Zsoltárok 102
1 A nyomorultnak imádsága, a mikor eleped és kiönti panaszát az Úr elé. Uram, hallgasd meg az én imádságomat, és kiáltásom jusson te hozzád!
Modlitwa strapionego, gdy uciśniony wylewa przed PANEM swoją skargę. PANIE, wysłuchaj mojej modlitwy i niech przyjdzie do ciebie moje wołanie.
2 Ne rejtsd el a te orczádat tőlem; mikor szorongatnak engem, hajtsd hozzám a te füledet; mikor kiáltok, hamar hallgass meg engem!
Nie ukrywaj przede mną swego oblicza, w dniu mego ucisku nakłoń ku mnie swego ucha; w dniu, w którym cię wzywam, szybko mnie wysłuchaj.
3 Mert elenyésznek az én napjaim, mint a füst, és csontjaim, mint valami tűzhely, üszkösök.
Moje dni bowiem nikną jak dym, a moje kości są rozpalone jak ognisko.
4 Letaroltatott és megszáradt, mint a fű az én szívem; még kenyerem megevéséről is elfelejtkezem.
Moje serce jest porażone i usycha jak trawa, [tak] że zapomniałem jeść chleb.
5 Nyögésemnek szavától csontom a húsomhoz ragadt.
Od głosu mego wołania moje kości przylgnęły mi do ciała.
6 Hasonló vagyok a pusztai pelikánhoz; olyanná lettem, mint a bagoly a romokon.
Jestem podobny do pelikana na pustyni, jestem jak sowa na pustkowiu.
7 Virrasztok és olyan vagyok, mint a magános madár a háztetőn.
Czuwam i jestem jak samotny wróbel na dachu.
8 Minden napon gyaláznak engem ellenségeim, csúfolóim esküsznek én reám.
Przez cały dzień znieważają mnie moi wrogowie i przeklinają mnie ci, którzy szaleją przeciwko mnie.
9 Bizony a port eszem kenyér gyanánt, és italomat könyekkel vegyítem,
Jadam bowiem popiół jak chleb, a mój napój mieszam ze łzami;
10 A te felindulásod és búsulásod miatt; mert felemeltél engem és földhöz vertél engem.
Z powodu twego gniewu i zapalczywości, bo podniosłeś mnie i strąciłeś.
11 Napjaim olyanok, mint a megnyúlt árnyék; magam pedig, mint a fű, megszáradtam.
Moje dni są jak chylący się cień, a ja usycham jak trawa.
12 De te Uram örökké megmaradsz, és a te emlékezeted nemzetségről nemzetségre áll.
Ale ty, PANIE, trwasz na wieki, a twoja pamięć z pokolenia na pokolenie.
13 Te kelj fel, könyörülj a Sionon! Mert ideje, hogy könyörülj rajta, mert eljött a megszabott idő.
Powstaniesz i zmiłujesz się nad Syjonem, bo czas, byś się nad nim zlitował, gdyż nadszedł czas wyznaczony.
14 Mert kedvelik a te szolgáid annak köveit, és a porát is kímélik.
Twoi słudzy bowiem miłują jego kamienie i litują się nad jego prochem;
15 És félik a népek az Úrnak nevét, és e földnek minden királya a te dicsőségedet;
A poganie będą się bać imienia PANA i wszyscy królowie ziemi – twojej chwały;
16 Mivelhogy az Úr megépítette a Siont, megláttatta magát az ő dicsőségében.
Gdy PAN odbuduje Syjon i ukaże się w swojej chwale;
17 Oda fordult a gyámoltalanok imádsága felé, és azoknak imádságát meg nem útálta.
Przychyli się do modlitwy opuszczonych i nie pogardzi ich modlitwą.
18 Irattassék meg ez a következő nemzedéknek, és a teremtendő nép dicsérni fogja az Urat.
Zapiszą to dla przyszłego pokolenia, a lud, który ma być stworzony, będzie chwalić PANA.
19 Mert alátekintett az ő szentségének magaslatáról; a mennyekből a földre nézett le az Úr.
Spojrzał bowiem z wysokości swojej świątyni; PAN popatrzył z nieba na ziemię;
20 Hogy meghallja a fogolynak nyögését, és hogy feloldozza a halálnak fiait.
Aby wysłuchać jęku więźniów i uwolnić skazanych na śmierć;
21 Hogy hirdessék a Sionon az Úrnak nevét, és az ő dicséretét Jeruzsálemben.
Aby głosili na Syjonie imię PANA i jego chwałę w Jeruzalem;
22 Mikor egybegyűlnek a népek mindnyájan, és az országok, hogy szolgáljanak az Úrnak.
Gdy się zgromadzą razem narody i królestwa, aby służyć PANU.
23 Megsanyargatta az én erőmet ez útban, megrövidítette napjaimat.
Osłabił w drodze moją siłę, skrócił moje dni.
24 Ezt mondám: Én Istenem! Ne vígy el engem az én napjaimnak felén; a te esztendeid nemzedékek nemzedékéig tartanak.
Powiedziałem: Mój Boże, nie zabieraj mnie w połowie moich dni; twoje lata bowiem [trwają] z pokolenia na pokolenie.
25 Régente fundáltad a földet, s az egek is a te kezednek munkája.
Ty dawno założyłeś [fundamenty] ziemi i niebiosa są dziełem twoich rąk.
26 Azok elvesznek, de te megmaradsz; mindazok elavulnak, mint a ruha; mint az öltözetet, elváltoztatod azokat, és elváltoznak.
One przeminą, ale ty pozostajesz; wszystkie jak szata się zestarzeją, zmienisz je jak płaszcz i będą odmienione.
27 De te ugyanaz vagy, és a te esztendeid el nem fogynak.
Ale ty [zawsze jesteś] ten sam, a twoje lata nigdy się nie skończą.
28 A te szolgáidnak fiai megmaradnak, és az ő magvok erősen megáll előtted.
Synowie twoich sług będą trwać [u ciebie], a ich potomstwo zostanie przed tobą utwierdzone.
