Jeremiás sir 5
1 Emlékezzél meg Uram, mi esett meg rajtunk; tekintsd meg és lásd meg gyalázatunkat!
Wspomnij, Panie! na to, co się nam przydało; wejrzyj a obacz pohańbienie nasze.
2 A mi örökségünk idegenekre szállt; házaink a jövevényekéi.
Dziedzictwo nasze obrócone jest do obcych, a domy nasze do cudzoziemców.
3 Apátlan árvák lettünk; anyáink, mint az özvegyek.
Sierotamiśmy a bez ojca; matki nasze są jako wdowy.
4 Vizünket pénzért iszszuk, tűzifánkat áron kapjuk.
Wody nasze za pieniądze pijemy, drwa nasze za pieniądze kupujemy.
5 Nyakunknál fogva hajtatunk; elfáradtunk, nincsen nyugtunk.
Na szyi swej prześladowanie cierpiemy, pracujemy, a nie dadzą nam odpocząć.
6 Égyiptomnak adtunk kezet, az assziroknak, hogy jóllakjunk kenyérrel.
Egipczykom podajemy rękę i Assyryjczykom, żebyśmy się nasycili chleba.
7 Apáink vétkeztek; nincsenek; mi hordozzuk vétkeiket.
Ojcowie nasi zgrzeszyli, niemasz ich, a my nieprawość ich ponosimy.
8 Szolgák uralkodnak rajtunk; nincs a ki megszabadítson kezökből.
Niewolnicy panują nad nami, niemasz, ktoby nas wybawił z ręki ich.
9 Életünk veszélyeztetésével szerezzük kenyerünket a pusztában levő fegyver miatt.
Z odwagą duszy naszej szukamy chleba swego dla strachu miecza i na puszczy.
10 Bőrünk, mint a kemencze, megfeketedett az éhség lázától.
Skóra nasza jako piec zczerniała od srogości głodu.
11 Az asszonyokat meggyalázták Sionban, a szűzeket Júda városaiban.
Niewiasty w Syonie pogwałcono; i panny w miastach Judzkich.
12 A fejedelmeket kezökkel akasztották fel; a vének orczáit nem becsülik.
Książęta ręką ich powieszeni są, a osoby starszych nie mają w uczciwości.
13 Az ifjak a kézi malmot hordozzák, és a gyermekek a fahordásban botlanak el.
Młodzięców do żarn biorą, a młodzieniaszkowie po drwami padają.
14 A vének eltüntek a kapuból, megszüntek az ifjak énekelni.
Starcy w bramach więcej nie siadają, a młodzieńcy przestali pieśni swoje.
15 Oda van a mi szívünk öröme, gyászra fordult a mi körtánczunk.
Ustało wesele serca naszego, pląsanie nasze w kwilenie się obróciło.
16 Elesett a mi fejünknek koronája, jaj most nékünk mert vétkeztünk!
Spadła korona z głowy naszej; biada nam, żeśmy zgrzeszyli!
17 Ezért lett beteg a mi szívünk, ezekért homályosodtak meg a mi szemeink;
Dlategoż mdłe jest serce nasze, dlatego zaćmione są oczy nasze;
18 A Sion hegyéért, hogy elpusztult; rókák futkosnak azon!
Dla góry Syońskiej, że jest spustoszona, liszki chodzą po niej.
19 Te Uram örökké megmaradsz; a te királyi széked nemzedékről nemzedékre!
Ty, Panie! trwasz na wieki, a stolica twoja od narodu do narodu.
20 Miért feledkezel el örökre mi rólunk? miért hagysz el minket hosszú időre?
Przeczże nas na wieki zapominasz, a opuszczasz nas przez tak długi czas?
21 Téríts vissza Uram magadhoz és visszatérünk; újítsd meg a mi napjainkat, mint régen.
Nawróć nas do siebie, o Panie! a nawróceni będziemy; odnów dni nasze, jako z dawna były.
22 Mert bizony-bizony megvetettél minket; megharagudtál ránk felettébb!
Bo izali nas cale odrzucisz, a gniewać się będziesz na nas tak bardzo?
