< Jób 9 >

1 Felele pedig Jób, és monda:
آنگاه ایوب پاسخ داد:
2 Igaz, jól tudom, hogy így van; hogyan is lehetne igaz a halandó ember Istennél?
آنچه گفتی کاملاً درست است. اما انسان چگونه می‌تواند در نظر خدا بی‌گناه محسوب شود؟
3 Ha perelni akarna ő vele, ezer közül egy sem felelhetne meg néki.
اگر بخواهد با او بحث کند نمی‌تواند حتی به یکی از هزار سؤالی که می‌کند پاسخ دهد؛
4 Bölcs szívű és hatalmas erejű: ki szegülhetne ellene, hogy épségben maradjon?
زیرا خدا دانا و تواناست و کسی را یارای مقاومت با او نیست.
5 A ki hegyeket mozdít tova, hogy észre se veszik, és megfordítja őket haragjában.
ناگهان کوهها را به حرکت درمی‌آورد و با خشم آنها را واژگون می‌سازد،
6 A ki kirengeti helyéből a földet, úgy hogy oszlopai megrepedeznek.
زمین را از جایش تکان می‌دهد و پایه‌های آن را می‌لرزاند.
7 A ki szól a napnak és az fel nem kél, és bepecsételi a csillagokat.
اگر او فرمان دهد آفتاب طلوع نمی‌کند و ستارگان نمی‌درخشند.
8 A ki egymaga feszítette ki az egeket, és a tenger hullámain tapos.
او بر دریاها حرکت می‌کند. او به تنهایی آسمانها را گسترانیده
9 A ki teremtette a gönczölszekeret, a kaszás csillagot és a fiastyúkot és a délnek titkos tárait.
و دب اکبر، جبار، ثریا و ستارگان جنوبی را آفریده است.
10 A ki nagy dolgokat cselekszik megfoghatatlanul, és csudákat megszámlálhatatlanul.
او اعمال حیرت‌آور می‌کند و کارهای عجیب او را حد و مرزی نیست.
11 Ímé, elvonul mellettem, de nem látom, átmegy előttem, de nem veszem észre.
از کنار من می‌گذرد و او را نمی‌بینم، عبور می‌نماید و او را احساس نمی‌کنم.
12 Ímé, ha elragad valamit, ki akadályozza meg; ki mondhatja néki: Mit cselekszel?
هر که را بخواهد از این دنیا می‌برد و هیچ‌کس نمی‌تواند به او اعتراض کرده، بگوید که چه می‌کنی؟
13 Ha az Isten el nem fordítja az ő haragját, alatta meghajolnak Ráháb czinkosai is.
خدا خشم خود را فرو نمی‌نشاند. حتی هیولاهای دریا را زیر پا له می‌کند.
14 Hogyan felelhetnék hát én meg ő néki, és lelhetnék vele szemben szavakat?
پس من کیستم که پاسخ او را بدهم و یا با او مجادله کنم؟
15 A ki, ha szinte igazam volna, sem felelhetnék néki; kegyelemért könyörögnék ítélő birámhoz.
حتی اگر بی‌گناه هم می‌بودم کلامی به زبان نمی‌آوردم و تنها از او تقاضای رحمت می‌کردم.
16 Ha segítségül hívnám és felelne is nékem, még sem hinném, hogy szavamat fülébe vevé;
حتی اگر او را بخوانم و او حاضر شود، می‌دانم که به حرفهایم گوش نخواهد داد.
17 A ki forgószélben rohan meg engem, és ok nélkül megsokasítja sebeimet.
زیرا گردبادی می‌فرستد و مرا در هم می‌کوبد و بی‌جهت زخمهایم را زیاد می‌کند.
18 Nem hagyna még lélekzetet se vennem, hanem keserűséggel lakatna jól.
نمی‌گذارد نفس بکشم؛ زندگی را بر من تلخ کرده است.
