Jób 33
1 No azért halld meg csak Jób az én szavaimat, és vedd füledbe minden beszédemet!
Luister nu, Job, naar mijn rede, En leen het oor aan heel mijn betoog.
2 Ímé, megnyitom már az én szájamat, és a beszéd nyelvem alatt van már.
Zie, ik heb mijn mond geopend, Mijn tong in mijn gehemelte spreekt;
3 Igaz szívből származnak beszédeim, tiszta tudományt hirdetnek ajkaim.
Mijn hart stort woorden van wijsheid uit, Mijn lippen verkonden duidelijke taal!
4 Az Istennek lelke teremtett engem, és a Mindenhatónak lehellete adott nékem életet.
De geest van God heeft mij gemaakt, De adem van den Almachtige mij het leven geschonken;
5 Ha tudsz, czáfolj meg; készülj fel ellenem és állj elő!
Antwoord mij dus, zo ge kunt; Houd u gereed, stel u tegen mij op!
6 Ímé, én szintúgy Istené vagyok, mint te; sárból formáltattam én is.
Ik ben dus voor God aan u gelijk, Ook ik ben gekneed uit leem:
7 Ímé, a tőlem való félelem meg ne háborítson; kezem nem lészen súlyos rajtad.
Dus behoeft u geen vrees voor mij te verschrikken Mijn hand niet zwaar u te drukken.
8 Csak az imént mondtad fülem hallatára, hallottam a beszédnek hangját:
Ge hebt voor mijn eigen oren verklaard, En ik heb uw woorden verstaan:
9 Tiszta vagyok, fogyatkozás nélkül: mocsoktalan vagyok, bűn nincsen bennem.
"Ik ben rein, zonder zonde, Ik ben zuiver, op mij rust geen schuld!"
10 Ímé, vádakat talál ki ellenem, ellenségének tart engem!
"Toch vindt Hij klachten tegen mij, En behandelt mij als zijn vijand;
11 Békóba veti lábaimat, és őrzi minden ösvényemet.
Hij steekt mijn voeten in het blok, Bespiedt al mijn gangen.
12 Ímé, ebben nincsen igazad – azt felelem néked – mert nagyobb az Isten az embernél!
Zie, als ik roep, antwoordt Hij niet Want God is groter dan een mens!"
13 Miért perelsz vele? Azért, hogy egyetlen beszédedre sem felelt?
Hoe hebt ge Hem durven verwijten, Dat Hij op geen van uw woorden antwoord geeft?
14 Hiszen szól az Isten egyszer vagy kétszer is, de nem ügyelnek rá!
Het is, omdat God slechts eenmaal spreekt, En het geen tweede keer herhaalt:
15 Álomban, éjjeli látomásban, mikor mély álom száll az emberre, és mikor ágyasházokban szenderegnek;
In een droom, in een nachtelijk visioen In de sluimering op de sponde.
16 Akkor nyitja meg az emberek fülét, és megpecsételi megintetésökkel.
Dan opent Hij het oor van de mensen, En verschrikt hen door zijn visioenen,
17 Hogy eltérítse az embert a rossz cselekedettől, és elrejtse a kevélységet a férfi elől.
Om den mens van trots te weerhouden, Den man voor hoogmoed te behoeden;
18 Visszatartja lelkét a romlástól, és életét hogy azt fegyver ne járja át.
Om zo zijn ziel voor de groeve te bewaren, Zijn leven voor de gang naar het graf.
19 Fájdalommal is bünteti az ő ágyasházában, és csontjainak szüntelen való háborgásával.
Dan kastijdt Hij hem door smart op zijn sponde, Door een koorts in zijn beenderen zonder eind,
20 Úgy, hogy az ő ínye undorodik az ételtől, és lelke az ő kedves ételétől.
Zodat zijn leven van het brood gaat walgen, Zijn ziel van de begeerlijkste spijs;
21 Húsa szemlátomást aszik le róla; csontjai, a melyeket látni nem lehetett, kiülnek.
Zijn vlees slinkt zienderogen weg, Zijn gebeente, eens onzichtbaar, ligt bloot.
22 És lelke közelget a sírhoz, s élete a halál angyalaihoz.
Maar zelfs als zijn ziel het graf al nabij is, Zijn leven het oord van de doden: Zo hij besluit in zijn hart, zich tot God te keren En hij zijn dwaasheid erkent:
23 Ha van mellette magyarázó angyal, egy az ezer közül, hogy az emberrel tudassa kötelességét;
Dan treedt er voor hem een engel op, Een tolk, een uit de duizend. Dan wijst hij den mens op zijn plicht,
24 És az Isten könyörül rajta, és azt mondja: Szabadítsd meg őt, hogy ne szálljon a sírba; váltságdíjat találtam!
Ontfermt zich zijner, en spreekt: Laat hem toch niet in de groeve dalen, Ik heb zijn losprijs gevonden
25 Akkor teste fiatal, erőtől duzzad, újra kezdi ifjúságának napjait.
Zijn vlees worde frisser dan in zijn jeugd, Hij kere tot zijn jonkheid terug!
26 Imádkozik Istenhez és ő kegyelmébe veszi, hogy az ő színét nézhesse nagy örömmel, és az embernek visszaadja az ő igazságát.
Dan laat God Zich verbidden; genadig neemt Hij hem aan, Doet hem zijn aanschijn met jubel aanschouwen, En schenkt den mens zijn gerechtigheid terug.
27 Az emberek előtt énekel és mondja: Vétkeztem és az igazat elferdítettem vala, de nem e szerint fizetett meg nékem;
Dan juicht hij het uit voor de mensen, en zegt: Ik heb gezondigd, het recht verdraaid, Maar Hij heeft het niet op mij gewroken!
28 Megváltotta lelkemet a sírba szállástól, és egész valóm a világosságot nézi.
Zo behoedt Hij zijn ziel voor de gang naar het graf, En verlustigt zijn leven zich in het licht!
29 Ímé, mindezt kétszer, háromszor cselekszi Isten az emberrel,
Zie, dit alles doet God Tweemaal, driemaal met een mens:
30 Hogy megmentse lelkét a sírtól, hogy világoljon az élet világosságával.
Hij brengt zijn leven terug van het graf, En bestraalt hem met het levenslicht!
31 Figyelj Jób, és hallgass meg engem; hallgass, hadd szóljak én!
Luister dus, Job, en hoor naar mij; Zwijg stil, en laat het spreken aan mij.
32 Ha van mit mondanod, czáfolj meg; szólj, mert igen szeretném a te igazságodat.
Hebt ge dan iets te zeggen, antwoord mij; Spreek dan, want ik geef u gaarne gelijk.
33 Ha pedig nincs, hallgass meg engem, hallgass és megtanítlak téged a bölcseségre!
Zo niet, luister naar mij, En zwijg, ik zal u wijsheid leren!
