1 Jóhannesarbréf 5
1 Þið eruð Guðs börn, ef þið trúið því að Jesús sé Kristur – að hann sé sonur Guðs og frelsari ykkar. Þeir sem elska föðurinn, eiga einnig að elska börnin hans.
യീശുരഭിഷിക്തസ്ത്രാതേതി യഃ കശ്ചിദ് വിശ്വാസിതി സ ഈശ്വരാത് ജാതഃ; അപരം യഃ കശ്ചിത് ജനയിതരി പ്രീയതേ സ തസ്മാത് ജാതേ ജനേ ഽപി പ്രീയതേ|
2 Hversu heill ert þú í kærleika þínum og hlýðni við Guð? Það getur þú séð á því hversu þú elskar börn Guðs.
വയമ് ഈശ്വരസ്യ സന്താനേഷു പ്രീയാമഹേ തദ് അനേന ജാനീമോ യദ് ഈശ്വരേ പ്രീയാമഹേ തസ്യാജ്ഞാഃ പാലയാമശ്ച|
3 Að elska Guð er að hlýða honum og það er létt.
യത ഈശ്വരേ യത് പ്രേമ തത് തദീയാജ്ഞാപാലനേനാസ്മാഭിഃ പ്രകാശയിതവ്യം, തസ്യാജ്ഞാശ്ച കഠോരാ ന ഭവന്തി|
4 Hvert einasta Guðs barn getur hlýtt Guði, sigrað syndina og allar illar girndir, með því að treysta hjálp Krists.
യതോ യഃ കശ്ചിദ് ഈശ്വരാത് ജാതഃ സ സംസാരം ജയതി കിഞ്ചാസ്മാകം യോ വിശ്വാസഃ സ ഏവാസ്മാകം സംസാരജയിജയഃ|
5 Enginn getur barist til sigurs í þessu stríði, nema hann trúi því að Jesús sé í sannleika sonur Guðs.
യീശുരീശ്വരസ്യ പുത്ര ഇതി യോ വിശ്വസിതി തം വിനാ കോഽപരഃ സംസാരം ജയതി?
6 Við vitum að Jesús er sonur Guðs, því að svo sagði rödd Guðs, sem hljómaði frá himnum, þegar hann var skírður og er hann stóð andspænis dauðanum. Sama segir heilagur andi, andi sannleikans. Þar með höfum við þrjú vitni: Rödd heilags anda í hjörtum okkar, röddina af himni þegar Jesús var skírður og röddina sem hljómaði er hann gekk í dauðann. Vitnin þrjú – andinn, vatnið og blóðið – eru öll sammála. „Jesús Kristur er sonur Guðs.“
സോഽഭിഷിക്തസ്ത്രാതാ യീശുസ്തോയരുധിരാഭ്യാമ് ആഗതഃ കേവലം തോയേന നഹി കിന്തു തോയരുധിരാഭ്യാമ്, ആത്മാ ച സാക്ഷീ ഭവതി യത ആത്മാ സത്യതാസ്വരൂപഃ|
യതോ ഹേതോഃ സ്വർഗേ പിതാ വാദഃ പവിത്ര ആത്മാ ച ത്രയ ഇമേ സാക്ഷിണഃ സന്തി, ത്രയ ഇമേ ചൈകോ ഭവന്തി|
തഥാ പൃഥിവ്യാമ് ആത്മാ തോയം രുധിരഞ്ച ത്രീണ്യേതാനി സാക്ഷ്യം ദദാതി തേഷാം ത്രയാണാമ് ഏകത്വം ഭവതി ച|
9 Fyrst við trúum vitnisburði manna fyrir dómstólum getum við óhikað trúað öllu sem Guð segir. Guð segir að Jesús sé sonur sinn
മാനവാനാം സാക്ഷ്യം യദ്യസ്മാഭി ർഗൃഹ്യതേ തർഹീശ്വരസ്യ സാക്ഷ്യം തസ്മാദപി ശ്രേഷ്ഠം യതഃ സ്വപുത്രമധീശ്വരേണ ദത്തം സാക്ഷ്യമിദം|
10 og allir sem því trúa, finna innra með sér að það er satt. Sá sem vill ekki trúa þessu, segir þar með að Guð sé lygari, þar sem hann ekki trúir því sem Guð hefur sagt um son sinn.
ഈശ്വരസ്യ പുത്രേ യോ വിശ്വാസിതി സ നിജാന്തരേ തത് സാക്ഷ്യം ധാരയതി; ഈശ്വരേ യോ ന വിശ്വസിതി സ തമ് അനൃതവാദിനം കരോതി യത ഈശ്വരഃ സ്വപുത്രമധി യത് സാക്ഷ്യം ദത്തവാൻ തസ്മിൻ സ ന വിശ്വസിതി|
11 Hvað hefur Guð sagt? Að hann hafi gefið okkur eilíft líf og að þetta líf sé í syni hans. (aiōnios g166)
തച്ച സാക്ഷ്യമിദം യദ് ഈശ്വരോ ഽസ്മഭ്യമ് അനന്തജീവനം ദത്തവാൻ തച്ച ജീവനം തസ്യ പുത്രേ വിദ്യതേ| (aiōnios g166)
