Zsoltárok 22
1 Az éneklőmesternek az ajjelethassakhar szerint; Dávid zsoltára. Én Istenem, én Istenem, miért hagytál el engemet? Távol van megtartásomtól jajgatásomnak szava.
Нәғмичиләрниң бешиға тапшурулуп, «Айҗәләт-хашшаһар» (таң сәһәрдә кәлгән мәдәт) дегән аһаңда оқулсун дәп, Давут язған күй: — «Аһ Илаһим, Илаһим, немишкә мәндин ваз кәчтиң? Сән немишкә мени қутқузуштин шунчә жирақсән? Немишкә қаттиқ пәрядлиримдин шунчә жирақ турисән,
2 Én Istenem, kiáltok nappal, de nem hallgatsz meg; éjjel is és nincs nyugodalmam.
Худайим, күндүздә нида қилдим, лекин Сән һеч җавап қилмайсән; Кечидиму мән шундақ пәряд қилиштин арам алалмаймән.
3 Pedig te szent vagy, a ki Izráel dícséretei között lakozol.
Бирақ и Исраилниң мәдһийилирини өз маканиң қилғучи, Сән дегән пак-муқәддәстурсән!
4 Benned bíztak atyáink; bíztak és te megszabadítottad őket.
Ата-бовилиримиз сени таянчи қилған, Улар саңа таянған, сән уларни қутқузған.
5 Hozzád kiáltottak és megmenekültek; benned bíztak és nem szégyenültek meg.
Улар Саңа нида қилишлири билән қутулған; Саңа тайиниш билән уларниң үмүти һеч йәрдә қалған әмәс.
6 De én féreg vagyok s nem férfiú; embereknek csúfja és a nép útálata.
Бирақ мән болсам адәм әмәс, бир қурутмән, Инсан тәрипидин [төһмәт билән] рәсвайиаләм қилинғанмән, Халайиқ тәрипидин кәмситилгәнмән.
7 A kik engem látnak, mind csúfolkodnak rajtam, félrehúzzák ajkaikat és hajtogatják fejöket:
Мени көргәнләрниң һәммиси мазақ қилип күлиду, Башлирини силкишип ағзилирини пүрүштүрүп:
8 Az Úrra bízta magát, mentse meg őt; szabadítsa meg őt, hiszen gyönyörködött benne!
«У Пәрвәрдигарға өзини тапшурған әмәсму?! Әнди Пәрвәрдигар уни қутқузсун! Пәрвәрдигар униңдин хурсән болса әгәр, Уни қутулдурсун!» — дейишиду.
9 Mert te hoztál ki engem az anyám méhéből, és biztattál engem anyámnak emlőin.
Бирақ мени апамниң қосиғидин чиқарғучи өзүңдурсән; Һәтта әмчәктики вақтимдиму мени өзүңгә таяндурғансән;
10 Születésem óta a te gondod voltam; anyám méhétől fogva te voltál Istenem.
Туғулғинимдин тартипла, мән өзүмни қойнуңға ташлиғанмән; Анамниң балиятқусидики вақтимдила, Сән мениң Тәңрим болуп кәлгәнсән.
11 Ne légy messze tőlem, mert közel a nyomorúság, és nincs, a ki segítsen.
Мәндин жирақлашма; Чүнки риязәт мени қистап кәлди; Маңа ярдәмдә болғучи йоқтур.
12 Tulkok sokasága kerített be engem, körülfogtak engem Básán bikái.
Нурғун буқилар мени қоршивалди; Башанниң күчлүк буқилири мени оривалди;
13 Feltátották rám szájokat, mint a ragadozó és ordító oroszlán.
Улар адәмни титма қилғучи һөкирәватқан ширдәк, Ағзилирни чоң ечип маңа тикилип туриду.
14 Mint a víz, úgy kiöntettem; csontjaim mind széthullottak; szívem olyan lett, mint a viasz, megolvadt belső részeim között.
Мән төкүлгән судәк болдум, Һәммә сүйәклирим изидин чиқип кәтти; Жүригим момдәк ерип кәтти, Ич-бағримда зәиплишип ерип кәтти.
15 Erőm kiszáradt, mint cserép, nyelvem ínyemhez tapadt, és a halál porába fektetsz engemet.
Қағҗирап кәткән сапал парчисидәк мағдурум қалмиди, Тилим таңлийимға чаплишип кәтти, Сән [Пәрвәрдигар] мени өлүмниң топа-чаңлириға қойғансән.
16 Mert ebek vettek körül engem, a gonoszok serege körülfogott; átlyukasztották kezeimet és lábaimat.
Ғалҗир иштлар маңа олашти, Бир топ рәзилләр мени қистап келип, Мениң қолум вә путумни санҗип тәшти.
