< Zsoltárok 50 >

1 Asáf zsoltára. Az Istenek Istene, az Úr szól, és hívja a földet a nap keltétől lenyugtáig.
مزمور آساف. یهوه، خدای خدایان، سخن می‌گوید؛ او همهٔ مردم را از مشرق تا مغرب نزد خود فرا می‌خواند.
2 A Sionról, a melynek szépsége tökéletes, fényeskedik Isten.
نور جلال خدا از کوه صهیون، که مظهر زیبایی و بزرگی اوست، می‌تابد.
3 Eljön a mi Istenünk és nem hallgat; emésztő tűz van előtte, s körülte erős forgószél.
خدای ما خواهد آمد و سکوت نخواهد کرد. شعله‌های آتش در پیشاپیش او و گردباد در اطراف اوست.
4 Hívja az egeket onnan felül, és a földet, hogy megítélje népét:
او آسمان و زمین را به گواهی می‌طلبد تا بر قوم خود داوری کند.
5 Gyűjtsétek elém kegyeseimet, a kik áldozattal erősítik szövetségemet!
خداوند می‌فرماید: «قوم خاص مرا که با قربانیهای خود با من عهد بسته‌اند که نسبت به من وفادار بمانند، نزد من جمع کنید.»
6 És az egek kijelentik az ő igazságát, mert az Isten biró. (Szela)
آسمانها گواهند که خدا، خود داور است و با عدالت داوری می‌کند.
7 Hallgass én népem, hadd szóljak! Te Izráel, hadd tegyek bizonyságot rólad; Isten vagyok én, a te Istened.
«ای قوم من، ای اسرائیل، به سخنان من گوش دهید، زیرا من خدای شما هستم! من خود بر ضد شما شهادت می‌دهم.
8 Nem feddlek én téged áldozataidért, és hogy égőáldozataid szüntelen előttem vannak.
دربارهٔ قربانی‌هایتان شما را سرزنش نمی‌کنم، زیرا قربانی‌های سوختنی خود را پیوسته به من تقدیم می‌کنید.
9 De nem fogadhatok el tulkot a te házadból, vagy bakokat a te aklaidból;
من محتاج گوساله‌ای از طویلۀ تو نیستم و نه بزی از آغُلت،
10 Mert enyém az erdőnek minden vadja, a barmok az ezernyi hegyeken.
زیرا همهٔ حیواناتی که در جنگل و کوه هستند از آن منند.
11 Ismerem a hegyeknek minden szárnyasát, és a mező állatai tudva vannak nálam.
همهٔ پرندگانی که بر کوهها پرواز می‌کنند و تمام حیواناتی که در صحراها می‌چرند، به من تعلق دارند.
12 Ha megéhezném, nem mondanám meg néked, mert enyém e világ és ennek mindene.
اگر گرسنه هم می‌بودم از تو خوراک نمی‌خواستم، زیرا که جهان و هر چه که در آن است از آن من است.
13 Avagy eszem-é én a bikák húsát, és a bakoknak vérét iszom-é?
مگر من گوشت گاوها را می‌خورم و یا خون بزها را می‌نوشم؟
14 Hálával áldozzál az Istennek, és teljesítsd a felségesnek fogadásidat!
«قربانی واقعی که باید تقدیم کنید این است که خدای متعال را شکر نمایید و نذرهایی را که کرده‌اید ادا کنید.
15 És hívj segítségül engem a nyomorúság idején, én megszabadítlak téged és te dicsőítesz engem.
هنگامی که در مشکلات هستید مرا بخوانید؛ من شما را نجات خواهم داد و شما مرا ستایش خواهید کرد.»
16 A gonosznak pedig ezt mondja Isten: Miért beszélsz te rendeléseimről, és veszed szádra az én szövetségemet?
اما خدا به شریران چنین می‌گوید: «شما چه حق دارید که فرایض مرا بر زبان بیاورید و دربارهٔ عهد من سخن بگویید؟
17 Hiszen te gyűlölöd a fenyítést, és hátad mögé veted rendelésimet!
زیرا شما از اصلاح شدن نفرت دارید و کلام مرا پشت گوش می‌اندازید.
18 Ha lopót látsz, mellé adod magad, és ha paráznákat, társalkodol velök.
وقتی دزد را می‌بینید که دزدی می‌کند با وی همدست می‌شوید و با زناکاران معاشرت می‌کنید.
19 A szádat gonoszságra tátod, és a nyelved csalárdságot sző.
سخنان شما با خباثت و نیرنگ آمیخته است.
20 Leülsz és felebarátodra beszélsz, anyád fiát is megszidalmazod.
هر جا می‌نشینید از برادرتان بد می‌گویید و غیبت می‌کنید.
21 Ezeket teszed és én hallgassak? Azt gondolod, olyan vagyok, mint te? Megfeddelek téged, és elédbe sorozom azokat.
این کارها را کردید و من چیزی نگفتم. فکر کردید من هم مانند شما هستم! اما اینک من شما را برای تمام این کارها تنبیه می‌کنم.
22 Értsétek meg ezt, ti Istent felejtők, hogy el ne ragadjalak menthetetlenül:
«ای کسانی که مرا فراموش کرده‌اید، به من گوش دهید و گرنه شما را هلاک خواهم کرد و فریادرسی نخواهید داشت.
23 A ki hálával áldozik, az dicsőít engem, és a ki az útra vigyáz, annak mutatom meg Istennek szabadítását.
قربانی شایستهٔ من آنست که از من سپاسگزار باشید و مرا ستایش کنید. هر که چنین کند راه نجات را به او نشان خواهم داد.»

< Zsoltárok 50 >