Jób 4
1 És felele a témáni Elifáz, és monda:
Tedy odpowiedział Elifas Temańczyk, i rzekł:
2 Ha szólni próbálunk hozzád, zokon veszed-é? De hát ki bírná türtőztetni magát a beszédben?
Jeźli będziemy mówili z tobą, nie będzie ci to przykro? Ale któż się może od mówienia zatrzymać?
3 Ímé sokakat oktattál, és a megfáradott kezeket megerősítetted;
Otoś ich wiele uczył, i ręceś mdłe potwierdzał.
4 A tántorgót a te beszédeid fentartották, és a reszkető térdeket megerősítetted;
Upadającego wspierały mowy twoje, a kolana zemdlone posilałeś.
5 Most, hogy rád jött a sor, zokon veszed; hogy téged ért a baj, elrettensz!
A teraz, gdy to na cię przyszło, niecierpliwie znosisz, a iż cię dotknęło, trwożysz sobą.
6 Nem bizodalmad-é a te istenfélelmed, s nem reménységed-é utaidnak becsületessége?
Azaż pobożność twoja nie była ufnością twoją, a uprzejmość spraw twoich oczekiwaniem twojem?
7 Emlékezzél, kérlek, ki az, a ki elveszett ártatlanul, és hol töröltettek el az igazak?
Wspomnij proszę, kto kiedy niewinny zginął? albo gdzieby ludzie szczerzy zniszczeli?
8 A mint én láttam, a kik hamisságot szántanak és gonoszságot vetnek, ugyanazt aratnak.
Jakom widał, że ci, którzy orali złość, i rozsiewali przewrotność, toż też zasię żęli.
9 Az Istennek lehelletétől elvesznek, az ő haragjának szelétől elpusztulnak.
Bo tchnieniem Bożem giną, a od ducha gniewu jego niszczeją.
10 Az oroszlán ordítása, a sakál üvöltése, és az oroszlán-kölykök fogai megsemmisülnek.
Ryk lwi, i głos lwicy, i zęby lwiąt wytrącają.
11 Az agg oroszlán elvész, ha nincs martaléka, a nőstény oroszlán kölykei elszélednek.
Lew ginie, iż nie ma łupu, i szczenięta lwie rozproszone bywają.
12 Szó lopódzék hozzám, s valami nesz üté meg abból fülemet.
Nadto doszło mię słowo potajemnie, i pojęło ucho moje cokolwiek z niego.
13 Éjjeli látásokon való töprengések között, mikor mély álom fogja el az embereket.
W rozmyślaniu widzenia nocnego, gdy przypada twardy sen na ludzi,
14 Félelem szálla rám, és rettegés, s megreszketteté minden csontomat.
Zdjął mię strach i lękanie, które wszystkie kości moje przestraszyło.
15 Valami szellem suhant el előttem, s testemnek szőre felborzolódék.
A duch szedł przed twarzą moją, tak, iż włosy wstały na ciele mojem.
16 Megálla, de ábrázatját föl nem ismerém, egy alak vala szemeim előtt, mély csend, és ilyen szót hallék:
Stanął, a nie znałem twarzy jego, kształt tylko jakiś był przed oczyma memi; uciszyłem się, i słyszałem głos mówiący:
17 Vajjon a halandó igaz-é Istennél: az ő teremtője előtt tiszta-é az ember?
Izali człowiek może być sprawiedliwszy niżeli Bóg; albo mąż czystszy niż Stworzyciel jego?
18 Ímé az ő szolgáiban sem bízhatik és az ő angyalaiban is talál hibát:
Oto w sługach jego niemasz doskonałości, a w Aniołach swoich znalazł niedostatek;
19 Mennyivel inkább a sárházak lakosaiban, a kiknek fundamentumok a porban van, és könnyebben szétnyomhatók a molynál?!
Daleko więcej w tych, co mieszkają w domach glinianych, których grunt jest na prochu, i starci bywają snadniej niżeli mól.
20 Reggeltől estig gyötrődnek, s a nélkül, hogy észrevennék, elvesznek örökre.
Od poranku aż do wieczora bywają starci; a iż tego nie uważają, na wieki zginą.
21 Ha kiszakíttatik belőlök sátoruk kötele, nem halnak-é meg, és pedig bölcsesség nélkül?
Azaż zacność ich nie pomija z nimi? umierają, ale nie w mądrości.