19 Ha erőre kerülne a dolog? Ímé, ő igen erős; és ha ítéletre? Ki tűzne ki én nékem napot?
چه کسی می‌تواند بر خدای قادر غالب شود؟ چه کسی می‌تواند خدای عادل را به دادگاه احضار کند؟
20 Ha igaznak mondanám magamat, a szájam kárhoztatna engem; ha ártatlannak: bűnössé tenne engemet.
اگر بی‌گناه هم باشم حرفهایم مرا محکوم خواهد کرد؛ و اگر بی عیب هم باشم در نظر او شریر هستم.
21 Ártatlan vagyok, nem törődöm lelkemmel, útálom az életemet.
هر چند بی‌گناه هستم، ولی این برای من اهمیتی ندارد، زیرا از زندگی خود بیزارم.
22 Mindegy ez! Azért azt mondom: elveszít ő ártatlant és gonoszt!
شریر و بی‌گناه در نظر خدا یکی است. او هر دو را هلاک می‌کند.
23 Ha ostorával hirtelen megöl, neveti a bűntelenek megpróbáltatását.
وقتی بلایی دامنگیر بی‌گناهی شده، او را می‌کشد، خدا می‌خندد.
24 A föld a gonosz kezébe adatik, a ki az ő biráinak arczát elfedezi. Nem így van? Kicsoda hát ő?
جهان به دست شریران سپرده شده و خدا چشمان قضات را کور کرده است. اگر این کار خدا نیست، پس کار کیست؟
25 Napjaim gyorsabbak valának a kengyelfutónál: elfutának, nem láttak semmi jót.
زندگی مصیبت‌بارم مثل دونده‌ای تیزرو، به سرعت سپری می‌شود. روزهای زندگی‌ام می‌گریزد بدون اینکه روی خوشبختی را ببینم.
26 Ellebbentek, mint a gyorsan járó hajók, miként zsákmányára csap a keselyű.
سالهای عمرم چون زورقهای تندرو و مانند عقابی که بر صید خود فرود می‌آید، به تندی می‌گذرند.
27 Ha azt mondom: Nosza elfelejtem panaszomat, felhagyok haragoskodásommal és vidám leszek:
حتی اگر شکایاتم را فراموش کنم، صورت غمگینم را کنار گذاشته و شاد باشم،
28 Megborzadok az én mindenféle fájdalmamtól; tudom, hogy nem találsz bűntelennek engem.
باز هم از تمامی دردهای خویش به وحشت می‌افتم زیرا می‌دانم که تو، ای خدا، مرا بی‌گناه نخواهی شمرد.
29 Rossz ember vagyok én! Minek fáraszszam hát magamat hiába?
پس اگر در هر صورت گناهکارم تلاشم چه فایده دارد؟
30 Ha hóvízzel mosakodom is meg, ha szappannal mosom is meg kezeimet:
حتی اگر خود را با صابون بشویم و دستان خود را با اُشنان پاک کنم
31 Akkor is a posványba mártanál engem és az én ruháim is útálnának engem.
تو مرا در گل و لجن فرو می‌بری، تا آنجا که حتی لباسهایم نیز از من کراهت داشته باشند.
32 Mert nem ember ő, mint én, hogy néki megfelelhetnék, és együtt pörbe állanánk.
خدا مثل من فانی نیست که بتوانم به او جواب دهم و با او به محکمه روم.
33 Nincs is közöttünk igazlátó, a ki kezét közbe vethesse kettőnk között!
ای کاش بین ما شفیعی می‌بود تا ما را با هم آشتی می‌داد،
34 Venné csak el rólam az ő veszszejét, és az ő rettentésével ne rettegtetne engem:
آنگاه تو از تنبیه کردن من دست می‌کشیدی و من از تو وحشتی نمی‌داشتم.
35 Akkor szólanék és nem félnék tőle: mert nem így vagyok én magammal!
آنگاه می‌توانستم بدون ترس با تو سخن بگویم؛ ولی افسوس که توان آن را ندارم.

< Jób 9 >