوِتْرَ آتْما یاں کَتھاں کَتھَیاماسَ تَسْیاح پْرَتْیَکْشِیبھَوَنَسْیاوَشْیَکَتْوَمْ آسِیتْ۔ |
17 Júdas var í okkar hópi og honum var falin sama þjónusta og okkur.
| سَ جَنوسْماکَں مَدھْیَوَرْتِّی سَنْ اَسْیاح سیوایا اَںشَمْ اَلَبھَتَ۔ |
18 Þessi maður keypti akur fyrir féð, sem hann fékk fyrir svikin, og þar steyptist hann til jarðar, svo að kviður hans rifnaði og innyflin féllu út.
| تَدَنَنْتَرَں کُکَرْمَّنا لَبْدھَں یَنْمُولْیَں تینَ کْشیتْرَمیکَں کْرِیتَمْ اَپَرَں تَسْمِنْ اَدھومُکھے بھرِمَو پَتِتے سَتِ تَسْیودَرَسْیَ وِدِیرْنَتْواتْ سَرْوّا ناڈْیو نِرَگَچّھَنْ۔ |
19 Þetta varð kunnugt um alla Jerúsalem og fólkið kallaði staðinn „blóðakur“.
| ایتاں کَتھاں یِرُوشالَمْنِواسِنَح سَرْوّے لوکا وِدانْتِ؛ تیشاں نِجَبھاشَیا تَتْکْشیتْرَنْچَ ہَکَلْداما، اَرْتھاتْ رَکْتَکْشیتْرَمِتِ وِکھْیاتَماسْتے۔ |
20 Spádómur Davíðs konungs í Sálmunum segir svo: „Heimili hans fari í eyði og þar skal enginn búa.“Einnig: „Öðrum skal falið að vinna hans verk.“
| اَنْیَچَّ، نِکیتَنَں تَدِییَنْتُ شُنْیَمیوَ بھَوِشْیَتِ۔ تَسْیَ دُوشْیے نِواسارْتھَں کوپِ سْتھاسْیَتِ نَیوَ ہِ۔ اَنْیَ ایوَ جَنَسْتَسْیَ پَدَں سَںپْراپْسْیَتِ دھْرُوَں۔ اِتّھَں گِیتَپُسْتَکے لِکھِتَماسْتے۔ |
21 Af þessum sökum verðum við að velja einhvern annan í stað Júdasar, til að vera vitni ásamt okkur um upprisu Jesú. Við skulum velja einhvern, sem hefur verið með okkur alla tíð, frá því við kynntumst Drottni fyrst – eða frá þeirri stundu er Jóhannes skírði hann og til þess dags er hann var uppnuminn frá okkur til himna.“
| اَتو یوہَنو مَجَّنَمْ آرَبھْیاسْماکَں سَمِیپاتْ پْرَبھو رْیِیشوح سْوَرْگاروہَنَدِنَں یاوَتْ سوسْماکَں مَدھْیے یاوَنْتِ دِنانِ یاپِتَوانْ |
| تاوَنْتِ دِنانِ یے مانَوا اَسْمابھِح سارْدّھَں تِشْٹھَنْتِ تیشامْ ایکینَ جَنیناسْمابھِح سارْدّھَں یِیشورُتّھانے ساکْشِنا بھَوِتَوْیَں۔ |
23 Áheyrendur tilnefndu tvo menn: Jósef Jústus (líka kallaður Barsabbas) og Mattías.
| اَتو یَسْیَ رُوڈھِ رْیُشْٹو یَں بَرْشَبّیتْیُکْتْواہُویَنْتِ سَ یُوشَپھْ مَتَتھِشْچَ دْواویتَو پرِتھَکْ کرِتْوا تَ اِیشْوَرَسْیَ سَنِّدھَو پْرارْیَّ کَتھِتَوَنْتَح، |
24 Síðan báðu þeir Guð að rétti maðurinn yrði valinn. „Ó, Drottinn, “sögðu þeir, „þú þekkir hjörtu allra. Sýndu okkur, hvorn þessara manna þú hefur valið til postula í stað Júdasar, svikarans, sem nú er á sínum eigin stað.“Þá vörpuðu þeir hlutkesti og kom upp hlutur Mattíasar. Hann var þar með valinn postuli ásamt hinum ellefu.
| ہے سَرْوّانْتَرْیّامِنْ پَرَمیشْوَرَ، یِہُوداح سیوَنَپْریرِتَتْوَپَدَچْیُتَح |
| سَنْ نِجَسْتھانَمْ اَگَچّھَتْ، تَتْپَدَں لَبْدھُمْ اینَیو رْجَنَیو رْمَدھْیے بھَوَتا کوبھِرُچِتَسْتَدَسْمانْ دَرْشْیَتاں۔ |
| تَتو گُٹِکاپاٹے کرِتے مَتَتھِرْنِرَچِییَتَ تَسْماتْ سونْییشامْ ایکادَشاناں پْرَرِتاناں مَدھْیے گَنِتوبھَوَتْ۔ |
