Zsoltárok 38
1 Dávid zsoltára emlékeztetőül. Uram, haragodban ne fenyíts meg engem; felgerjedésedben ne ostorozz meg engem!
Psalm Dawida. Dla przypomnienia. PANIE, nie karć mnie w swym gniewie i nie karz mnie w swojej zapalczywości.
2 Mert nyilaid belém akadtak, és kezed rám nehezült.
Twoje strzały utkwiły bowiem we mnie i ciąży na mnie twoja ręka.
3 Nincs épség testemben a te haragodtól; nincs békesség csontjaimban vétkeim miatt.
Nie ma nic zdrowego w moim ciele wskutek twego gniewu, nie ma odpoczynku dla moich kości z powodu mojego grzechu.
4 Mert bűneim elborítják fejemet; súlyos teherként, erőm felett.
Bo moje nieprawości sięgają ponad moją głowę, obciążają mnie jak ciężkie brzemię.
5 Megsenyvedtek, megbűzhödtek sebeim oktalanságom miatt.
Cuchną i ropieją moje rany z powodu mej głupoty.
6 Lehorgadtam, meggörbedtem nagyon; naponta szomorúan járok.
Jestem zgnębiony i bardzo pochylony, przez cały dzień chodzę smutny.
7 Mert derekam megtelt gyulladással, és testemben semmi ép sincsen.
Moje wnętrze bowiem pali straszna [dolegliwość] i nie ma nic zdrowego w moim ciele.
8 Erőtlen és összetört vagyok nagyon, s szívem keserűsége miatt jajgatok.
Jestem osłabiony i bardzo załamany, zawodzę z powodu trwogi mego serca.
9 Uram, előtted van minden kívánságom, és nincs előled elrejtve az én nyögésem!
Panie, przed tobą [są] wszystkie moje pragnienia i moje wzdychanie nie jest przed tobą ukryte.
10 Szívem dobogva ver, elhágy erőm, s szemem világa – az sincs már velem.
Moje serce trzepocze, opuściła mnie siła, a światło moich oczu znikło.
11 Szeretteim és barátaim félreállanak csapásomban; rokonaim pedig messze állanak.
Moi bliscy i przyjaciele stronią od moich ran, a moi krewni stoją z daleka.
12 De tőrt vetnek, a kik életemre törnek, és a kik bajomra törnek; hitványságokat beszélnek, és csalárdságot koholnak mindennap.
Ci, którzy czyhają na moją duszę, zastawiają sidła, a ci, którzy pragną mego nieszczęścia, mówią przewrotnie i przez cały dzień knują podstępy.
13 De én, mint a siket, nem hallok, és olyan vagyok, mint a néma, a ki nem nyitja föl száját.
Lecz ja niczym głuchy nie słyszałem i [byłem] jak niemy, [który] nie otwiera swych ust.
14 És olyanná lettem, mint az, a ki nem hall, és szájában nincsen ellenmondás.
I stałem się jak człowiek, który [nic] nie słyszy i nie ma w ustach upomnień.
15 Mert téged vártalak Uram, te hallgass meg Uram, Istenem!
Ciebie bowiem, PANIE, oczekuję; ty odpowiesz, Panie, mój Boże.
16 Mert azt gondolom: csak ne örülnének rajtam; mikor lábam ingott, hatalmaskodtak ellenem!
Bo powiedziałem: Niech się nie cieszą z mojego powodu; gdy moja noga poślizgnie się, niech nie wynoszą się nade mnie.
17 És bizony közel vagyok az eleséshez, és bánatom mindig előttem van.
Jestem bowiem bliski upadku i moja boleść zawsze jest przede mną.
18 Sőt bevallom bűneimet, bánkódom vétkem miatt.
Wyznaję więc moją nieprawość i boleję nad swoim grzechem.
19 De ellenségeim élnek, erősödnek; megsokasodtak hazug gyűlölőim,
Lecz moi wrogowie są zdrowi i silni i namnożyło się tych, którzy bez powodu mnie nienawidzą.
20 És a kik jóért roszszal fizetnek; ellenem törnek, a miért én jóra törekszem.
Odpłacają mi złem za dobro i sprzeciwiają mi się, bo podążam za dobrem.
21 Ne hagyj el Uram Istenem, ne távolodjál el tőlem!
Nie opuszczaj mnie, PANIE, mój Boże, nie oddalaj się ode mnie.
22 Siess segítségemre, oh Uram, én szabadítóm!
Pospiesz mi z pomocą, Panie, moje zbawienie.