17 Megszámlálhatnám minden csontomat, ők pedig csak néznek s bámulnak rám.
Сүйәклиримниң һәммисини саналаймән, [Устиханлирим] маңа тикилип қарап турғандәк қилиду.
18 Megosztoznak ruháimon, és köntösömre sorsot vetnek.
Улар кийимлиримни өз арисида үләштүрүватиду, Көңлигимгә еришиш үчүн чәк ташлишиватиду.
19 De te, Uram, ne légy messze tőlem; én erősségem, siess segítségemre.
Бирақ, и Пәрвәрдигар, мәндин жирақлашма! И Күч-Қудритим болғучим, ярдәмгә тез кәлгәйсән!
20 Szabadítsd meg lelkemet a kardtól, s az én egyetlenemet a kutyák körmeiből.
Җенимни қиличтин қутқузғин, Мениң ялғуз җенимни иштниң чаңгилидин қутулдурғин.
21 Ments meg engem az oroszlán torkából, és a bivalyok szarvai közül hallgass meg engem.
Мени ширниң ағзидин қутқузғин; Шундақ, Сән илтиҗалиримни иҗабәт қилип явайи калиларниң мүңгүзлиридин қутқузғансән!
22 Hadd hirdessem nevedet atyámfiainak, és dicsérjelek téged a gyülekezetben.
Мән Сениң намиңни қериндашлиримға елан қилимән; Чоң җамаәт ичидә туруп Саңа болған мәдһийилиримни җакалаймән;
23 Ti, a kik félitek az Urat, dicsérjétek őt! Jákób minden ivadékai dicsőítsétek őt, és féljétek őt Izráel minden magzata!
Пәрвәрдигардин әймәнгүчиләр, Уни мәдһийиләңлар! Яқупниң барлиқ нәсиллири, Униңға шан-шәрәп кәлтүрүңлар! Исраилниң пүтүн әвлатлири, Униңдин әйминиңлар.
24 Mert nem veti meg és nem útálja meg a szegény nyomorúságát; és nem rejti el az ő orczáját előle, és mikor kiált hozzá, meghallgatja.
Чүнки У езилгүчиниң әшу харлинишлирини нәзиридин сақит қилған әмәс, Яки Униңдин һеч йиргәнгән әмәс; Униңдин Өз висалини һеч йошурған әмәс; Бәлки У илтиҗа қилип авазини көтәргинидә, Униңға қулақ селип аңлиған.
25 Felőled lesz dicséretem a nagy gyülekezetben. Az én fogadásaimat megadom azok előtt, a kik félik őt.
Чоң җамаәт ичидә маңа оқулған мәдһийиләр Өзүңдиндур, Худадин әймәнгүчиләрниң алдида ичкән қәсәмлиримни ишқа ашуримән;
26 Esznek a nyomorultak és megelégesznek, dicsérik az Urat, a kik őt keresik. Éljen szívetek örökké!
Аҗиз мөминләр қосиғи тойғичә тамақлиниду; Пәрвәрдигарни издигәнләр Уни мәдһийәләйду; Силәрниң қәлбиңлар мәңгү яшнайду!
27 Megemlékeznek és megtérnek az Úrhoz a föld minden határai, és leborul előtted a pogányok minden nemzetsége.
Зиминниң әң четидикиләрму бу ишни қәлбидә тутуп, товва қилип Пәрвәрдигарниң алдиға келиду; Әл-милләтләрниң барлиқ җәмәтлири алдиңда ибадәт қилиду;
28 Mert az Úré a királyi hatalom, uralkodik a pogányokon is.
Чүнки падишалиқ Пәрвәрдигарғила тәвәдур; У әл-милләтләр арисида һөкүм сүргүчидур.
29 Esznek és leborulnak a föld gazdagai mind; ő előtte hajtanak térdet, a kik a porba hullanak, és a ki életben nem tarthatja lelkét.
Җаһандики байларму Униң алдидин йәп-ичип, ибадәт қилиду; Тупраққа кирәй дәп қалғанларму, һәтта өз җенини сақлалмайдиғанларму Униңға сәҗдә қилиду;
30 Őt szolgálják a fiak, az Úrról beszélnek az utódoknak.
Кәлгүсидики бир әвлат Униң хизмитидә болиду; Бу әвлат Рәб үчүн Өз пәрзәнтлири һесаплиниду.
31 Eljőnek s hirdetik az ő igazságát az ő utánok való népnek, hogy ezt cselekedte!
Кейин улар келип, шу чағда туғулидиған бир қовмға Униң һәққанийлиғини җакалап шуни елан қилидуки, «У буни әмәлгә ашурди!»
