Zsoltárok 102
1 A nyomorultnak imádsága, a mikor eleped és kiönti panaszát az Úr elé. Uram, hallgasd meg az én imádságomat, és kiáltásom jusson te hozzád!
Modlitwa utrapionego, gdy będąc w ucisku, przed Panem wylewa żądość swoję. Panie! wysłuchaj modlitwę moję, a wołanie moje niechaj przyjdzie do ciebie.
2 Ne rejtsd el a te orczádat tőlem; mikor szorongatnak engem, hajtsd hozzám a te füledet; mikor kiáltok, hamar hallgass meg engem!
Nie ukrywaj oblicza twego przedemną; w dzień ucisku mego nakłoń ku mnie ucha twego; w dzień którego cię wzywam, prędko mię wysłuchaj.
3 Mert elenyésznek az én napjaim, mint a füst, és csontjaim, mint valami tűzhely, üszkösök.
Albowiem niszczeją jako dym dni moje, a kości moje jako ognisko wypalone są.
4 Letaroltatott és megszáradt, mint a fű az én szívem; még kenyerem megevéséről is elfelejtkezem.
Porażone jest jako trawa, i uwiędło serce moje, tak, żem zapomniał jeść chleba swego.
5 Nyögésemnek szavától csontom a húsomhoz ragadt.
Od głosu wzdychania mego przylgnęły kości moje do ciała mego.
6 Hasonló vagyok a pusztai pelikánhoz; olyanná lettem, mint a bagoly a romokon.
Stałem się podobnym pelikanowi na puszczy; jestem jako puhacz na pustyniach.
7 Virrasztok és olyan vagyok, mint a magános madár a háztetőn.
Czuję, a jestem jako wróbel samotny na dachu.
8 Minden napon gyaláznak engem ellenségeim, csúfolóim esküsznek én reám.
Przez cały dzień urągają mi nieprzyjaciele moi, a naśmiewcy moi przeklinają mię.
9 Bizony a port eszem kenyér gyanánt, és italomat könyekkel vegyítem,
Bo jadam popiół jako chleb, a napój mój mięszam ze łzami,
10 A te felindulásod és búsulásod miatt; mert felemeltél engem és földhöz vertél engem.
Dla rozgniewania twego, i dla zapalczywości gniewu twego; albowiem podniósłszy mię porzuciłeś mię.
11 Napjaim olyanok, mint a megnyúlt árnyék; magam pedig, mint a fű, megszáradtam.
Dni moje są jako cień nachylony, a jam jako trawa uwiądł;
12 De te Uram örökké megmaradsz, és a te emlékezeted nemzetségről nemzetségre áll.
Ale ty, Panie! trwasz na wieki, a pamiątka twoja od narodu do narodu.
13 Te kelj fel, könyörülj a Sionon! Mert ideje, hogy könyörülj rajta, mert eljött a megszabott idő.
Ty powstawszy zmiłujesz się nad Syonem; boć czas, żebyś się zlitował nad nim, gdyż przyszedł czas naznaczony.
14 Mert kedvelik a te szolgáid annak köveit, és a porát is kímélik.
Albowiem upodobały się sługom twoim kamienie jego, i nad prochem jego zmiłują się;
15 És félik a népek az Úrnak nevét, és e földnek minden királya a te dicsőségedet;
Aby się bali poganie imienia Pańskiego, a wszyscy królowie ziemscy chwały twojej;
16 Mivelhogy az Úr megépítette a Siont, megláttatta magát az ő dicsőségében.
Gdy pobuduje Pan Syon, i okaże się w chwale swojej;
17 Oda fordult a gyámoltalanok imádsága felé, és azoknak imádságát meg nem útálta.
Gdy wejrzy na modlitwę poniżonych, nie gardząc modlitwą ich.
18 Irattassék meg ez a következő nemzedéknek, és a teremtendő nép dicsérni fogja az Urat.
To zapiszą dla narodu potomnego, a lud, który ma być stworzony, chwalić będzie Pana,
19 Mert alátekintett az ő szentségének magaslatáról; a mennyekből a földre nézett le az Úr.
Że wejrzał z wysokości świątnicy swojej, że z nieba na ziemię spojrzał;
20 Hogy meghallja a fogolynak nyögését, és hogy feloldozza a halálnak fiait.
Aby wysłuchał wzdychania więźniów, i rozwiązał na śmierć skazanych;
21 Hogy hirdessék a Sionon az Úrnak nevét, és az ő dicséretét Jeruzsálemben.
Aby opowiadali na Syonie imię Pańskie, a chwałę jego w Jeruzalemie,
22 Mikor egybegyűlnek a népek mindnyájan, és az országok, hogy szolgáljanak az Úrnak.
Gdy się pospołu zgromadzą narody i królestwa, aby służyły Panu.
23 Megsanyargatta az én erőmet ez útban, megrövidítette napjaimat.
Utrapił w drodze siłę moję, ukrócił dni moich;
24 Ezt mondám: Én Istenem! Ne vígy el engem az én napjaimnak felén; a te esztendeid nemzedékek nemzedékéig tartanak.
Ażem rzekł; Boże mój! nie bierz mię w połowie dni moich; od narodu bowiem aż do narodu trwają lata twoje.
25 Régente fundáltad a földet, s az egek is a te kezednek munkája.
I pierwej niżeliś założył ziemię, i niebiosa, dzieło rąk twoich.
26 Azok elvesznek, de te megmaradsz; mindazok elavulnak, mint a ruha; mint az öltözetet, elváltoztatod azokat, és elváltoznak.
One pominą, ale ty zostajesz; wszystkie te rzeczy jako szata zwiotszeją, jako odzienie odmienisz je, i odmienione będą.
27 De te ugyanaz vagy, és a te esztendeid el nem fogynak.
Ale ty tenżeś zawżdy jest, a lata twoje nigdy nie ustaną.
28 A te szolgáidnak fiai megmaradnak, és az ő magvok erősen megáll előtted.
Synowie sług twoich, u ciebie mieszkać będą, a nasienie ich zmocni się przed tobą.
