Jób 41

1 Kihúzhatod-é a leviáthánt horoggal, leszoríthatod-é a nyelvét kötéllel?

Wyciągnieszże wędą wieloryba? albo sznurem utopionym w języku jego?

2 Húzhatsz-é gúzst az orrába, az állát szigonynyal átfurhatod-é?

Izali zawleczesz kolce przez nozdrza jego? albo hakiem przekoleszli czeluść jego?

3 Vajjon járul-é elődbe sok könyörgéssel, avagy szól-é hozzád sima beszédekkel?

Izalić się będzie wiele modlił, albo z tobą łagodnie mówić będzie?

4 Vajjon frigyet köt-é veled, hogy fogadd őt örökös szolgádul?

Izali uczyni przymierze z tobą, a przyjmiesz go za sługę wiecznego?

5 Játszhatol-é vele, miként egy madárral; gyermekeid kedvéért megkötözheted-é?

Izali z nim będziesz igrał jako z ptaszkiem, a uwiążesz go dziatkom twoim?

6 Alkudozhatnak-é felette a társak, vagy a kalmárok közt feloszthatják-é azt?

Sprawiże sobie nad nim towarzystwo ucztę, a podzielą go między kupców?

7 Tele rakhatod-é nyársakkal a bőrét, avagy szigonynyal a fejét?

Izali zawadzisz hakami za skórę jego, a widelcami rybackiemi za głowę jego?

8 Vesd rá a kezedet, de megemlékezzél, hogy a harczot nem ismételed.

Połóż tylko nań rękę twą, ślubujęć, że nie wspomnisz więcej na bitwę.

9 Ímé, az ő reménykedése csalárd; puszta látása is halálra ijeszt!

Oto nadzieja ułowienia jego omylna jest; izali i wejrzawszy nań człowiek nie upada?

10 Nincs oly merész, a ki őt felverje. Ki hát az, a ki velem szállna szembe?

Niemasz tak śmiałego, coby go obudził; owszem któż się stawi przed twarzą moją?

11 Ki adott nékem elébb, hogy azt visszafizessem? A mi az ég alatt van, mind enyém!

Któż mi co dał, abym mu oddał? cokolwiek jest pod wszystkiem niebem, moje jest.

12 Nem hallgathatom el testének részeit, erejének mivoltát, alkotásának szépségét.

Nie zamilczę członków jego, ani silnej mocy jego, a grzecznego kształtu jego.

13 Ki takarhatja fel ruhája felszínét; két sor foga közé kicsoda hatol be?

Któż odkryje wierzch odzienia jego? z dwoistemi wędzidłami swemi któż przystąpi do niego?

14 Ki nyitotta fel orczájának ajtait? Fogainak sorai körül rémület lakik!

Wrota gęby jego któż otworzy? bo strach około zębów jego.

15 Büszkesége a csatornás pajzsok, összetartva mintegy szorító pecséttel.

Łuski jego mocne jako tarcze, bardzo ściśle spojone.

16 Egyik szorosan a másikhoz lapul, hogy közéje levegő se megy.

Jedna z drugą tak spojona, że wiatr nie wchodzi między nie.

17 Egyik a másikhoz tapad, egymást tartják, egymástól elszakadhatatlanok.

Jedna do drugiej przylgnęła, ujęły się, a nie dzielą się.

18 Tüsszentése fényt sugároz ki, és szemei, mint a hajnal szempillái.

Kichanie jego czyni blask, a oczy jego są jako powieki zorzy.

19 A szájából szövétnekek jőnek ki, és tüzes szikrák omlanak ki.

Z ust jego lampy wychodzą, a iskry ogniste wyrywają się.

20 Orrlyukaiból gőz lövel elő, mint a forró fazékból és üstből.

Z nozdrzy jego wychodzi dym, jako z garnca wrzącego, albo kotła.

21 Lehellete meggyujtja a holt szenet, és a szájából láng lövel elő.

Dech jego węgle rozpala, a płomień z ust jego wychodzi.

22 Nyakszirtjén az erő tanyáz, előtte félelem ugrándozik.

W szyi jego przemieszkuje moc, a boleść przed nim ucieka.

23 Testének részei egymáshoz tapadtak; kemény önmagában és nem izeg-mozog.

Sztuki ciała jego spoiły się, całowite są w nim, że się nie porusza.

24 Szíve kemény, mint a kő, oly kemény, mint az alsó malomkő.

Serce jego twarde jako kamień, tak twarde, jako sztuka spodniego kamienia młyńskiego.

25 Hogyha felkél, hősök is remegnek; ijedtökben veszteg állnak.

Gdy się podnosi, drżą mocarze, a od strachu oczyszczają się.

26 Ha éri is a fegyver, nem áll meg benne, legyen bár dárda, kopja vagy kelevéz.

Miecz, który go sięga, nie ostoi się, ani drzewce, ani strzała, ani pancerz.

27 Annyiba veszi a vasat, mint a pozdorját, az aczélt, mint a korhadt fát.

Żelazo poczyta sobie za plewę, a miedź za drzewo zbótwiałe.

28 A nyíl vesszője el nem űzi őt, a parittyakövek pozdorjává változnak rajta.

Nie upłoszy go strzała, a jako źdźbło są u niego kamienie z procy.

29 Pozdorjának tartja a buzogányütést is, és kineveti a bárd suhogását.

Strzelbę sobie poczyta jako słomę, a pośmiewa się z szermowania włócznią.

30 Alatta éles cserepek vannak; mint szeges borona hentereg az iszap felett.

Pod nim są ostre skorupy; ściele sobie na rzeczach ostrych jako na błocie.

31 Felkavarja a mély vizet, mint a fazekat, a tengert olyanná teszi, mint a festékedény.

Czyni, że wre głębokość jako garniec, a że się mąci morze jako w moździerzu.

32 Maga után világos ösvényt hagy, azt hinné valaki, a tenger megőszült.

Za sobą jasną ścieszkę czyni, tak, że się zdaje, iż przepaść ma siwiznę.

33 Nincs e földön hozzá hasonló, a mely úgy teremtetett, hogy ne rettegjen.

Niemasz na ziemi równego mu, który tak stworzony jest, że się niczego nie boi.

34 Lenéz minden nagy állatot, ő a király minden ragadozó felett.

Wszelką rzecz wysoką lekce waży; on jest królem nad wszystkiemi srogiemi zwierzętami.