Jób 9
1 Felele pedig Jób, és monda:
I odpowiedział Ijob, a rzekł:
2 Igaz, jól tudom, hogy így van; hogyan is lehetne igaz a halandó ember Istennél?
Prawdziwieć wiem, że tak jest; bo jakożby miał być usprawiedliwiony człowiek przed Bogiem?
3 Ha perelni akarna ő vele, ezer közül egy sem felelhetne meg néki.
Jeźliby się z nim chciał spierać, nie odpowie mu z tysiąca na jednę rzecz.
4 Bölcs szívű és hatalmas erejű: ki szegülhetne ellene, hogy épségben maradjon?
Mądry jest sercem, i mocny siłą; któż użył pokoju, stawiwszy się mu upornie?
5 A ki hegyeket mozdít tova, hogy észre se veszik, és megfordítja őket haragjában.
On przenosi góry, a nie wiedzą ludzie, kto je podwraca w gniewie swym.
6 A ki kirengeti helyéből a földet, úgy hogy oszlopai megrepedeznek.
On wzrusza ziemię z miejsca swego, a słupy jej trzęsą się.
7 A ki szól a napnak és az fel nem kél, és bepecsételi a csillagokat.
Gdy on zakaże słońcu, nie wschodzi; i gwiazdy pieczętuje.
8 A ki egymaga feszítette ki az egeket, és a tenger hullámain tapos.
On sam rozpościera niebiosa, i depcze po wałach morskich.
9 A ki teremtette a gönczölszekeret, a kaszás csillagot és a fiastyúkot és a délnek titkos tárait.
On sprawił wóz niebieski z gwiazd, Oryjona i Hyjady, i inne gwiazdy skryte na południe.
10 A ki nagy dolgokat cselekszik megfoghatatlanul, és csudákat megszámlálhatatlanul.
On czyni rzeczy wielkie, a niewybadane i dziwne, którym niemasz liczby.
11 Ímé, elvonul mellettem, de nem látom, átmegy előttem, de nem veszem észre.
Oto, idzieli mimo mię, nie widzę go; a przychodzili, nie baczę go.
12 Ímé, ha elragad valamit, ki akadályozza meg; ki mondhatja néki: Mit cselekszel?
Oto gdy co porwie, któż go przymusi, aby przywrócił? Albo któż mu rzecze: Cóż czynisz?
13 Ha az Isten el nem fordítja az ő haragját, alatta meghajolnak Ráháb czinkosai is.
Gdyby Bóg nie odwrócił gniewu swego, upadliby przed nim pomocnicy hardzi.
14 Hogyan felelhetnék hát én meg ő néki, és lelhetnék vele szemben szavakat?
Jakoż mu ja tedy odpowiem? Jakie słowa obiorę przeciwko niemu?
15 A ki, ha szinte igazam volna, sem felelhetnék néki; kegyelemért könyörögnék ítélő birámhoz.
Któremu, chociażbym był sprawiedliwym, nie odpowiem; owszem się sędziemu memu upokorzę.
16 Ha segítségül hívnám és felelne is nékem, még sem hinném, hogy szavamat fülébe vevé;
Choćbym go wzywał, a onby mi się ozwał, przecię nie wierzę, aby przypuścił do uszów głos mój:
17 A ki forgószélben rohan meg engem, és ok nélkül megsokasítja sebeimet.
Bo mię starł w wichrze, i rozmnożył rany moje bez przyczyny;
18 Nem hagyna még lélekzetet se vennem, hanem keserűséggel lakatna jól.
Nie dopuszcza mi odetchnąć, owszem mię nasyca gorzkościami.
19 Ha erőre kerülne a dolog? Ímé, ő igen erős; és ha ítéletre? Ki tűzne ki én nékem napot?
Jeźli się udam do mocy, oto on najmocniejszy; a jeźli do sądu, któż mię z nim sprowadzi?
20 Ha igaznak mondanám magamat, a szájam kárhoztatna engem; ha ártatlannak: bűnössé tenne engemet.
Jeźlibym się usprawiedliwiał, usta moje potępią mię; jeźlibym się doskonałym czynił, tedy mię przewrotnym być pokaże.
21 Ártatlan vagyok, nem törődöm lelkemmel, útálom az életemet.
Chociażbym był doskonały, przecież ja tego do siebie znać nie będę; ale dam naganę żywotowi memu.
22 Mindegy ez! Azért azt mondom: elveszít ő ártatlant és gonoszt!
Jedno jest, dla czegom to mówił: że tak doskonałego, jako i niezbożnego on niszczy;
23 Ha ostorával hirtelen megöl, neveti a bűntelenek megpróbáltatását.
Jeźli biczem nagle zabija, z pokuszenia niewinnych naśmiewa się;
24 A föld a gonosz kezébe adatik, a ki az ő biráinak arczát elfedezi. Nem így van? Kicsoda hát ő?
Ziemia podana bywa w ręce niezbożnika, oblicze sędziów jej zakrywa. A jeźliż nie on, któż tedy inny jest, co to czyni?
25 Napjaim gyorsabbak valának a kengyelfutónál: elfutának, nem láttak semmi jót.
Ale dni moje prędsze były niż poseł; uciekły, a nie widziały nic dobrego.
26 Ellebbentek, mint a gyorsan járó hajók, miként zsákmányára csap a keselyű.
Przeminęły jako prędkie łodzie, jako orzeł lecący do żeru.
27 Ha azt mondom: Nosza elfelejtem panaszomat, felhagyok haragoskodásommal és vidám leszek:
Jeźli rzekę: Zapomnę narzekania mego, zaniecham gniewu swego, a posilę się:
28 Megborzadok az én mindenféle fájdalmamtól; tudom, hogy nem találsz bűntelennek engem.
Tedy się lękam wszystkich boleści moich, widząc, że mię z nich nie wypuścisz.
29 Rossz ember vagyok én! Minek fáraszszam hát magamat hiába?
Jeźlim ja niezbożny, przeczże próżno pracuję?
30 Ha hóvízzel mosakodom is meg, ha szappannal mosom is meg kezeimet:
A choćbym się umywał wodami śnieżnemi, i oczyściłbym mydłem ręce moje:
31 Akkor is a posványba mártanál engem és az én ruháim is útálnának engem.
Wszakże w dole zanurzysz mię, i brzydzić się mną będą szaty moje.
32 Mert nem ember ő, mint én, hogy néki megfelelhetnék, és együtt pörbe állanánk.
Albowiem on nie jest człowiekiem jako ja, abym mu śmiał odpowiedzieć, albo żebym z nim miał iść w prawo.
33 Nincs is közöttünk igazlátó, a ki kezét közbe vethesse kettőnk között!
Bo nie masz między nami rozjemcy, któryby mógł rozwieść sprawę naszę.
34 Venné csak el rólam az ő veszszejét, és az ő rettentésével ne rettegtetne engem:
Niech tylko zdejmie zemnie rózgę swoję, a strach jego niech mię nie straszy;
35 Akkor szólanék és nem félnék tőle: mert nem így vagyok én magammal!
Tedy będę mówił, a nie będę się go bał; bom ja nie jest taki sam u siebie.
