Jób 41

1 Kihúzhatod-é a leviáthánt horoggal, leszoríthatod-é a nyelvét kötéllel?

Czy lewiatana wyciągniesz wędką? Czy za jego język [wyciągniesz go] sznurem opuszczonym?

2 Húzhatsz-é gúzst az orrába, az állát szigonynyal átfurhatod-é?

Czy przewleczesz hak przez jego nozdrza? Czy kolcem przebijesz mu szczęki?

3 Vajjon járul-é elődbe sok könyörgéssel, avagy szól-é hozzád sima beszédekkel?

Czy będzie cię błagać? Czy będzie z tobą rozmawiał łagodnie?

4 Vajjon frigyet köt-é veled, hogy fogadd őt örökös szolgádul?

Czy zawrze z tobą przymierze? Czy przyjmiesz go za sługę na zawsze?

5 Játszhatol-é vele, miként egy madárral; gyermekeid kedvéért megkötözheted-é?

Czy będziesz z nim igrał jak z ptaszkiem? Czy uwiążesz go dla swoich córek?

6 Alkudozhatnak-é felette a társak, vagy a kalmárok közt feloszthatják-é azt?

Czy [twoi] towarzysze wyprawią sobie z niego ucztę? Czy podzielą go między siebie kupcy?

7 Tele rakhatod-é nyársakkal a bőrét, avagy szigonynyal a fejét?

Czy poprzebijasz jego skórę grotami albo jego głowę harpunami?

8 Vesd rá a kezedet, de megemlékezzél, hogy a harczot nem ismételed.

Połóż tylko rękę na niego i wspomnij o walce, więcej tego nie zrobisz.

9 Ímé, az ő reménykedése csalárd; puszta látása is halálra ijeszt!

Oto nadzieja pojmania go jest złudna. Czy na sam jego widok nie zostanie człowiek powalony?

10 Nincs oly merész, a ki őt felverje. Ki hát az, a ki velem szállna szembe?

Nikt nie odważy się go obudzić. Kto zdoła więc stanąć przede mną?

11 Ki adott nékem elébb, hogy azt visszafizessem? A mi az ég alatt van, mind enyém!

Kto mi coś dał, abym mu odpłacił? [Cokolwiek znajduje się] pod całym niebem należy do mnie.

12 Nem hallgathatom el testének részeit, erejének mivoltát, alkotásának szépségét.

Nie będę milczał o jego członkach ani o jego potędze, ani o jego wspaniałej budowie.

13 Ki takarhatja fel ruhája felszínét; két sor foga közé kicsoda hatol be?

Kto odkryje wierzch jego szaty? Kto przystąpi [do niego] z podwójnym wędzidłem?

14 Ki nyitotta fel orczájának ajtait? Fogainak sorai körül rémület lakik!

Kto otworzy wrota jego paszczy? Groza roztacza się wokół jego zębów.

15 Büszkesége a csatornás pajzsok, összetartva mintegy szorító pecséttel.

[Jego] łuski to jego pycha, ściśle spięte razem [jakby] pieczęcią.

16 Egyik szorosan a másikhoz lapul, hogy közéje levegő se megy.

Jedna do drugiej tak przylega, że powietrze nie wejdzie między nie.

17 Egyik a másikhoz tapad, egymást tartják, egymástól elszakadhatatlanok.

Jedna z drugą jest spojona, są tak złączone, że nie można ich rozdzielić.

18 Tüsszentése fényt sugároz ki, és szemei, mint a hajnal szempillái.

Przez jego kichanie błyszczy światło, a jego oczy [są] jak powieki zorzy.

19 A szájából szövétnekek jőnek ki, és tüzes szikrák omlanak ki.

Z jego paszczy wychodzą pochodnie, tryskają iskry ognia.

20 Orrlyukaiból gőz lövel elő, mint a forró fazékból és üstből.

Z jego nozdrzy wychodzi dym jak z wrzącego garnca lub kotła.

21 Lehellete meggyujtja a holt szenet, és a szájából láng lövel elő.

Jego oddech rozpala węgle, z jego paszczy wychodzi płomień.

22 Nyakszirtjén az erő tanyáz, előtte félelem ugrándozik.

W jego szyi spoczywa moc i przed nim ucieka smutek.

23 Testének részei egymáshoz tapadtak; kemény önmagában és nem izeg-mozog.

Warstwy jego ciała są spojone, tak twarde, że się nie poruszają.

24 Szíve kemény, mint a kő, oly kemény, mint az alsó malomkő.

Jego serce jest twarde jak kamień, tak twarde jak część dolnego kamienia młyńskiego.

25 Hogyha felkél, hősök is remegnek; ijedtökben veszteg állnak.

Gdy się podnosi, drżą mocarze, a od strachu oczyszczają się.

26 Ha éri is a fegyver, nem áll meg benne, legyen bár dárda, kopja vagy kelevéz.

Miecz, który go dosięga, nie ostaje się, podobnie drzewce, strzała i pancerz.

27 Annyiba veszi a vasat, mint a pozdorját, az aczélt, mint a korhadt fát.

Żelazo uważa za słomę, a miedź za zbutwiałe drewno.

28 A nyíl vesszője el nem űzi őt, a parittyakövek pozdorjává változnak rajta.

Strzała nie spłoszy go, a kamienie z procy są dla niego jak źdźbło.

29 Pozdorjának tartja a buzogányütést is, és kineveti a bárd suhogását.

Oszczep uważa za słomę, a drwi sobie z szarpania włócznią.

30 Alatta éles cserepek vannak; mint szeges borona hentereg az iszap felett.

Pod nim [są] ostre skorupy; w błocie ścieli [sobie wszelkimi] ostrymi rzeczami.

31 Felkavarja a mély vizet, mint a fazekat, a tengert olyanná teszi, mint a festékedény.

Sprawia, że głębiny wrą jak kocioł, a morze mąci jak w moździerzu.

32 Maga után világos ösvényt hagy, azt hinné valaki, a tenger megőszült.

Zostawia za sobą błyszczącą ścieżkę, tak że się wydaje, że głębiny mają siwiznę.

33 Nincs e földön hozzá hasonló, a mely úgy teremtetett, hogy ne rettegjen.

Nie ma na ziemi jemu podobnego, który został tak stworzony, że niczego się nie boi.

34 Lenéz minden nagy állatot, ő a király minden ragadozó felett.

Lekceważy wszelką wysoką rzecz. On jest królem nad wszystkimi synami pychy.