Zsoltárok 16
1 Dávid miktámja. Tarts meg engem Istenem, mert benned bízom.
Een puntdicht van David. Behoed mij, o God, want tot U neem ik mijn toevlucht;
2 Ezt mondom az Úrnak: Én Uram vagy te; feletted való jóm nincsen.
Ik zeg tot Jahweh: Gij zijt mijn Heer, buiten U geen geluk!
3 A szentekben, a kik e földön vannak és a felségesekben, bennök van minden gyönyörűségem.
Aan de heiligen, die zijn land bewonen, Schenkt Hij de volheid zijner genade.
4 Megsokasodnak fájdalmaik, a kik más isten után sietnek; nem áldozom meg véres italáldozatjokat és nem veszem nevöket ajkaimra.
Zìj hopen zich ellende op, Die achter vreemde goden lopen. Neen, ik pleng hun bloedige offers niet mee, Zelfs hun naam komt mij niet op de lippen!
5 Az Úr az én osztályos részem és poharam; te támogatod az én sorsomat.
Gij zijt mijn erfdeel, o Jahweh, en het deel van mijn beker, Gij zijt het, die het lot voor mij wierpt:
6 Az én részem kies helyre esett, nyilván szép örökség jutott nékem.
Mijn meetsnoer lag in lieflijke dreven, Een prachtig stuk viel mij toe.
7 Áldom az Urat, a ki tanácsot adott nékem; még éjjel is oktatnak engem az én veséim.
Ik zegen Jahweh, want Hij is mijn raadsman: Zelfs ‘s nachts word ik door mijn nieren vermaand.
8 Az Úrra néztem szüntelen; mert jobb kezem felől van, meg nem rendülök.
Jahweh houd ik altijd voor ogen; Staat Hij mij ter zijde, dan wankel ik niet.
9 Azért örül az én szívem és örvendez az én lelkem; testem is biztosságban lakozik.
Zo verheugt zich mijn hart, En jubelt mijn geest; Ook mijn vlees is vol moed,
10 Mert nem hagyod lelkemet a Seolban; nem engeded, hogy a te szented rothadást lásson. (Sheol h7585)
Want Gij geeft mij niet prijs aan het dodenrijk. Gij laat uw vrome het graf niet aanschouwen, (Sheol h7585)
11 Te tanítasz engem az élet ösvényére, teljes öröm van tenálad; a te jobbodon gyönyörűségek vannak örökké.
Maar toont mij de weg naar het leven, Overvloedige vreugd voor uw aanschijn, Aan uw rechterhand eeuwig geluk.
