< Zsoltárok 147 >

1 Dicsérjétek az Urat! Hiszen Istenünkről énekelni jó; hiszen őt dicsérni gyönyörűséges és illendő dolog!
هللویاه، زیرا خدای ما را سراییدن نیکو است و دل پسند، و تسبیح خواندن شایسته است!۱
2 Az Úr építi Jeruzsálemet, összegyűjti Izráelnek elűzötteit;
خداوند اورشلیم را بنامی کند و پراکندگان اسرائیل را جمع می‌نماید.۲
3 Meggyógyítja a megtört szívűeket, és bekötözi sebeiket.
شکسته دلان را شفا می‌دهد و جراحت های ایشان را می‌بندد.۳
4 Elrendeli a csillagok számát, és mindnyájokat nevéről nevezi.
عدد ستارگان را می‌شمارد وجمیع آنها را به نام می‌خواند.۴
5 Nagy a mi Urunk és igen hatalmas, s bölcseségének nincsen határa.
خداوند ما بزرگ است و قوت او عظیم و حکمت وی غیرمتناهی.۵
6 Megtartja az Úr a nyomorultakat; a gonoszokat földig megalázza.
خداوند مسکینان را برمی افرازد و شریران را به زمین می‌اندازد.۶
7 Énekeljetek az Úrnak hálaadással, pengessetek hárfát a mi Istenünknek!
خداوند را با تشکر بسرایید. خدای ما را با بربط سرود بخوانید.۷
8 A ki beborítja az eget felhővel, esőt készít a föld számára, és füvet sarjaszt a hegyeken;
که آسمانهارا با ابرها می‌پوشاند و باران را برای زمین مهیامی نماید و گیاه را بر کوهها می‌رویاند.۸
9 A ki megadja táplálékát a baromnak, a holló-fiaknak, a melyek kárognak.
که بهایم را آذوقه می‌دهد و بچه های غراب را که او رامی خوانند.۹
10 Nem paripák erejében telik kedve, nem is a férfi lábszáraiban gyönyörködik;
در قوت اسب رغبت ندارد، و ازساقهای انسان راضی نمی باشد.۱۰
11 Az őt félőkben gyönyörködik az Úr, a kik kegyelmében reménykednek.
رضامندی خداوند از ترسندگان وی است و از آنانی که به رحمت وی امیدوارند.۱۱
12 Dicsőitsd Jeruzsálem az Urat! Dicsérd, oh Sion, a te Istenedet!
‌ای اورشلیم، خداوند را تسبیح بخوان. ای صهیون، خدای خود را حمد بگو.۱۲
13 Mert erősekké teszi kapuid zárait, s megáldja benned a te fiaidat.
زیرا که پشت بندهای دروازه هایت را مستحکم کرده وفرزندانت را در اندرونت مبارک فرموده است.۱۳
14 Békességet ád határaidnak, megelégít téged a legjobb búzával.
که حدود تو را سلامتی می‌دهد و تو را ازمغز گندم سیر می‌گرداند.۱۴
15 Leküldi parancsolatát a földre, nagy hirtelen lefut az ő rendelete!
که کلام خود را برزمین فرستاده است و قول او به زودی هر‌چه تمام تر می‌دود.۱۵
16 Olyan havat ád, mint a gyapjú, és szórja a deret, mint a port.
که برف را مثل پشم می‌باراند، و ژاله را مثل خاکستر می‌پاشد.۱۶
17 Darabokban szórja le jegét: ki állhatna meg az ő fagya előtt?
که تگرگ خودرا در قطعه‌ها می‌اندازد؛ و کیست که پیش سرمای او تواند ایستاد؟۱۷
18 Kibocsátja szavát s szétolvasztja őket; megindítja szelét s vizek folydogálnak.
کلام خود را می‌فرستد وآنها را می‌گدازد. باد خویش را می‌وزاند، پس آبها جاری می‌شود.۱۸
19 Közli igéit Jákóbbal, törvényeit s végzéseit Izráellel.
کلام خود را به یعقوب بیان کرده، و فرایض و داوریهای خویش را به اسرائیل.۱۹
20 Nem tesz így egyetlen néppel sem; végzéseit sem tudatja velök. Dicsérjétek az Urat!
با هیچ امتی چنین نکرده است و داوریهای او را ندانسته‌اند. هللویاه!۲۰

< Zsoltárok 147 >