Jób 39
1 Tudod-é a kőszáli zergék ellésének idejét; megvigyáztad-é a szarvasok fajzását?
Ĉu vi scias la tempon, en kiu naskas la ibeksoj sur la rokoj? Ĉu vi observis la akuŝiĝon de la cervinoj?
2 Megszámláltad-é a hónapokat, a meddig vemhesek; tudod-é az ellésök idejét?
Ĉu vi kalkulis la monatojn de ilia gravedeco? Aŭ ĉu vi scias la tempon, kiam ili devas naski?
3 Csak összegörnyednek, elszülik magzataikat, vajudásaiktól megszabadulnak.
Ili fleksiĝas, elĵetas siajn idojn, Liberiĝas de siaj doloroj.
4 Fiaik meggyarapodnak, a legelőn nagyranőnek, elszélednek és nem térnek vissza hozzájok.
Iliaj infanoj fortiĝas, kreskas en libereco, Foriras, ke ne revenas al ili.
5 Ki bocsátotta szabadon a vadszamarat, ki oldozta el e szamárnak kötelét,
Kiu donis liberecon al la sovaĝa azeno? Kaj kiu malligis ĝiajn ligilojn?
6 A melynek házául a pusztát rendelém, és lakóhelyéül a sósföldet?
La dezerton Mi faris ĝia domo, Kaj stepon ĝia loĝejo;
7 Kineveti a városbeli sokadalmat, nem hallja a hajtsár kiáltozását.
Ĝi ridas pri la bruo de la urbo, La kriojn de pelanto ĝi ne aŭdas;
8 A hegyeken szedeget, az ő legelőjén mindenféle zöld gazt felkeres.
La produktaĵoj de la montoj estas ĝia manĝaĵo, Kaj ĝi serĉas ĉian verdaĵon.
9 Akar-é szolgálni néked a bölény? Avagy meghál-é a te jászolodnál?
Ĉu bubalo volos servi al vi? Ĉu ĝi volos nokti ĉe via manĝujo?
10 Oda kötheted a bölényt a barázdához kötelénél fogva? Vajjon boronálja-é a völgyeket utánad?
Ĉu vi povas alligi bubalon per ŝnuro al bedo? Ĉu ĝi erpos post vi valojn?
11 Bízhatol-é benne, mivelhogy nagy az ereje, és munkádat hagyhatod-é reá?
Ĉu vi fidos ĝin pro ĝia granda forto? Kaj ĉu vi komisios al ĝi vian laboron?
12 Hiszed-é róla, hogy vetésedet behordja, és szérűdre betakarítja?
Ĉu vi havos konfidon al ĝi, ke ĝi reportos viajn semojn Kaj kolektos en vian grenejon?
13 Vígan leng a struczmadár szárnya: vajjon az eszterág szárnya és tollazata-é az?
La flugilo de struto leviĝas gaje, Simile al la flugilo de cikonio kaj de akcipitro;
14 Hiszen a földön hagyja tojásait, és a porral költeti ki!
Ĉar ĝi lasas sur la tero siajn ovojn Kaj varmigas ilin en la sablo;
15 És elfeledi, hogy a láb eltiporhatja, és a mezei vad eltaposhatja azokat.
Ĝi forgesas, ke piedo povas ilin dispremi Kaj sovaĝa besto povas ilin disbati.
16 Fiaival oly keményen bánik, mintha nem is övéi volnának; ha fáradsága kárba vész, nem bánja;
Ĝi estas kruela por siaj idoj, kvazaŭ ili ne estus ĝiaj; Ĝi ne zorgas pri tio, ke ĝia laboro estas vana;
17 Mert Isten a bölcseséget elfeledtette vele, értelmet pedig nem adott néki.
Ĉar Dio senigis ĝin je saĝo Kaj ne donis al ĝi prudenton.
18 De hogyha néki ereszkedik, kineveti a lovat és lovagját.
Kiam ĝi leviĝas alten, Ĝi mokas ĉevalon kaj ĝian rajdanton.
19 Te adsz-é erőt a lónak, avagy a nyakát sörénynyel te ruházod-é fel?
Ĉu vi donas forton al la ĉevalo? Ĉu vi vestas ĝian kolon per kolharoj?
20 Felugraszthatod-é, mint a sáskát? Tüsszögése dicső, félelmetes!
Ĉu vi povas saltigi ĝin kiel akrido? Terura estas la beleco de ĝia ronkado.
21 Lábai vermet ásnak, örvend erejének, a fegyver elé rohan.
Ĝi fosas en la valo kaj estas gaja pro forteco; Ĝi eliras kontraŭ armiton;
22 Neveti a félelmet; nem remeg, nem fordul meg a fegyver elől;
Ĝi ridas pri timo kaj ne senkuraĝiĝas, Kaj ne retiras sin de glavo.
23 Csörög rajta a tegez, ragyog a kopja és a dárda:
Super ĝi sonoras la sagujo, Brilas lanco kaj ponardego.
24 Tombolva, nyihogva kapálja a földet, és nem áll veszteg, ha trombita zeng.
Kun bruo kaj kolero ĝi glutas teron, Kaj ne povas stari trankvile ĉe sonado de trumpeto.
25 A trombitaszóra nyerítéssel felel; messziről megneszeli az ütközetet, a vezérek lármáját és a csatazajt.
Kiam eksonas la trumpeto, ĝi ekkrias: Ho, ho! Kaj de malproksime ĝi flarsentas la batalon, Kriadon de la kondukantoj, kaj bruon.
26 A te értelmed miatt van-é, hogy az ölyv repül, és kiterjeszti szárnyait dél felé?
Ĉu pro via saĝo flugas la akcipitro Kaj etendas siajn flugilojn al sudo?
27 A te rendelésedre száll-é fent a sas, és rakja-é fészkét a magasban?
Ĉu pro via ordono leviĝas la aglo Kaj faras alte sian neston?
28 A kősziklán lakik és tanyázik, a sziklák párkányain és bércztetőkön.
Sur roko ĝi loĝas, Noktas sur dento de roko kaj de monta pinto.
29 Onnét kémlel enni való után, messzire ellátnak szemei.
De tie ĝi elrigardas por si manĝaĵon; Malproksime vidas ĝiaj okuloj.
30 Fiai vért szívnak, és a hol dög van, mindjárt ott terem.
Ĝiaj idoj trinkas sangon; Kaj kie estas mortigitoj, tie ĝi estas.
