Zsoltárok 2

1 Miért dühösködnek a pogányok, és gondolnak hiábavalóságot a népek?

Dlaczego poganie się buntują, a narody knują próżne zamysły?

2 A föld királyai felkerekednek és a fejedelmek együtt tanácskoznak az Úr ellen és az ő felkentje ellen:

Królowie ziemscy powstają, a władcy naradzają się wspólnie przeciwko PANU i jego pomazańcowi, [mówiąc]:

3 Szaggassuk le az ő bilincseiket, és dobjuk le magunkról köteleiket!

Zerwijmy ich więzy i zrzućmy z siebie ich pęta.

4 Az egekben lakozó neveti, az Úr megcsúfolja őket.

Lecz ten, który mieszka w niebie, będzie się śmiał, Pan będzie z nich szydził.

5 Majd szól nékik haragjában, és megrettenti őket gerjedelmében:

Wtedy przemówi do nich w swoim gniewie i swą zapalczywością ich zatrwoży:

6 Én kentem ám fel az én királyomat a Sionon, az én szent hegyemen!

Ja ustanowiłem mojego króla na Syjonie, mojej świętej górze.

7 Törvényül hirdetem: Az Úr mondá nékem: Én fiam vagy te; én ma nemzettelek téged.

Ogłoszę dekret: PAN powiedział do mnie: Ty jesteś moim Synem, ja ciebie dziś zrodziłem.

8 Kérjed tőlem és odaadom néked a pogányokat örökségül, és birtokodul a föld határait.

Poproś mnie, a dam ci narody w dziedzictwo i krańce ziemi na własność.

9 Összetöröd őket vasvesszővel: széjjelzúzod őket, mint cserépedényt.

Potłuczesz je laską żelazną, jak naczynie gliniane je pokruszysz.

10 Azért, királyok, legyetek eszesek, és okuljatok földnek bírái!

Teraz więc, królowie, zrozumcie, przyjmijcie pouczenie, sędziowie ziemi!

11 Szolgáljátok az Urat félelemmel, és örüljetek reszketéssel.

Służcie PANU z bojaźnią i radujcie się z drżeniem.

12 Csókoljátok a Fiút, hogy meg ne haragudjék és el ne veszszetek az úton, mert hamar felgerjed az ő haragja. Boldogok mindazok, a kik ő benne bíznak!

Pocałujcie Syna, by się nie rozgniewał i abyście nie zginęli w drodze, gdyby jego gniew choć trochę się zapalił. Błogosławieni wszyscy, którzy mu ufają.