< Zsoltárok 132 >
1 Grádicsok éneke. Emlékezzél meg, Uram, Dávid minden nyomorúságáról;
Pieśń stopni. Na Dawida pomnij, Panie! na wszystkie utrapienia jego.
2 A ki megesküdt az Úrnak, fogadást tőn a Jákób Istenének:
Który przysiągł Panu, a ślub uczynił mocarzowi Jakóbowemu, mówiąc:
3 Nem megyek be sátoros házamba, nem hágok fel háló-nyoszolyámba;
Zaiste nie wnijdę do przybytku domu mego, i nie wstąpię na posłanie łoża mego;
4 Nem bocsátok álmot szemeimre s pilláimra szendert;
I nie pozwolę snu oczom moim, ani powiekom moim drzemania,
5 Míg helyet nem találok az Úrnak, Jákób Istenének hajlékot!
Dokąd nie znajdę miejsca dla Pana, na mieszkania mocarzowi Jakóbowemu.
6 Ímé, hallottunk róla Efratában; rátaláltunk Jaar térségein:
Oto usłyszawszy o niej w Efracie, znaleźliśmy ją na polach leśnych.
7 Hadd menjünk be az ő hajlékaiba, boruljunk le lábainak zsámolyához!
Wnijdźmyż do przybytków jego, a kłaniajmy się u podnóżka nóg jego.
8 Indulj Uram, a te nyugvóhelyedre: te és a te hatalmadnak ládája!
Powstańże Panie! a wnijdź do odpocznienia twego, ty, i skrzynia możności twojej.
9 Papjaid öltözködjenek igazságba, kegyeltjeid pedig örvendezzenek!
Kapłani twoi niech się obloką w sprawiedliwość, a święci twoi nie się rozradują.
10 Dávidért, a te szolgádért, ne fordulj el felkented színétől!
Dla Dawida, sługi twego, nie odwracaj oblicza pomazańca twego.
11 Hűséget esküdött az Úr Dávidnak, nem tér el attól: Ágyékod gyümölcsét ültetem székedbe;
Przysiągł Pan Dawidowi prawdę, a nie uchyli się od niej, mówiąc: Z owocu żywota twego posadzę na stolicy twojej.
12 Ha megtartják fiaid szövetségemet és bizonyságomat, a melyekre megtanítom őket, fiaik is mindörökké székedben ülnek.
Będąli strzegli synowie twoi przymierza mojego, i świadectw moich, których ich nauczę: tedy i synowie ich aż na wieki będą siedzieli na stolicy twojej
13 Mert a Siont választotta ki az Úr, azt szerette meg magának lakhelyül:
Albowiem obrał Pan Syon, i upodobał go sobie na mieszkanie, mówiąc:
14 Ez lesz nyugovóhelyem örökre; itt lakozom, mert ezt szeretem;
Toć będzie odpocznienie moje aż na wieki; tu będę mieszkał, bom go siebie upodobał.
15 Eleséggel megáldom gazdagon, szegényeit jóltartom kenyérrel;
Żywność jego będę obficie błogosławił, a ubogich jego nasycę chlebem.
16 Papjait meg felruházom szabadítással, és vígan örvendeznek kegyeltjei.
Kapłanów jego przyoblokę zbawieniem, a święci jego weseląc się, radować się będą.
17 Megnövesztem ott Dávidnak hatalmát, szövétneket szerzek az én felkentemnek.
Tam sprawię, że zakwitnie róg Dawidowy; tam zgotuję pochodnię pomazańcowi memu.
18 Ellenségeire szégyent borítok, rajta pedig koronája ragyog.
Nieprzyjaciół jego przyoblokę wstydem; ale nad nim rozkwitnie się korona jego.