2 Korintubréf 2
1 „Nei, “sagði ég við sjálfan mig, „ég skal ekki fara aftur og hryggja þau með annarri heimsókn, því að hún mun aðeins valda þeim sársauka.“
But, so far as I am concerned, I have resolved not to have a painful visit the next time I come to see you.
2 Ef ég hryggi ykkur, hver mun þá geta hughreyst mig? Aðeins þið. En hvernig ættuð þið að geta það, ef ég hryggi ykkur?
For if I of all men give you pain, who then is there to gladden my heart, but the very persons to whom I give pain?
3 Ástæðan fyrir því að síðasta bréfið mitt var eins og það var, er sú, að mig langaði til að þið leystuð vandann sjálf áður en ég kæmi. Þegar ég svo loksins kæmi, þyrfti ég ekki að verða fyrir vonbrigðum vegna þeirra sem ættu að gleðja mig. Mér fannst gleði ykkar svo nátengd gleði minni. Mér fannst að ef ég kæmi til ykkar dapur í bragði, þá gætuð þið ekki glaðst.
And I write this to you in order that when I come I may not receive pain from those who ought to give me joy, confident as I am as to all of you that my joy is the joy of you all.
4 Þið getið ekki ímyndað ykkur hve erfitt það var fyrir mig að skrifa ykkur fyrra bréfið. Það olli mér mjög miklum sársauka og ég grét yfir því. Ég ætlaði ekki að særa ykkur – heldur gera ykkur grein fyrir því hversu annt mér var um ykkur.
For with many tears I write to you, and in deep suffering and depression of spirit, not in order to grieve you, but in the hope of showing you how brimful my heart is with love for you.
5 Sá sem hefur hryggt ykkur hefur líka hryggt mig, þótt í minna mæli sé. Ég vil ekki vera strangari við hann en ástæða er til. Vanþóknun ykkar hefur orðið honum nægileg refsing.
Now if any one has caused sorrow, it has been caused not so much to me, as in some degree--for I have no wish to exaggerate--to all of you.
In the case of such a person the punishment which was inflicted by the majority of you is enough.
7 Nú er kominn tími til að veita honum fyrirgefningu og huggun, því að verði það ekki gert, þá getur hann orðið svo bitur og miður sín að hann eigi sér ekki viðreisnar von.
So that you may now take the opposite course, and forgive him rather and comfort him, for fear he should perhaps be driven to despair by his excess of grief.
8 Leyfið honum nú að finna að ykkur sé enn hlýtt til hans.
I beg you therefore fully to reinstate him in your love.
9 Fyrra bréfið skrifaði ég ykkur til að komast að raun um heilindi ykkar og hlýðni.
For in writing to you I have also this object in view--to discover by experience whether you are prepared to be obedient in every respect.
10 Þegar þið fyrirgefið einhverjum, þá geri ég það líka. Hafi ég fyrirgefið eitthvað (að því leyti sem það hefur varðað mig), þá er það gert með vilja Krists og ykkur til góðs.
When you forgive a man an offence I also forgive it; for in fact what I have forgiven, if I have forgiven anything, has always been for your sakes in the presence of Christ,
11 Okkur ber einnig að fyrirgefa svo að Satan geti ekki beitt okkur brögðum – við þekkjum fyrirætlanir hans.
for fear Satan should gain an advantage over us. For we are not ignorant of his devices.
12 Þegar ég kom til Tróas, gaf Drottinn mér mikilvægt tækifæri til að boða fagnaðarerindið.
Now when I came into the Troad to spread there the Good News about the Christ, even though in the Lord's providence a door stood open before me,
13 Títus, okkar kæri bróðir, var ekki staddur þar þá til að taka á móti mér og ég var órólegur, því að ég vissi ekki hvar hann var eða hvað hefði komið fyrir hann. Ég kvaddi því og fór rakleitt til Makedóníu til að reyna að hafa upp á honum.
yet, obtaining no relief for my spirit because I did not find our brother Titus, I bade them farewell and went on into Macedonia.
14 Þökk sé Guði fyrir sigur hans í Kristi og að hann skuli hafa leyft okkur að taka þátt í sigurgöngu hans, og segja öðrum frá honum. Boðskapurinn um hann berst eins og sætur reykelsisilmur út um allan heiminn.
But to God be the thanks who in Christ ever heads our triumphal procession, and by our hands waves in every place that sweet incense, the knowledge of Him.
15 Við erum eins og góðilmur reykelsis, sem Kristur brennir frammi fyrir Guði og berst ilmur þess jafnt til frelsaðra og ófrelsaðra.
For we are a fragrance of Christ grateful to God in those whom He is saving and in those who are perishing;
16 Hinir ófrelsuðu skelfast, því að þeim finnst ilmurinn minna á dauða og dóm, en okkur hinum frelsuðu er hann ilmur lífsins. Hverjir eru hæfir til að boða fagnaðarerindið?
to the last-named an odor of death predictive of death, and to the others an odor of life predictive of life. And for such service as this who is competent?
17 Við erum ekki eins og þeir sem predika Guðs orð launanna vegna, heldur tölum við af einlægni hjartans það sem Guð vill að við segjum, af því að við erum þjónar Krists og störfum fyrir augliti Guðs.
We are; for, unlike most teachers, we are not fraudulent hucksters of God's Message; but with transparent motives, as commissioned by God, in God's presence and in communion with Christ, so we speak.
