Zsoltárok 38
1 Dávid zsoltára emlékeztetőül. Uram, haragodban ne fenyíts meg engem; felgerjedésedben ne ostorozz meg engem!
Psalm Dawidowy ku przypominaniu. Panie! w popędliwości twojej nie nacieraj na mię, a w gniewie twoim nie karz mię.
2 Mert nyilaid belém akadtak, és kezed rám nehezült.
Albowiem strzały twoje utknęły we mnie, a ręka twoja dolega mię.
3 Nincs épség testemben a te haragodtól; nincs békesség csontjaimban vétkeim miatt.
Niemasz nic całego w ciele mojem dla rozgniewania twego; niemasz odpoczynku kościom moim dla grzechu mojego.
4 Mert bűneim elborítják fejemet; súlyos teherként, erőm felett.
Bo nieprawości moje przycisnęły głowę moję; jako brzemię ciężkie obciążyły mię.
5 Megsenyvedtek, megbűzhödtek sebeim oktalanságom miatt.
Zjątrzyły się, i pogniły rany moje, dla głupstwa mojego.
6 Lehorgadtam, meggörbedtem nagyon; naponta szomorúan járok.
Skurczyłem się, i skrzywiłem się bardzo, na każdy dzień w żałobie chodzę.
7 Mert derekam megtelt gyulladással, és testemben semmi ép sincsen.
Albowiem wnętrzności moje pełne są brzydkości, a nie masz nic całego w ciele mojem.
8 Erőtlen és összetört vagyok nagyon, s szívem keserűsége miatt jajgatok.
Zemdlałem, i startym jest bardzo, ryczę dla trwogi serca mego.
9 Uram, előtted van minden kívánságom, és nincs előled elrejtve az én nyögésem!
Panie! przed tobą jest wszystka żądość moja, a wzdychanie moje przed tobą nie jest skryte.
10 Szívem dobogva ver, elhágy erőm, s szemem világa – az sincs már velem.
Serce moje skacze; opuściła mię siła moja, a jasności oczów moich nie masz przy mnie.
11 Szeretteim és barátaim félreállanak csapásomban; rokonaim pedig messze állanak.
Którzy mię miłują, i przyjaciele moi, stronią od ran moich, a powinowaci moi z daleka stoją.
12 De tőrt vetnek, a kik életemre törnek, és a kik bajomra törnek; hitványságokat beszélnek, és csalárdságot koholnak mindennap.
I zastawili sidła ci, którzy szukają duszy mojej; a którzy mi szukają złego, mówili przewrotnie, i zdrady przez cały dzień zmyślali.
13 De én, mint a siket, nem hallok, és olyan vagyok, mint a néma, a ki nem nyitja föl száját.
Alem ja niby głuchy nie słyszał, a jako niemy, który ust swoich nie otwiera.
14 És olyanná lettem, mint az, a ki nem hall, és szájában nincsen ellenmondás.
I stałem się jako człowiek, który nic nie słyszy, i niema odporu w ustach swoich.
15 Mert téged vártalak Uram, te hallgass meg Uram, Istenem!
Albowiem na cię, Panie! oczekuję; ty za mię odpowiesz, Panie, Boże mój!
16 Mert azt gondolom: csak ne örülnének rajtam; mikor lábam ingott, hatalmaskodtak ellenem!
Bom rzekł: Niechaj się nie cieszą ze mnie; gdyby szwankowała noga moja, niechaj się hardzie nie podnoszą przeciwko mnie.
17 És bizony közel vagyok az eleséshez, és bánatom mindig előttem van.
Bom ja upadku bliski, a boleść moja zawżdy jest przedemną.
18 Sőt bevallom bűneimet, bánkódom vétkem miatt.
Owszem, nieprawość moję wyznaję, a frasuję się dla grzechu mojego.
19 De ellenségeim élnek, erősödnek; megsokasodtak hazug gyűlölőim,
Ale nieprzyjaciele moi weselą się, zmacniają się, i rozmnażają się ci, którzy mię nienawidzą bez przyczyny:
20 És a kik jóért roszszal fizetnek; ellenem törnek, a miért én jóra törekszem.
A oddawając mi złem za dobre sprzeciwiają mi się, przeto, że naśladuję tego, co jest dobrego.
21 Ne hagyj el Uram Istenem, ne távolodjál el tőlem!
Nie opuszczajże mię, Panie, Boże mój! nie oddalajże się odemnie.
22 Siess segítségemre, oh Uram, én szabadítóm!
Pośpiesz na ratunek mój, Panie zbawienia mego!
