Zsoltárok 83
1 Ének; Aszáf zsoltára. Isten, ne vesztegelj, ne hallgass és ne nyugodjál, Isten!
Kanto-psalmo de Asaf. Ho Dio, ne silentu; Ne estu senparola kaj ne restu trankvila, ho Dio!
2 Mert ímé, háborognak ellenségeid, s gyűlölőid fejöket emelik.
Ĉar jen Viaj malamikoj ekbruis, Kaj Viaj malamantoj levis la kapon.
3 Néped ellen álnok tanácsot gondolnak s védenczeid ellen terveket szőnek.
Kontraŭ Via popolo ili sekrete konspiras, Kaj ili konsiliĝas kontraŭ Viaj gardatoj.
4 Ezt mondják: Jertek, veszessük el őket, hogy ne legyenek nemzet, hogy ne emlegessék többé Izráel nevét!
Ili diris: Ni iru, kaj ni ekstermu ilin el inter la popoloj, Ke oni ne plu rememoru la nomon de Izrael.
5 Mert tanácskoztak együtt, egy szívvel; szövetséget kötöttek ellened:
Ĉar ili unuanime interkonsentis, Ili faris interligon kontraŭ Vi:
6 Az Edomiták és Ismáeliták sátrai, a Moábiták és Hagarénusok;
La tendoj de Edom kaj la Iŝmaelidoj, Moab kaj la Hagaridoj,
7 A Gebaliták, Ammoniták és Amálekiták, a Filiszteusok Tyrus lakosaival együtt.
Gebal kaj Amon kaj Amalek, La Filiŝtoj kun la loĝantoj de Tiro;
8 Az asszir is szövetkezett velök, segítőjévé lettek a Lót fiainak. (Szela)
Ankaŭ Asirio aliĝis al ili Kaj fariĝis helpo al la idoj de Lot. (Sela)
9 Úgy bánj velök, mint Midjánnal, mint Siserával, mint Jábinnal a Kison patakjánál!
Faru al ili, kiel al Midjan, Kiel al Sisera, kiel al Jabin ĉe la torento Kiŝon,
10 A kik elvesztek vala Endornál, és a föld szemetjévé lőnek.
Kiuj estis ekstermitaj en En-Dor Kaj fariĝis sterko por la tero.
11 Tedd őket, fejedelmöket olyanokká, mint Orebet s mint Zeébet, Zebahot és Szalmunát, minden felkentjökkel,
Agu kun iliaj princoj kiel kun Oreb kaj Zeeb, Kaj kun ĉiuj iliaj estroj kiel kun Zebaĥ kaj Calmuna,
12 A kik ezt mondták: Foglaljuk el magunknak az Isten hajlékait!
Kiuj diris: Ni ekposedu la loĝejon de Dio!
13 Én Istenem! Tedd őket olyanokká, a milyen a porfelhő, és a milyen a polyva a szél előtt;
Ho mia Dio, similigu ilin al turniĝanta polvo, Al pajlrestaĵo antaŭ vento.
14 Olyanokká, mint a tűz, a mely meggyújtja az erdőt, és mint a láng, a mely elégeti a hegyeket.
Kiel fajro bruligas arbaron, Kaj kiel flamo bruldezertigas montojn,
15 Így kergesd őket a te szélvészeddel, és forgószeleddel így rettentsd őket!
Tiel pelu ilin per Via ventego, Kaj per Via fulmotondro ilin timigu.
16 Töltsd el orczájukat gyalázattal, hogy keressék Uram a te nevedet!
Plenigu ilian vizaĝon per malhonoro, Por ke ili turniĝu al Via nomo, ho Eternulo.
17 Szégyenüljenek meg és rémüljenek el örökké, és piruljanak és pusztuljanak,
Ili estu hontigitaj kaj timigitaj por ĉiam, Ili malhonoriĝu kaj pereu.
18 Hogy megtudják, hogy te, a kinek neve Jehova, egymagad vagy felséges Isten az egész földön.
Kaj ili eksciu, ke Vi, kies nomo estas ETERNULO, Estas sola Plejaltulo super la tuta tero.
