< Jób 37 >

1 Ezért remeg az én szívem, és csaknem kiszökik helyéből.
دل من می‌لرزد؛
2 Halljátok meg figyelmetesen az ő hangjának dörgését, és a zúgást, a mely az ő szájából kijön!
گوش دهید و غرش صدای خدا را بشنوید.
3 Az egész ég alatt szétereszti azt, és villámát is a földnek széléig.
او برق خود را به سراسر آسمان می‌فرستد.
4 Utána hang zendül, az ő fenségének hangjával mennydörög, s nem tartja vissza azt, ha szava megzendült.
سپس غرش صدای او شنیده می‌شود، غرش مهیب رعد به گوش می‌رسد و باز برق، آسمان را روشن می‌کند.
5 Isten az ő szavával csudálatosan mennydörög, és nagy dolgokat cselekszik, úgy hogy nem érthetjük.
صدای او در رعد باشکوه است. ما نمی‌توانیم عظمت قدرت او را درک کنیم.
6 Mert azt mondja a hónak: Essél le a földre! És a zápor-esőnek és a zuhogó zápornak: Szakadjatok.
وقتی او برف و باران شدید بر زمین می‌فرستد،
7 Minden ember kezét lepecsétli, hogy megismerje minden halandó, hogy az ő műve.
مردم از کار کردن باز می‌مانند و متوجه قدرت او می‌شوند،
8 Akkor a vadállat az ő tanyájára húzódik, és az ő barlangjában marad.
حیوانات وحشی به پناهگاه خود می‌شتابند و در لانه‌های خویش پنهان می‌مانند.
9 Rejtekéből előjön a vihar, és az északi szelektől a fagy.
از جنوب طوفان می‌آید و از شمال سرما.
10 Isten lehellete által támad a jég, és szorul össze a víznek szélessége.
خدا بر آبها می‌دمد، به طوری که حتی وسیعترین دریاها نیز یخ می‌بندد.
11 Majd nedvességgel öntözi meg a felleget, s áttöri a borulatot az ő villáma.
او ابرها را از رطوبت، سنگین می‌کند و برق خود را به‌وسیلۀ آنها پراکنده می‌سازد.
12 És az köröskörül forog az ő vezetése alatt, hogy mindazt megtegyék, a mit parancsol nékik, a föld kerekségének színén.
آنها به دستور او به حرکت در می‌آیند و احکام او را در سراسر زمین به جا می‌آورند.
13 Vagy ostorul, ha földjének úgy kell, vagy áldásul juttatja azt.
او ابرها را برای مجازات مردم و یا برای سیراب کردن زمین و نشان دادن رحمتش به ایشان، می‌فرستد.
14 Vedd ezt füledbe Jób, állj meg és gondold meg az Istennek csudáit.
ای ایوب، گوش بده و دربارهٔ اعمال شگفت‌آور خدا تأمل و تفکر کن.
15 Megtudod-é, mikor rendeli azt rájok az Isten, hogy villanjon az ő felhőjének villáma?
آیا تو می‌دانی که خدا چگونه تمام طبیعت را اداره نموده، برق را از ابرها ساطع می‌کند؟
16 Tudod-é, hogy miként lebegnek a felhők, vagy a tökéletes tudásnak csudáit érted-é?
آیا تو می‌دانی چگونه ابرها در هوا معلق می‌مانند؟ آیا تو عظمت این کار خدا را می‌توانی درک کنی؟
17 Miképen melegülnek át ruháid, mikor nyugton van a föld a déli széltől?
آیا وقتی زمین زیر وزش باد گرم جنوب قرار دارد و لباسهایت از گرما به تنت چسبیده است،
18 Vele együtt terjesztetted-é ki az eget, a mely szilárd, mint az aczéltükör?
تو می‌توانی به خدا کمک کنی تا وضع آسمان را که مانند فلز سخت است تغییر دهد؟
19 Mondd meg nékünk, mit szóljunk néki? A setétség miatt semmit sem kezdhetünk.
آیا تو می‌توانی به ما بگویی چگونه باید با خدا مواجه شد؟ ما با این فکر تاریکمان نمی‌دانیم چگونه با او سخن گوییم.
20 Elbeszélik-é néki, ha szólok? Ha elmondaná valaki: bizony vége volna!
من با چه جرأتی با خدا صحبت کنم؟ چرا خود را به کشتن دهم؟
21 Néha nem látják a napot, bár az égen ragyog; de szél fut át rajta és kiderül.
همان‌طور که در یک روز آفتابی بی‌ابر، نمی‌توانیم به تابش خورشید نگاه کنیم،
22 Észak felől aranyszínű világosság támad, Isten körül félelmetes dicsőség.
همچنان نیز نمی‌توانیم به جلال پرشکوه خدا که از آسمان با درخشندگی خیره‌کننده‌ای بر ما نمایان می‌شود خیره شویم.
23 Mindenható! Nem foghatjuk meg őt; nagy az ő hatalma és ítélő ereje, és a tiszta igazságot el nem nyomja.
ما نمی‌توانیم به قدرت خدای قادر مطلق پی ببریم. او نسبت به ما عادل و رحیم است و بر کسی ظلم نمی‌کند،
24 Azért rettegjék őt az emberek; a kevély bölcsek közül nem lát ő egyet sem.
و تحت تأثیر داناترین مردم جهان نیز قرار نمی‌گیرد، از این جهت ترس و احترام او در دل همهٔ مردم جا دارد.

< Jób 37 >