Jób 37
1 Ezért remeg az én szívem, és csaknem kiszökik helyéből.
I drży z tego powodu moje serce, i wyrywa się ze swego miejsca.
2 Halljátok meg figyelmetesen az ő hangjának dörgését, és a zúgást, a mely az ő szájából kijön!
Słuchajcie uważnie grzmotu jego głosu i dźwięku, który wychodzi z jego ust.
3 Az egész ég alatt szétereszti azt, és villámát is a földnek széléig.
Pod całym niebem go wypuszcza, a jego błyskawicę – na krańce ziemi.
4 Utána hang zendül, az ő fenségének hangjával mennydörög, s nem tartja vissza azt, ha szava megzendült.
Po niej huczy grzmot, grzmi głosem swojego majestatu, i nie powstrzymuje ich, gdy słychać jego głos.
5 Isten az ő szavával csudálatosan mennydörög, és nagy dolgokat cselekszik, úgy hogy nem érthetjük.
Bóg cudownie grzmi swoim głosem, czyni wielkie rzeczy, których nie możemy zrozumieć.
6 Mert azt mondja a hónak: Essél le a földre! És a zápor-esőnek és a zuhogó zápornak: Szakadjatok.
Mówi bowiem do śniegu: Padaj na ziemię, a także do deszczu i do ulewy jego potęgi.
7 Minden ember kezét lepecsétli, hogy megismerje minden halandó, hogy az ő műve.
Pieczętuje rękę każdego człowieka, aby wszyscy ludzie poznali jego dzieło.
8 Akkor a vadállat az ő tanyájára húzódik, és az ő barlangjában marad.
Wtedy zwierzęta wchodzą do jaskini i zostają w swoich jamach.
9 Rejtekéből előjön a vihar, és az északi szelektől a fagy.
Od południa przychodzi wicher, a zima od wiatrów północnych.
10 Isten lehellete által támad a jég, és szorul össze a víznek szélessége.
Swoim tchnieniem Bóg czyni lód i ścinają się szerokie wody.
11 Majd nedvességgel öntözi meg a felleget, s áttöri a borulatot az ő villáma.
Także wilgocią [ziemi] obciąża obłok, rozpędza chmurę swoim światłem.
12 És az köröskörül forog az ő vezetése alatt, hogy mindazt megtegyék, a mit parancsol nékik, a föld kerekségének színén.
One krążą według jego rady, aby czyniły wszystko, co rozkazuje na powierzchni okręgu ziemi.
13 Vagy ostorul, ha földjének úgy kell, vagy áldásul juttatja azt.
A on sprawia, że się pojawiają – czy to dla karania, czy dla swojej ziemi, czy dla [okazywania] miłosierdzia.
14 Vedd ezt füledbe Jób, állj meg és gondold meg az Istennek csudáit.
Słuchaj tego uważnie, Hiobie; zastanów się i rozważ cudowne dzieła Boga.
15 Megtudod-é, mikor rendeli azt rájok az Isten, hogy villanjon az ő felhőjének villáma?
Czy wiesz, kiedy i [co] postanawia Bóg o tych sprawach albo kiedy rozjaśnia światło swej chmury?
16 Tudod-é, hogy miként lebegnek a felhők, vagy a tökéletes tudásnak csudáit érted-é?
Czy wiesz, jak wiszą chmury – cuda tego, który jest doskonały we wszelkiej wiedzy?
17 Miképen melegülnek át ruháid, mikor nyugton van a föld a déli széltől?
[Czy wiesz], jak twoje szaty się rozgrzewają, gdy on uspokaja ziemię wiatrem południowym?
18 Vele együtt terjesztetted-é ki az eget, a mely szilárd, mint az aczéltükör?
Czy rozpościerałeś z nim niebiosa, [które są] trwałe i podobne do zwierciadła odlanego?
19 Mondd meg nékünk, mit szóljunk néki? A setétség miatt semmit sem kezdhetünk.
Poucz nas, co mamy mu powiedzieć, [bo] nie możemy ułożyć słów z powodu ciemności.
20 Elbeszélik-é néki, ha szólok? Ha elmondaná valaki: bizony vége volna!
Czy należy go powiadomić, że przemawiam? [Przecież] jeśli ktoś przemówi, zostanie na pewno pożarty.
21 Néha nem látják a napot, bár az égen ragyog; de szél fut át rajta és kiderül.
Teraz jednak [ludzie] nie mogą patrzyć na światło, gdy jaśnieje w chmurach, gdy wiatr przechodzi [i] rozprasza je.
22 Észak felől aranyszínű világosság támad, Isten körül félelmetes dicsőség.
Od północy przychodzi [jakby] złoty [blask, ale] w Bogu jest straszliwy majestat.
23 Mindenható! Nem foghatjuk meg őt; nagy az ő hatalma és ítélő ereje, és a tiszta igazságot el nem nyomja.
On jest Wszechmocny, nie możemy go doścignąć. On jest wielki w potędze i sądzie i bogaty w sprawiedliwość. Nie uciska [nikogo].
24 Azért rettegjék őt az emberek; a kevély bölcsek közül nem lát ő egyet sem.
Dlatego boją się go ludzie. On nie ma względu na żadnego, który jest mądry w sercu.
