Zsoltárok 44
1 Az éneklőmesternek; a Kóráh fiainak tanítása. Oh Isten! füleinkkel hallottuk, atyáink beszélték el nékünk a dolgot, a melyet napjaikban, a hajdankor napjaiban cselekedtél.
Al la ĥorestro. Instruo de la Koraĥidoj. Ho Dio, per niaj oreloj ni aŭdis, niaj patroj rakontis al ni, Kion Vi faris en iliaj tagoj, en tempo antikva.
2 Nemzeteket űztél te ki saját kezeddel, őket pedig beplántáltad; népeket törtél össze, őket pedig kiterjesztetted.
Vi per Via mano forpelis popolojn, kaj ilin Vi enloĝigis; Popolojn Vi pereigis, kaj ilin Vi vastigis.
3 Mert nem az ő fegyverökkel szereztek földet, és nem az ő karjok segített nékik; hanem a te jobbod, a te karod és a te orczád világossága, mert kedvelted őket.
Ĉar ne per sia glavo ili akiris la teron, Kaj ne ilia brako helpis ilin; Sed nur Via dekstra mano kaj Via brako kaj la lumo de Via vizaĝo, Ĉar Vi ilin favoris.
4 Te magad vagy az én királyom oh Isten! Rendelj segítséget Jákóbnak!
Vi estas mia Reĝo, ho Dio; Disponu helpon al Jakob.
5 Általad verjük le szorongatóinkat; a te neveddel tapodjuk le támadóinkat.
Per Vi ni disbatos niajn malamikojn; Per Via nomo ni piedpremos niajn kontraŭbatalantojn.
6 Mert nem az ívemben bízom, és kardom sem védelmez meg engem;
Ĉar ne mian pafarkon mi fidas, Mia glavo min ne helpos.
7 Hanem te szabadítasz meg minket szorongatóinktól, és gyűlölőinket te szégyeníted meg.
Sed Vi helpas nin kontraŭ niaj malamikoj, Kaj niajn malamantojn Vi kovras per honto.
8 Dicsérjük Istent mindennap, és mindörökké magasztaljuk nevedet. (Szela)
Dion ni gloros ĉiutage, Kaj Vian nomon ni dankos eterne. (Sela)
9 Mégis megvetettél, meggyaláztál minket, és nem vonulsz ki seregeinkkel.
Tamen Vi nin forlasis kaj hontigis, Kaj Vi ne eliras kun nia militistaro.
10 Megfutamítottál minket szorongatóink előtt, és a kik gyűlölnek minket, fosztogattak magoknak.
Vi devigas nin forkuri de nia malamiko, Ke niaj malamantoj nin prirabu;
11 Oda dobtál minket vágó-juhok gyanánt, és szétszórtál minket a nemzetek között.
Vi fordonas nin por formanĝo, kiel ŝafojn, Kaj inter la popolojn Vi disĵetis nin;
12 Eladtad a te népedet nagy olcsón, és nem becsülted az árát magasra.
Vi vendis Vian popolon por nenio, Kaj prenis por ili nenian prezon;
13 Csúfságul vetettél oda minket szomszédainknak, gúnyra és nevetségre a körültünk levőknek.
Vi faris nin malestimataĵo por niaj najbaroj, Mokataĵo kaj insultataĵo por niaj ĉirkaŭantoj;
14 Példabeszédül vetettél oda a pogányoknak, fejcsóválásra a népeknek.
Vi faris nin instrua ekzemplo por la popoloj, Ke la nacioj balancas pri ni la kapon.
15 Gyalázatom naponta előttem van, és orczám szégyene elborít engem.
Ĉiutage mia malhonoro estas antaŭ mi, Kaj honto kovras mian vizaĝon,
16 A csúfolók és káromlók szaváért, az ellenség és a bosszúálló miatt.
Pro la voĉo de mokanto kaj insultanto, Antaŭ la vizaĝo de malamiko kaj venĝanto.
17 Mindez utolért minket, mégsem feledtünk el téged, és nem szegtük meg a te frigyedet.
Ĉio tio trafis nin, sed ni Vin ne forgesis, Kaj ni ne perfidiĝis al Via interligo.
18 Nem pártolt el tőled a mi szívünk, sem lépésünk nem tért le a te ösvényedről:
Ne retiriĝis nia koro, Kaj niaj paŝoj ne deflankiĝis de Via vojo.
19 Noha kiűztél minket a sakálok helyére, és reánk borítottad a halál árnyékát.
Kiam Vi batis nin sur loko de ŝakaloj Kaj kovris nin per ombro de morto,
20 Ha elfeledtük volna Istenünk nevét, és kiterjesztettük volna kezünket idegen istenhez:
Tiam se ni forgesus la nomon de nia Dio Kaj ni etendus niajn manojn al fremda dio:
21 Nemde kifürkészte volna ezt Isten? Mert ő jól ismeri a szívnek titkait.
Ĉu Dio tion ne trovus? Li ja scias la sekretojn de la koro.
22 Bizony te éretted gyilkoltak minket mindennapon; tekintettek bennünket, mint vágó-juhokat.
Pro Vi ni ja estas mortigataj ĉiutage; Oni rigardas nin kiel ŝafojn por buĉo.
23 Serkenj fel! Miért alszol Uram?! Kelj fel, ne vess el minket örökké!
Leviĝu, kial Vi dormas, mia Sinjoro? Vekiĝu, ne forpuŝu por ĉiam.
24 Miért rejted el orczádat, és felejted el nyomorúságunkat és háborúságunkat?
Kial Vi kaŝas Vian vizaĝon, Forgesas nian mizeron kaj nian suferon?
25 Bizony porba hanyatlik lelkünk, a földhöz tapad testünk.
Nia animo estas ja ĵetita en la polvon; Nia korpo kliniĝis al la tero.
26 Kelj fel a mi segítségünkre, ments meg minket a te kegyelmedért!
Leviĝu; helpu kaj savu nin pro Via boneco.
