2 Korintubréf 2
1 „Nei, “sagði ég við sjálfan mig, „ég skal ekki fara aftur og hryggja þau með annarri heimsókn, því að hún mun aðeins valda þeim sársauka.“
E'ina hu'nagu nagra henkama tamagri'ma tamage'naku esu'na, amanahukna hu'na mago'ane tamazeri tamagazea eri oramisue hu'na nagesa nentahue.
2 Ef ég hryggi ykkur, hver mun þá geta hughreyst mig? Aðeins þið. En hvernig ættuð þið að geta það, ef ég hryggi ykkur?
Na'ankure nagrama tamarimpa eri haviza hanenkeno'a, iza nagrira nazeri muse hugahie? Hianagi tamagri'ma, tamarimpa knama eritamumotma nazeri muse hugahaze.
3 Ástæðan fyrir því að síðasta bréfið mitt var eins og það var, er sú, að mig langaði til að þið leystuð vandann sjálf áður en ég kæmi. Þegar ég svo loksins kæmi, þyrfti ég ekki að verða fyrir vonbrigðum vegna þeirra sem ættu að gleðja mig. Mér fannst gleði ykkar svo nátengd gleði minni. Mér fannst að ef ég kæmi til ykkar dapur í bragði, þá gætuð þið ekki glaðst.
E'ina hu'negu, amanahukna avona kreneramue. Nagrama esoa knarera, nazeri musema nehaza nagara, zamarimpa kna eri ozamisue. Tamage nagra antahi'noe, tamagra musema hanage'na, nagranena muse hugahue.
4 Þið getið ekki ímyndað ykkur hve erfitt það var fyrir mig að skrifa ykkur fyrra bréfið. Það olli mér mjög miklum sársauka og ég grét yfir því. Ég ætlaði ekki að særa ykkur – heldur gera ykkur grein fyrir því hversu annt mér var um ykkur.
Narimpamo'a tusigna nehige'na zavinete'na, ama avona kreneramue. Tamarimpa tamazeri kna hunakurompage, nagrama nagu'afima navesineramantoaza antahiama hanazegu kreneramue.
5 Sá sem hefur hryggt ykkur hefur líka hryggt mig, þótt í minna mæli sé. Ég vil ekki vera strangari við hann en ástæða er til. Vanþóknun ykkar hefur orðið honum nægileg refsing.
Hagi mago'mo'ma tamarimpa knazama eritamiana, tamagrama hazaza hu'na nagra rama'a narimpagna hunontoe. Na'ankure anamofona mago'a arimpa kna eriominakure.
Rama'amota anamofona ko mago tamarimpa hunontazageno, anazama hu'nea knazamofo avamente mizama'a e'nerie.
7 Nú er kominn tími til að veita honum fyrirgefningu og huggun, því að verði það ekki gert, þá getur hann orðið svo bitur og miður sín að hann eigi sér ekki viðreisnar von.
Ru arimpagna hu'zamo azeri haviza hanigeno asunkuzampi mani'zankura, kumi'a atrenenteta azeri so'e hiho.
8 Leyfið honum nú að finna að ykkur sé enn hlýtt til hans.
Ana hu'negu nagra huhankaveti'na nehuanki, tamagrama tamavesi'nentaza zana erinte ama' hinkeno agra keno.
9 Fyrra bréfið skrifaði ég ykkur til að komast að raun um heilindi ykkar og hlýðni.
Ama avoma kreramua agafa'a, ana miko kema tamasami'noa kemofo amagera nentafi, reramahe'na kenaku kreneramue.
10 Þegar þið fyrirgefið einhverjum, þá geri ég það líka. Hafi ég fyrirgefið eitthvað (að því leyti sem það hefur varðað mig), þá er það gert með vilja Krists og ykkur til góðs.
Hagi tamagrama mago vahe'ma kumizmi atrezamantesazana, nagranena kumizmia atrenezmantoe. Na'ankure nagra kumizmia atrenezmantoe, [kumima atrezmantegazama menenkena tamage hu'na atrenezmantoe], Kraisi avurera tamagrama knarema hanagu atrenezamantoe.
11 Okkur ber einnig að fyrirgefa svo að Satan geti ekki beitt okkur brögðum – við þekkjum fyrirætlanir hans.
E'inahukna hanuta Satana reravataga hania zampintira evuoramisune. Na'ankure ko Sata'a reraheno kenaku tro hunte'nea havi antahi'zama'a, keta antahita hu'none.
12 Þegar ég kom til Tróas, gaf Drottinn mér mikilvægt tækifæri til að boða fagnaðarerindið.
Hagi nagrama Troasi kumate Krais Knare Musenke huama hunaku uhanatugeno'a, Ramo'a kankamuna erinaginantene.
13 Títus, okkar kæri bróðir, var ekki staddur þar þá til að taka á móti mér og ég var órólegur, því að ég vissi ekki hvar hann var eða hvað hefði komið fyrir hann. Ég kvaddi því og fór rakleitt til Makedóníu til að reyna að hafa upp á honum.
Hianagi narimpa fru e'ori'noe. Na'ankure nenafu Taitusi'a tamagri tamagenkea erino ome'nea zanku, Troasia atre'na Masedonia nevu'na, hufru huzmantoe.
14 Þökk sé Guði fyrir sigur hans í Kristi og að hann skuli hafa leyft okkur að taka þátt í sigurgöngu hans, og segja öðrum frá honum. Boðskapurinn um hann berst eins og sætur reykelsisilmur út um allan heiminn.
Hianagi Kraisimpima vugoteno tavreno nevigeta ha'ma hugateneronkeno tagripi huvazino eri'zana erigeno Agri'ma ke'za antahi'za hu'zamo'ma maka kaziga knare manamo'ma vuno eno hiazama nehia Anumzamofona humuse huntoe.
15 Við erum eins og góðilmur reykelsis, sem Kristur brennir frammi fyrir Guði og berst ilmur þess jafnt til frelsaðra og ófrelsaðra.
Kraisi'ene hagerfinonku knare mna neviankna nehanunkeno, Anumzamo'a muse hugahie. Ana naneke vuno eno nehigu mna nentahizankna hu'za maka vahe'mo'za nentahize. Kefozazimifinti zamahoke nehea vahe'mo'zane kefozazimifinti zamahoke nohea vahe'mo'zanena nentahize.
16 Hinir ófrelsuðu skelfast, því að þeim finnst ilmurinn minna á dauða og dóm, en okkur hinum frelsuðu er hann ilmur lífsins. Hverjir eru hæfir til að boða fagnaðarerindið?
Fananema hanamokizmirera fri hi'mana nevie. Hianagi tasimuma erita manisuna vahe'motarera, asimu erino mani mana vugahie. Hianagi i'za ama ana erizana eriga hu'ne?
17 Við erum ekki eins og þeir sem predika Guðs orð launanna vegna, heldur tölum við af einlægni hjartans það sem Guð vill að við segjum, af því að við erum þjónar Krists og störfum fyrir augliti Guðs.
Mago'amo'za zago erigahune, nehu'za Anumzamofo naneke huama nehazana, tagria Anumzamo hurantegeta fatgo huta huama nehune. Huama'ma nehunana Kraisi'a tagu'afi maninegeta Anumzamofo avure huama nehune.
