Zsoltárok 47

1 Az éneklőmesternek, a Kóráh fiainak zsoltára. Ti népek mind tapsoljatok, harsogjatok Istennek vígságos szóval.

Al la ĥorestro. De la Koraĥidoj. Psalmo. Ĉiuj popoloj, plaŭdu per la manoj, Kriu al Dio per voĉo de kanto.

2 Mert az Úr felséges, rettenetes; nagy király az egész földön.

Ĉar la Eternulo Plejalta estas timinda; Li estas granda Reĝo super la tuta tero.

3 Alánk veti a népeket, a nemzeteket lábaink alá.

Li subigas al ni popolojn Kaj metas gentojn sub niajn piedojn.

4 Kiválasztja nékünk örökségünket, Jákób dicsőségét, a kit szeret. (Szela)

Li elektas por ni nian heredon, La majeston de Jakob, kiun Li amas. (Sela)

5 Felvonul Isten harsona-szónál, kürtzengés közt az Úr.

Dio supreniras ĉe sonoj de ĝojo, La Eternulo ĉe trumpetado.

6 Énekeljetek Istennek, énekeljetek; énekeljetek királyunknak, énekeljetek!

Kantu al Dio, kantu! Kantu al nia Reĝo, kantu!

7 Mert az egész föld királya az Isten: énekeljetek bölcseséggel.

Ĉar Dio estas la Reĝo de la tuta tero: Kantu edifan kanton!

8 Isten uralkodik a nemzetek fölött; Isten ott ül az ő szentségének trónján.

Dio reĝas super la popoloj; Dio sidas sur Sia sankta trono.

9 Népek fejedelmei gyülekeztek össze, mint Ábrahám Istenének népe, mert Istené a földnek pajzsai; magasságos ő igen!

La princoj de la popoloj kolektiĝis, La popolo de la Dio de Abraham; Ĉar al Dio apartenas la ŝildoj de la tero; Li estas tre alta.