Jeremiás sir 5
1 Emlékezzél meg Uram, mi esett meg rajtunk; tekintsd meg és lásd meg gyalázatunkat!
Hinumdumi, Oh Jehova, kong unsay nahitabo kanamo: Sud-onga, ug tan-awa ang among kaulaw.
2 A mi örökségünk idegenekre szállt; házaink a jövevényekéi.
Ang among kabilin nahulog ngadto sa mga dumuloong, Ang among mga balay ngadto sa mga lumalangyaw.
3 Apátlan árvák lettünk; anyáink, mint az özvegyek.
Kami mga ilo ug walay mga amahan; Ang among mga inahan nangahimong mga balo.
4 Vizünket pénzért iszszuk, tűzifánkat áron kapjuk.
Kami nag-inum sa among tubig nga binayloan sa salapi; Ang among kahoy ginabaligya na kanamo.
5 Nyakunknál fogva hajtatunk; elfáradtunk, nincsen nyugtunk.
Ang mga maglulutos kanamo nagaungot sa among mga liog: Kami gikapuyan ug walay pahulay.
6 Égyiptomnak adtunk kezet, az assziroknak, hogy jóllakjunk kenyérrel.
Among gihatag ang kamot ngadto sa mga Egiptohanon, Ug sa mga Asiriahanon, aron tagbawon sa tinapay.
7 Apáink vétkeztek; nincsenek; mi hordozzuk vétkeiket.
Ang among mga amahan nanagpakasala, ug wala na; Ug among giantus ang ilang kasal-anan.
8 Szolgák uralkodnak rajtunk; nincs a ki megszabadítson kezökből.
Ang mga sulogoon maoy nagahari kanamo: Walay makaluwas kanamo gikan sa ilang kamot.
9 Életünk veszélyeztetésével szerezzük kenyerünket a pusztában levő fegyver miatt.
Makuha namo ang among tinapay uban ang peligro sa among kinabuhi, Tungod sa espada didto sa kamingawan.
10 Bőrünk, mint a kemencze, megfeketedett az éhség lázától.
Ang among panit maitum sama sa usa ka hudno, Tungod sa makasunog nga kainit sa kagutmanan.
11 Az asszonyokat meggyalázták Sionban, a szűzeket Júda városaiban.
Ginalugos nila ang mga babaye didto sa Sion, Ang mga ulay sa ciudad sa Juda.
12 A fejedelmeket kezökkel akasztották fel; a vének orczáit nem becsülik.
Ang mga principe ginabitay pinaagi sa ilang mga kamot: Ang mga nawong sa mga anciano wala tahura.
13 Az ifjak a kézi malmot hordozzák, és a gyermekek a fahordásban botlanak el.
Ang mga batan-ong lalake maoy nanagpas-an sa galingan; Ug ang kabataan gipahiumod sa ilalum sa kahoy.
14 A vének eltüntek a kapuból, megszüntek az ifjak énekelni.
Ang mga anciano namiya sa pultahan, Ang mga batan-ong lalake namiya sa ilang honi.
15 Oda van a mi szívünk öröme, gyászra fordult a mi körtánczunk.
Ang kalipay sa among kasingkasing mihunong na; Ang among sayaw nahimong pagminatay.
16 Elesett a mi fejünknek koronája, jaj most nékünk mert vétkeztünk!
Ang purongpurong nahulog gikan sa among ulo: Alaut kami kay kami nakasala man!
17 Ezért lett beteg a mi szívünk, ezekért homályosodtak meg a mi szemeink;
Tungod niini ang among kasingkasing nagakaluya; Tungod niining mga butanga ang among mga mata lubog na.
18 A Sion hegyéért, hogy elpusztult; rókák futkosnak azon!
Tungod sa bukid sa Sion, nga mamingaw: Ang mga milo nagalakaw sa ibabaw niana.
19 Te Uram örökké megmaradsz; a te királyi széked nemzedékről nemzedékre!
Ikaw, Oh Jehova, magapabilin sa walay katapusan; Ang imong trono nagapadayon gikan sa kaliwatan ngadto sa kaliwatan.
20 Miért feledkezel el örökre mi rólunk? miért hagysz el minket hosszú időre?
Ngano man nga nalimot ka kanamo sa walay katapusan, Ug mibiya kanamo sa hataas kaayong panahon?
21 Téríts vissza Uram magadhoz és visszatérünk; újítsd meg a mi napjainkat, mint régen.
Pabalika kami nganha kanimo, Oh Jehova, ug kami mamalik; Bag-oha ang among mga adlaw ingon sa kanhing panahon.
22 Mert bizony-bizony megvetettél minket; megharagudtál ránk felettébb!
Apan giay-ran mo sa tuman kami; Ikaw naligutgut sa hilabihan batok kanamo.
