Zsoltárok 122

1 Grádicsok éneke, Dávidtól. Örvendezek, mikor mondják nékem: Menjünk el az Úr házába!

Nalipay ako pag-ayo sa dihang miingon (sila) kanako, “Mangadto kita sa balay ni Yahweh.”

2 Ott álltak a mi lábaink a te kapuidban, oh Jeruzsálem!

Jerusalem, ang among mga tiil nagtindog diha sa imong mga ganghaan!

3 Jeruzsálem, te szépen épült, mint a jól egybeszerkesztett város!

Jerusalem, ang usa ka siyudad nga maayong pagkatukod!

4 A hová feljárnak a nemzetségek, az Úrnak nemzetségei, bizonyságul Izráelnek, az Úr nevének tiszteletére.

Motungas ang kabanayan didto sa Jerusalem—ang kabanayan ni Yahweh—ingon nga pagpamatuod alang sa Israel, aron makapasalamat sa ngalan ni Yahweh.

5 Mert ott ülnek az ítélőszékek, Dávid házának székei.

Atua didto nahimutang ang mga trono sa paghukom, ang trono sa balay ni David.

6 Könyörögjetek Jeruzsálem békességéért; legyenek boldogok a téged szeretők!

Pag-ampo alang sa kalinaw sa Jerusalem! “Hinaot nga kadtong nahigugma kanimo adunay kalinaw.

7 Békesség legyen a te várfalaid között, csendesség a te palotáidban.

Hinaot nga adunay kalinaw diha sa mga paril nga maoy nagpanalipod kanimo, ug hinaot nga aduna silay kalinaw diha sa imong mga kota.”

8 Atyámfiaiért és barátaimért hadd mondhassam: béke veled!

Alang sa kaayohan sa akong mga kaigsoonan ug sa akong mga higala ako moingon, “Hinaot nga adunay kalinaw diha kanimo.”

9 Az Úrnak, a mi Istenünknek házáért hadd kivánhassak jót tenéked!

Alang sa kaayohan sa balay ni Yahweh nga atong Dios, mangita ako ug kaayohan alang kanimo.