Példabeszédek 5
1 Fiam! az én bölcseségemre figyelmezz, az én értelmemre hajtsd a te füledet,
Synu mój, zważaj na moją mądrość i nakłoń twego ucha ku mojemu rozumowi;
2 Hogy megtartsd a meggondolást, és a tudományt a te ajakid megőrizzék.
Abyś zachował rozwagę i [aby] twoje wargi strzegły wiedzy.
3 Mert színmézet csepeg az idegen asszony ajka, és símább az olajnál az ő ínye.
Bo wargi obcej kobiety ociekają miodem, a jej usta gładsze są niż oliwa;
4 De annak vége keserű, mint az üröm, éles, mint a kétélű tőr.
Lecz jej koniec jest gorzki jak piołun, ostry jak miecz obosieczny.
Jej nogi zstępują do śmierci, jej kroki prowadzą do piekła. (Sheol h7585)
6 Az életnek útát hogy ne követhesse, ösvényei változókká lettek, a nélkül, hogy ő eszébe venné.
Abyś nie rozważał ścieżki życia, jej drogi są [tak] niestałe, [że] nie poznasz [ich].
7 Most azért, fiaim, hallgassatok engem, és ne távozzatok el számnak beszéditől!
Teraz więc, synowie, słuchajcie mnie i nie odstępujcie od słów moich ust.
8 Távoztasd el attól útadat, és ne közelgess házának ajtajához,
Oddal od niej swą drogę i nie zbliżaj się do drzwi jej domu;
9 Hogy másoknak ne add a te ékességedet, és esztendeidet a kegyetlennek;
Abyś nie oddał obcym twojej sławy, a twoich lat okrutnikowi;
10 Hogy ne az idegenek teljenek be a te marháiddal, és a te keresményed más házába ne jusson.
Aby obcy nie nasycili się twoim dobytkiem, a twój dorobek [nie został] w cudzym domu;
11 Hogy nyögnöd kelljen életed végén, a mikor megemésztetik a te húsod és a te tested,
I abyś nie jęczał u kresu swych dni, gdy twoja skóra i ciało będą zniszczone;
12 És azt kelljen mondanod: miképen gyűlöltem az erkölcsi tanítást, és a fenyítéket útálta az én elmém,
I nie musiał powiedzieć: O, jakże nienawidziłem karności i moje serce gardziło upomnieniem!
13 És nem hallgattam az én vezetőim szavát, és az én tanítóimhoz nem hajtottam fülemet!
Nie słuchałem głosu moich wychowawców i nie nakłaniałem ucha ku tym, którzy mnie nauczali!
14 Kevés híja volt, hogy minden gonoszságba nem merültem a gyülekezetnek és községnek közepette!
O mało co nie wpadłem we wszelkie nieszczęście wśród zebrania i zgromadzenia.
15 Igyál vizet a te kútadból, és a te forrásod közepiből folyóvizet.
Pij wodę z własnego zdroju i wody płynące z twojego źródła!
16 Kifolyjanak-é a te forrásid, az utczákra a te vized folyásai?
Niech rozproszą się twoje źródła, a po ulicach strumienie wód.
17 Egyedül tied legyenek, és nem az idegenekéi veled.
Niech należą tylko do ciebie, a nie do obcych wraz z tobą.
18 Legyen a te forrásod áldott, és örvendezz a te ifjúságod feleségének.
Niech twój zdrój będzie błogosławiony i ciesz się żoną twojej młodości.
19 A szerelmes szarvas, és kedves zerge; az ő emlői elégítsenek meg téged minden időben, az ő szerelmében gyönyörködjél szüntelen.
[Niech będzie jak] wdzięczna łania i rozkoszna sarna; niech jej piersi zawsze cię nasycają, nieustannie zachwycaj się jej miłością.
20 És miért bujdosnál, fiam, az idegen után, és ölelnéd keblét az idegennek?
Dlaczego, synu mój, masz zachwycać się obcą kobietą i obejmować piersi cudzej?
21 Mert az Úrnak szemei előtt vannak mindenkinek útai, és minden ösvényeit ő rendeli.
Gdyż drogi człowieka są przed oczami PANA [i] waży [on] wszystkie jego ścieżki.
22 A maga álnokságai fogják meg az istentelent, és a saját bűnének köteleivel kötöztetik meg.
Niegodziwego schwytają jego własne nieprawości i uwikła się w powrozy swego grzechu.
23 Ő meghal fenyíték híján, és bolondságának sokasága miatt támolyog.
Umrze z braku karności i będzie błądził z powodu swojej wielkiej głupoty.
