1 Þessaloníkubréf 4
1 Kæru vinir, núorðið vitið þið hvernig við eigum að lifa okkar daglega lífi svo að Guði líki.
το λοιπον ουν αδελφοι ερωτωμεν υμας και παρακαλουμεν εν κυριω ιησου καθως παρελαβετε παρ ημων το πως δει υμας περιπατειν και αρεσκειν θεω ινα περισσευητε μαλλον
2 Þið þekkið þau boðorð sem við fluttum ykkur frá sjálfum Drottni Jesú. Nú biðjum við ykkur, og það af öllu hjarta og í nafni Drottins Jesú, að þið fetið dyggilega í fótspor hans og hlýðið honum.
οιδατε γαρ τινας παραγγελιας εδωκαμεν υμιν δια του κυριου ιησου
3 Því að Guð vill að þið séuð heilög og hrein og forðist allt lauslæti. Sérhver umgangist maka sinn í heilagleik og sæmd,
τουτο γαρ εστιν θελημα του θεου ο αγιασμος υμων απεχεσθαι υμας απο της πορνειας
ειδεναι εκαστον υμων το εαυτου σκευος κτασθαι εν αγιασμω και τιμη
5 en ekki í brennandi girnd eins og heiðingjarnir, sem hvorki þekkja Guð né vilja hans.
μη εν παθει επιθυμιας καθαπερ και τα εθνη τα μη ειδοτα τον θεον
6 Annað langar mig að nefna í þessu sambandi og það er líka vilji Guðs. Beitið engan þeim órétti að taka frá honum konu hans, því að fyrir slíkt mun Drottinn refsa harðlega, eins og við höfum áður sagt.
το μη υπερβαινειν και πλεονεκτειν εν τω πραγματι τον αδελφον αυτου διοτι εκδικος ο κυριος περι παντων τουτων καθως και προειπαμεν υμιν και διεμαρτυραμεθα
7 Guð kallaði okkur ekki til að lifa í óhreinleika og girnd, heldur í hreinleika og helgun.
ου γαρ εκαλεσεν ημας ο θεος επι ακαθαρσια αλλ εν αγιασμω
8 Ef einhver neitar að lifa eftir þessum boðum, þá óhlýðnast hann ekki boðum manna, heldur Guðs, sem gefur heilagan anda og vill að þið séuð heilög.
τοιγαρουν ο αθετων ουκ ανθρωπον αθετει αλλα τον θεον τον και δοντα το πνευμα αυτου το αγιον εις ημας
9 En um bróðurkærleikann sem á að ríkja meðal Guðs fólks, get ég verið stuttorður, því ég þekki ykkur! Guð hefur sjálfur kennt ykkur að elska hvert annað.
περι δε της φιλαδελφιας ου χρειαν εχετε γραφειν υμιν αυτοι γαρ υμεις θεοδιδακτοι εστε εις το αγαπαν αλληλους
10 Kærleikur ykkar til kristinna samlanda ykkar er orðinn mjög rótgróinn. En jafnvel þótt svo sé, kæru vinir, þá er það innileg bæn okkar að þið takið enn meiri framförum.
και γαρ ποιειτε αυτο εις παντας τους αδελφους τους εν ολη τη μακεδονια παρακαλουμεν δε υμας αδελφοι περισσευειν μαλλον
11 Það er ykkur til sóma að lifa kyrrlátu lífi, vera skyldurækin og stunda störf ykkar, eins og við höfum áður sagt.
και φιλοτιμεισθαι ησυχαζειν και πρασσειν τα ιδια και εργαζεσθαι ταις ιδιαις χερσιν υμων καθως υμιν παρηγγειλαμεν
12 Þannig hegðið þið ykkur með sóma gagnvart þeim sem ekki eru trúaðir og verðið upp á engan komin.
ινα περιπατητε ευσχημονως προς τους εξω και μηδενος χρειαν εχητε
13 Kæru vinir, nú langar mig að segja ykkur hvað verður um þann sem kristinn er, eftir að hann deyr, svo að þið séuð ekki kvíðafull eins og þeir sem ekki hafa tekið á móti hjálpræði Guðs.
ου θελω δε υμας αγνοειν αδελφοι περι των κεκοιμημενων ινα μη λυπησθε καθως και οι λοιποι οι μη εχοντες ελπιδα
14 Fyrst við trúum því að Jesús hafi dáið og risið upp, þá getum við einnig treyst því að þegar hann kemur aftur, þá muni Guð vekja til lífs alla þá sem dáið hafa í trú á hann.
ει γαρ πιστευομεν οτι ιησους απεθανεν και ανεστη ουτως και ο θεος τους κοιμηθεντας δια του ιησου αξει συν αυτω
15 Það sem ég nú segi byggir á orðum Drottins. Við sem verðum á lífi þegar Drottinn kemur, munum ekki rísa upp til fundar við hann á undan þeim sem þegar eru dánir.
τουτο γαρ υμιν λεγομεν εν λογω κυριου οτι ημεις οι ζωντες οι περιλειπομενοι εις την παρουσιαν του κυριου ου μη φθασωμεν τους κοιμηθεντας
16 Þegar kall erkiengilsins hljómar og básúna Guðs gellur, þá mun Drottinn stíga niður af himni og kristnir menn rísa upp til fundar við hann – fyrst hinir dánu,
οτι αυτος ο κυριος εν κελευσματι εν φωνη αρχαγγελου και εν σαλπιγγι θεου καταβησεται απ ουρανου και οι νεκροι εν χριστω αναστησονται πρωτον
17 en síðan við, sem þá verðum á lífi. Við verðum hrifin upp á skýjum ásamt þeim, til að vera með Drottni um alla eilífð.
επειτα ημεις οι ζωντες οι περιλειπομενοι αμα συν αυτοις αρπαγησομεθα εν νεφελαις εις απαντησιν του κυριου εις αερα και ουτως παντοτε συν κυριω εσομεθα
18 Huggið og uppörvið hvert annað með þessum orðum.
ωστε παρακαλειτε αλληλους εν τοις λογοις τουτοις
