Zsoltárok 102
1 A nyomorultnak imádsága, a mikor eleped és kiönti panaszát az Úr elé. Uram, hallgasd meg az én imádságomat, és kiáltásom jusson te hozzád!
| دعای شخص مصیبت دیده، که نالۀ خود را به حضور خداوند می‌ریزد. ای خداوند، دعای مرا بشنو و به فریادم گوش فرا ده! |
2 Ne rejtsd el a te orczádat tőlem; mikor szorongatnak engem, hajtsd hozzám a te füledet; mikor kiáltok, hamar hallgass meg engem!
| وقتی که در زحمت هستم، روی خود را از من برنگردان! به من توجه فرما، و هرگاه دعا کنم بی‌درنگ مرا اجابت فرما! |
3 Mert elenyésznek az én napjaim, mint a füst, és csontjaim, mint valami tűzhely, üszkösök.
| عمرم چون دود به سرعت ناپدید می‌شود و استخوانهایم همچون چوب خشک می‌سوزد. |
4 Letaroltatott és megszáradt, mint a fű az én szívem; még kenyerem megevéséről is elfelejtkezem.
| دل من مانند گیاهی است که کوبیده و خشک شده باشد. غذا خوردن را از یاد برده‌ام. |
5 Nyögésemnek szavától csontom a húsomhoz ragadt.
| با صدای بلند می‌نالم؛ جز پوست و استخوان چیزی در بدنم نمانده است. |
6 Hasonló vagyok a pusztai pelikánhoz; olyanná lettem, mint a bagoly a romokon.
| همچون پرنده‌ای وحشی، آوارهٔ صحرا شده‌ام و چون جغد خرابه‌نشین، بی‌خانمان گشته‌ام. |
7 Virrasztok és olyan vagyok, mint a magános madár a háztetőn.
| مانند گنجشکی بر پشت بام، تنها مانده‌ام؛ خواب به چشمانم نمی‌رود. |
8 Minden napon gyaláznak engem ellenségeim, csúfolóim esküsznek én reám.
| هر روز دشمنانم مرا تحقیر می‌کنند و مخالفانم مرا لعنت می‌نمایند. |
9 Bizony a port eszem kenyér gyanánt, és italomat könyekkel vegyítem,
| به سبب خشم و غضب تو ای خداوند، غذای من خاکستر است و نوشیدنی‌ام با اشکهایم آمیخته است. زیرا تو مرا برداشتی و به کنار انداختی. |
10 A te felindulásod és búsulásod miatt; mert felemeltél engem és földhöz vertél engem.
11 Napjaim olyanok, mint a megnyúlt árnyék; magam pedig, mint a fű, megszáradtam.
| عمرم چون سایه‌های عصر، زودگذر است؛ همچون علف خشک پژمرده شده‌ام. |
12 De te Uram örökké megmaradsz, és a te emlékezeted nemzetségről nemzetségre áll.
| اما تو ای خداوند، تا ابد پادشاه هستی؛ ذکر تو در تمام نسلها باقی خواهد ماند. |
13 Te kelj fel, könyörülj a Sionon! Mert ideje, hogy könyörülj rajta, mert eljött a megszabott idő.
| تو برخاسته، بر اورشلیم ترحم خواهی فرمود؛ اکنون زمان آن رسیده است که بر اورشلیم رحمت فرمایی. |
14 Mert kedvelik a te szolgáid annak köveit, és a porát is kímélik.
| بندگان تو سنگها و خاک اورشلیم را دوست دارند! |
15 És félik a népek az Úrnak nevét, és e földnek minden királya a te dicsőségedet;
| قومها از نام خداوند خواهند ترسید و همه پادشاهان جهان از قدرت و عظمت او هراسان خواهند شد. |
16 Mivelhogy az Úr megépítette a Siont, megláttatta magát az ő dicsőségében.
| او شهر اورشلیم را دوباره بنا خواهد کرد و با جلال و شکوه فراوان ظاهر خواهد شد. |
17 Oda fordult a gyámoltalanok imádsága felé, és azoknak imádságát meg nem útálta.
| به دعای قوم درمانده خود توجه نموده، ایشان را اجابت خواهد نمود. |
18 Irattassék meg ez a következő nemzedéknek, és a teremtendő nép dicsérni fogja az Urat.
| آنچه که خداوند انجام می‌دهد برای نسل آینده نوشته خواهد شد تا ایشان نیز او را ستایش کنند: |
19 Mert alátekintett az ő szentségének magaslatáról; a mennyekből a földre nézett le az Úr.
| «خداوند از مکان مقدّس خود در آسمان، به زمین نظر انداخت تا ناله اسیران را بشنود و آنها را که به مرگ محکوم شده بودند، آزاد سازد.» |
20 Hogy meghallja a fogolynak nyögését, és hogy feloldozza a halálnak fiait.
21 Hogy hirdessék a Sionon az Úrnak nevét, és az ő dicséretét Jeruzsálemben.
| بنابراین وقتی قومها در اورشلیم گرد هم بیایند تا خدا را در خانهٔ او پرستش کنند، نام خداوند در اورشلیم ستوده و سراییده خواهد شد. |
22 Mikor egybegyűlnek a népek mindnyájan, és az országok, hogy szolgáljanak az Úrnak.
23 Megsanyargatta az én erőmet ez útban, megrövidítette napjaimat.
| خداوند در جوانی‌ام توان مرا از من گرفته و عمرم را کوتاه ساخته است. |
24 Ezt mondám: Én Istenem! Ne vígy el engem az én napjaimnak felén; a te esztendeid nemzedékek nemzedékéig tartanak.
| ای خدای من، نگذار در جوانی بمیرم! تو تا ابد زنده هستی! |
25 Régente fundáltad a földet, s az egek is a te kezednek munkája.
| تو از قدیم بنیاد زمین را نهادی و آسمانها را به دست خود ساختی. |
26 Azok elvesznek, de te megmaradsz; mindazok elavulnak, mint a ruha; mint az öltözetet, elváltoztatod azokat, és elváltoznak.
| آنها فانی می‌شوند، اما تو باقی هستی. همهٔ آنها همچون جامۀ کهنه، پوسیده خواهند شد. تو آنها را مانند لباس عوض خواهی کرد و به دور خواهی افکند. |
27 De te ugyanaz vagy, és a te esztendeid el nem fogynak.
| اما تو جاودانی هستی و برای تو هرگز پایانی وجود ندارد. |
28 A te szolgáidnak fiai megmaradnak, és az ő magvok erősen megáll előtted.
| فرزندان بندگانت، همیشه در امان خواهند بود و نسل آنها از حمایت تو برخوردار خواهند شد. |
