Zsoltárok 88
1 Ének. A Kóráh fiainak zsoltára. Az éneklőmesternek a Mahalath-lehannóthra. Az Ezrahita Hémán tanítása. Uram, szabadításomnak Istene! Nappal kiáltok, éjjelente előtted vagyok:
pouczający, od Hemana Ezrachity. PANIE, Boże mego zbawienia, we dnie i w nocy wołam do ciebie.
2 Jusson elődbe imádságom, hajtsad füled az én kiáltozásomra!
Niech dojdzie do ciebie moja modlitwa, nakłoń swego ucha na moje wołanie.
Moja dusza bowiem jest nasycona utrapieniem, a moje życie zbliża się do grobu. (Sheol h7585)
4 Hasonlatossá lettem a sírba szállókhoz; olyan vagyok, mint az erejevesztett ember.
Zaliczono mnie do tych, którzy zstępują do dołu; stałem się jak człowiek bez siły.
5 A holtak közt van az én helyem, mint a megölteknek, a kik koporsóban feküsznek, a kikről többé nem emlékezel, mert elszakasztattak a te kezedtől.
Zaliczono mnie do umarłych; [jestem] jak zabici, którzy leżą w grobie, o których już nie pamiętasz i którzy są odłączeni od twojej ręki.
6 Mély sírba vetettél be engem, sötétségbe, örvények közé.
Strąciłeś mnie w najgłębszy dół, w ciemności, w głębie.
7 A te haragod reám nehezedett, és minden haboddal nyomtál engem. (Szela)
Twój gniew ciąży na mnie i przytłoczyłeś mnie wszystkimi twymi falami. (Sela)
8 Elszakasztottad ismerőseimet tőlem, útálattá tettél előttök engem; berekesztettem és ki nem jöhetek.
Oddaliłeś ode mnie moich znajomych, uczyniłeś mnie dla nich ohydą; jestem uwięziony i nie mam wyjścia.
9 Szemem megsenyvedett a nyomorúság miatt; kiáltalak téged Uram minden napon, hozzád terjengetem kezeimet.
Moje oko płacze nad moim utrapieniem; wzywam cię, PANIE, codziennie, wyciągam do ciebie swe ręce.
10 Avagy a holtakkal teszel-é csodát? Felkelnek-é vajjon az árnyak, hogy dicsérjenek téged? (Szela)
Czy dla umarłych będziesz czynił cuda? Czy umarli powstaną, aby cię wysławiać? (Sela)
11 Beszélik-é a koporsóban a te kegyelmedet, hűségedet a pusztulás helyén?
Czy w grobie będzie się opowiadać o twoim miłosierdziu, a o twojej wierności – w zniszczeniu?
12 Megtudhatják-é a sötétségben a te csodáidat, és igazságodat a feledékenység földén?
Czy twoje cuda pozna się w ciemnościach, a twoją sprawiedliwość w ziemi zapomnienia?
13 De én hozzád rimánkodom, Uram, és jó reggel elédbe jut az én imádságom:
Lecz ja, PANIE, do ciebie wołam; rankiem wita cię moja modlitwa.
14 Miért vetsz el hát Uram engem, és rejted el orczádat én tőlem?
Dlaczego, PANIE, odrzucasz moją duszę i ukrywasz przede mną swoje oblicze?
15 Nyomorult és holteleven vagyok ifjúságomtól kezdve; viselem a te rettentéseidet, roskadozom.
Jestem strapiony i od młodości bliski śmierci; znoszę twoją grozę i trwożę się.
16 Általmentek rajtam a te búsulásaid; a te szorongatásaid elemésztettek engem.
Twój srogi gniew spadł na mnie [i] wyniszczyła mnie twoja groza.
17 Körülvettek engem, mint a vizek egész napon; együttesen körülöveztek engem.
Ogarniają mnie co dzień jak woda, wszystkie mnie otaczają.
18 Elszakasztottál tőlem barátot és rokont; ismerőseim a – setétség.
Oddaliłeś ode mnie przyjaciela i towarzysza, a moich znajomych – w ciemności.
