Zsoltárok 120

1 Grádicsok éneke. Nyomorúságomban az Úrhoz kiálték, és meghallgata engem.

Pieśń stopni. Wołałem do Pana w utrapieniu mojem, a wysłuchał mię.

2 Mentsd meg, Uram, lelkemet a hazug ajaktól és a csalárd nyelvtől!

Wyzwól, Panie! duszę moję od warg kłamliwych, i od języka zdradliwego.

3 Mit adjanak néked, vagy mit nyujtsanak néked, te csalárd nyelv?!

Cóż ci da, albo coć za pożytek przyniesie język zdradliwy?

4 Vitéznek hegyes nyilait fenyőfa parázsával.

Który jest jako strzały ostre mocarza, i jako węgle jałowcowe.

5 Jaj nékem, hogy Mésekben bujdosom és a Kédár sátrai közt lakom!

Niestetyż mnie, żem tak długo gościem w Mesech, a mieszkam w namiotach Kedarskich.

6 Sok ideje lakozik az én lelkem a békességnek gyűlölőivel!

Długo mieszka dusza moja między tymi, którzy pokój mają w nienawiści.

7 Magam vagyok a békesség, de mihelyt megszólalok, ők viadalra készek.

Jać radzę do pokoju; ale gdy o tem mówię, oni do wojny.