Zsoltárok 120

1 Grádicsok éneke. Nyomorúságomban az Úrhoz kiálték, és meghallgata engem.

Abụ nrigo. Ana m akpọku Onyenwe anyị nʼime nsogbu m, ọ na-azakwa m.

2 Mentsd meg, Uram, lelkemet a hazug ajaktól és a csalárd nyelvtől!

O Onyenwe anyị, zọpụta m site nʼegbugbere ọnụ okwu ụgha na ire na-ekwu okwu aghụghọ.

3 Mit adjanak néked, vagy mit nyujtsanak néked, te csalárd nyelv?!

Gịnị ka a ga-eme gị, ọ bụkwa gịnị ọzọ ka a gatụkwasịri gị, gị ire aghụghọ?

4 Vitéznek hegyes nyilait fenyőfa parázsával.

Ọ ga-eji àkụ dị nkọ nke dike nʼagha taa gị ahụhụ, ya na icheku ọkụ osisi brum na-ere ere.

5 Jaj nékem, hogy Mésekben bujdosom és a Kédár sátrai közt lakom!

Ahụhụ dịịrị m nʼihi na m bi na Meshek, nʼihi na m bikwa nʼetiti ụlọ ikwu ndị Keda!

6 Sok ideje lakozik az én lelkem a békességnek gyűlölőivel!

Ogologo oge ka m binyere ndị kpọrọ udo asị.

7 Magam vagyok a békesség, de mihelyt megszólalok, ők viadalra készek.

Abụ m onye udo; ma mgbe m kwuru okwu, okwu ha bụ okwu agha.