1 Þessaloníkubréf 2
1 Þið vitið vel, kæru vinir, að heimsókn okkar til ykkar var sannarlega ekki árangurslaus.
For you know, brethren, our coming unto you, that it was not in vain:
2 Þið þekkið hve hart við vorum leiknir í Filippí, rétt áður en við komum til ykkar! Þrátt fyrir það gaf Guð okkur kjark til að flytja ykkur sama boðskap, meira að segja með djörfung, enda þótt við værum umkringdir óvinum.
but having suffered, and been abused, as you know, at Philippi, we were bold in our God to speak to you the gospel of God in much conflict.
3 Af þessu getið þið séð að við predikuðum ekki á fölskum forsendum eða með illt í huga. Við vorum einlægir og komum til dyranna eins og við vorum klæddir.
For our exhortation was not from delusion, nor from impurity, nor in guile:
4 Við erum sendiboðar Guðs og þannig tölum við. Guð hefur treyst okkur fyrir sannleikanum og honum breytum við ekki til að þóknast mönnum. Við þjónum Guði einum. Hann rannsakar hjörtu okkar og þekkir okkar leyndustu hugsanir.
but as we were approved of God that the gospel should be intrusted unto us, so we speak; not as pleasing men, but God who is proving our hearts,
5 Hvenær reyndum við að vinna traust ykkar með smjaðri? Aldrei, það vitið þið vel. Og Guð veit að ekki sóttumst við eftir vináttu ykkar til að græða á ykkur.
For at that time we were not in word of flattery, as you know, nor in a pretext of covetousness, God is our witness;
6 Nei, það getum við talið okkur til lofs að aldrei höfum við beðið ykkur, né neinn annan, um peninga, enda þótt við sem postular Krists hefðum fullan rétt á að fara fram á fjárhagsstuðning eða viðurkenningu.
nor seeking glory from men, nor from you, nor from others, being able to be burdensome, as the apostles of Christ;
7 Við sýndum ykkur eins mikla nærgætni og móðir barni sínu.
but we were gentle in the midst of you, as if a nurse may cherish her children;
8 Okkur þótti svo vænt um ykkur, að við gáfum ykkur ekki aðeins orð Guðs, heldur einnig líf okkar.
being so desirous of you, that we are anxious not only to give the gospel of God, but our own souls, because you are beloved unto us.
9 Kæru vinir, munið þið hvernig við strituðum meðan við vorum hjá ykkur? Við unnum dag og nótt til að hafa í okkur og á, svo að þið þyrftuð ekki að bera kostnað okkar vegna, meðan við fluttum ykkur fagnaðarerindið.
For you remember, brethren, our labor and toil: night and day working, that we should burden no one of you, we preached unto you the gospel of God.
10 Þið getið sjálf borið vitni um það – ásamt Guði – að við höfum hreinan skjöld gagnvart ykkur öllum.
You are witnesses, and God, how sacredly and righteously and blamelessly we were unto you who believed:
11 Við töluðum við ykkur eins og faðir við börn sín – munið þið það? Við áminntum, hvöttum og jafnvel grátbændum eitt og sérhvert ykkar,
as you know, exhorting each one of you, as a father of his own children, and comforting you,
12 svo að líferni ykkar yrði Guði ekki til skammar – honum sem kallaði ykkur inn í dýrðarríki sitt.
and testifying, that you walk worthily of God, who calls you into his own kingdom and glory.
13 Við erum Guði eilíflega þakklátir, því að þið lituð ekki á boðskap okkar sem okkar eigin orð, heldur sem Guðs orð, sem það vissulega er. Þegar þið tókuð við því og trúðuð, þá breytti það lífi ykkar!
And on account of this we also give thanks to God incessantly, because, receiving the word of God from us by hearing, you received it not as the word of men, but, as it truly is, the word of God, who indeed works in you who believe.
14 Síðan fenguð þið, kæru vinir, að reyna sömu þjáningar og kristnu söfnuðirnir í Júdeu. Þið þolduð ofsóknir af hendi samlanda ykkar, rétt eins og þeir í Júdeu meðal sinnar eigin þjóðar, Gyðinga.
For ye, brethren, became imitators of the churches of God which are in Judea in Jesus Christ: because you suffered the same things from your fellow tribes, as they also from the Jews;
15 Gyðingarnir líflétu sína eigin spámenn og síðan tóku þeir af lífi Drottin Jesú og nú hafa þeir ofsótt okkur hatrammlega og rekið okkur burt. Þeir rísa bæði gegn Guði og mönnum
who even killed the Lord Jesus and the prophets, and persecuted us, and are displeasing to God, and hostile to all men;
16 og reyna að hindra okkur í að ná til heiðingjanna, af ótta við að einhverjir þeirra muni frelsast. Með þessu bæta þeir gráu ofan á svart og auka enn við syndir sínar. En reiði Guðs nær til þeirra að lokum.
forbidding that we should speak to the Gentiles in order that they may be saved; that they may fill up their sins always: but the wrath is come upon them to the uttermost.
17 Kæru vinir, það leið ekki langur tími frá því við fórum frá ykkur (hjörtu okkar yfirgáfu ykkur reyndar aldrei!), þar til við reyndum að snúa til ykkar á ný.
But, brethren, we having been absent from you for the space of an hour, in presence, not in heart, we were the more exceedingly anxious to see your face with much desire.
18 Okkur langaði mjög mikið til að hitta ykkur og ég, Páll, reyndi það hvað eftir annað, en Satan hindraði okkur.
Because we wish to come to you, I Paul indeed both once and twice; and Satan hindered me.
19 Til hvers haldið þið að við lifum? Hvað haldið þið að sé von okkar, gleði og kóróna, – hrósunarefni okkar? Það eruð þið. Þið munuð verða gleði okkar þegar við stöndum hlið við hlið frammi fyrir Drottni Jesú Kristi, við endurkomu hans.
For what is our hope, or joy, or crown of rejoicing, except you, in the presence of our Lord Jesus Christ at his coming?
20 Þið eruð gleðiefni okkar og staðfesting á sigri okkar.
For you are our glory and joy.