12 Sá, sem trúir á son Guðs, á lífið, en sá, sem ekki trúir, á ekki lífið.
യഃ പുത്രം ധാരയതി സ ജീവനം ധാരിയതി, ഈശ്വരസ്യ പുത്രം യോ ന ധാരയതി സ ജീവനം ന ധാരയതി|
13 Þetta hef ég skrifað ykkur, sem trúið á son Guðs, til þess að þið vitið að þið eigið eilíft líf. (aiōnios g166)
ഈശ്വരപുത്രസ്യ നാമ്നി യുഷ്മാൻ പ്രത്യേതാനി മയാ ലിഖിതാനി തസ്യാഭിപ്രായോ ഽയം യദ് യൂയമ് അനന്തജീവനപ്രാപ്താ ഇതി ജാനീയാത തസ്യേശ്വരപുത്രസ്യ നാമ്നി വിശ്വസേത ച| (aiōnios g166)
14 Við vitum einnig með vissu að hann hlustar á okkur hvenær sem við biðjum hann eftir hans vilja.
തസ്യാന്തികേ ഽസ്മാകം യാ പ്രതിഭാ ഭവതി തസ്യാഃ കാരണമിദം യദ് വയം യദി തസ്യാഭിമതം കിമപി തം യാചാമഹേ തർഹി സോ ഽസ്മാകം വാക്യം ശൃണോതി|
15 Og fyrst við erum viss um að hann hlusti þegar við tölum við hann og biðjum, megum við einnig treysta því að hann svari okkur.
സ ചാസ്മാകം യത് കിഞ്ചന യാചനം ശൃണോതീതി യദി ജാനീമസ്തർഹി തസ്മാദ് യാചിതാ വരാ അസ്മാഭിഃ പ്രാപ്യന്തേ തദപി ജാനീമഃ|
16 Ef þið sjáið kristinn mann drýgja synd, sem ekki leiðir til dauða, þá biðjið Guð að fyrirgefa honum og Guð mun gefa honum líf, nema því aðeins að hann hafi drýgt þá synd sem veldur dauða. Til er dauðasynd og hafi hann drýgt hana er tilgangslaust að biðja fyrir honum.
കശ്ചിദ് യദി സ്വഭ്രാതരമ് അമൃത്യുജനകം പാപം കുർവ്വന്തം പശ്യതി തർഹി സ പ്രാർഥനാം കരോതു തേനേശ്വരസ്തസ്മൈ ജീവനം ദാസ്യതി, അർഥതോ മൃത്യുജനകം പാപം യേന നാകാരിതസ്മൈ| കിന്തു മൃത്യുജനകമ് ഏകം പാപമ് ആസ്തേ തദധി തേന പ്രാർഥനാ ക്രിയതാമിത്യഹം ന വദാമി|
17 Allt ranglæti er synd, en hér á ég ekki við þessar venjulegu syndir, ég er að tala um þá synd sem endar með dauða.
സർവ്വ ഏവാധർമ്മഃ പാപം കിന്തു സർവ്വപാംപ മൃത്യുജനകം നഹി|
18 Enginn, sem tilheyrir fjölskyldu Guðs, heldur áfram að syndga af ásettu ráði, heldur gætir hann sín og djöfullinn nær engu taki á honum.
യ ഈശ്വരാത് ജാതഃ സ പാപാചാരം ന കരോതി കിന്ത്വീശ്വരാത് ജാതോ ജനഃ സ്വം രക്ഷതി തസ്മാത് സ പാപാത്മാ തം ന സ്പൃശതീതി വയം ജാനീമഃ|
19 Við vitum að við erum Guðs börn og við vitum einnig að heimurinn er á valdi Satans og undir hans stjórn.
വയമ് ഈശ്വരാത് ജാതാഃ കിന്തു കൃത്സ്നഃ സംസാരഃ പാപാത്മനോ വശം ഗതോ ഽസ്തീതി ജാനീമഃ|
20 Við vitum að Kristur, sonur Guðs, kom til að hjálpa okkur til þess að skilja og finna hinn eina sanna Guð. Nú tilheyrum við honum vegna þess að við erum í Jesú Kristi, syni hans. Hann er hinn eini sanni Guð – hann er eilífa lífið. (aiōnios g166)
അപരമ് ഈശ്വരസ്യ പുത്ര ആഗതവാൻ വയഞ്ച യയാ തസ്യ സത്യമയസ്യ ജ്ഞാനം പ്രാപ്നുയാമസ്താദൃശീം ധിയമ് അസ്മഭ്യം ദത്തവാൻ ഇതി ജാനീമസ്തസ്മിൻ സത്യമയേ ഽർഥതസ്തസ്യ പുത്രേ യീശുഖ്രീഷ്ടേ തിഷ്ഠാമശ്ച; സ ഏവ സത്യമയ ഈശ്വരോ ഽനന്തജീവനസ്വരൂപശ്ചാസ്തി| (aiōnios g166)
21 Börnin mín, forðist allt sem getur leitt hjörtu ykkar burt frá Guði. Jóhannes
ഹേ പ്രിയബാലകാഃ, യൂയം ദേവമൂർത്തിഭ്യഃ സ്വാൻ രക്ഷത| ആമേൻ|
