Jób 32
1 Miután ez a három ember megszünt vala felelni Jóbnak, mivel ő igaz vala önmaga előtt:
A gdy przestali oni trzej mężowie odpowiadać Ijobowi, przeto, że się sobie zdał być sprawiedliwym:
2 Haragra gerjede Elihu, a Barakeél fia, a ki Búztól való vala, a Rám nemzetségéből. Jób ellen gerjedt föl haragja, mivel az igazabbnak tartotta magát Istennél.
Tedy się rozpalił gniewem Elihu, syn Barachela Buzytczyka z rodu Syryjskiego, przeciw Ijobowi się rozpalił gniewem, iż usprawiedliwiał duszę swoję, więcej niż Boga.
3 De felgerjedt haragja az ő három barátja ellen is, mivelhogy nem találják vala el a feleletet, mégis kárhoztatják vala Jóbot.
Także przeciwko trzem przyjaciołom jego rozpalił się gniew jego, że nie znalazłszy odpowiedzi, przecię potępiali Ijoba.
4 Elihu azonban várakozott a Jóbbal való beszéddel, mert amazok öregebbek valának ő nála.
Bo Elihu oczekiwał, jako oni Ijobowi odpowiedzą, gdyż oni starsi byli w latach niż on.
5 De mikor látta Elihu, hogy nincs felelet a három férfiú szájában, akkor gerjede föl az ő haragja.
Ale widząc Elihu, że nie było odpowiedzi w ustach onych trzech mężów, rozpalił się w gniewie swoim.
6 És felele a Búztól való Elihu, Barakeél fia, és monda: Napjaimra nézve én még csekély vagyok, ti pedig élemedett emberek, azért tartózkodtam és féltem tudatni veletek véleményemet.
I odpowiedział Elihu, syn Barachela Buzytczyka, i rzekł: Jam najmłodszy w latach, a wyście starcy; przetoż wstydziłem się, i nie śmiałem wam oznajmić zdania swego.
7 Gondoltam: Hadd szóljanak a napok; és hadd hirdessen bölcseséget az évek sokasága!
Myślałem: Długi wiek mówić będzie, a mnóstwo lat nauczy mądrości.
8 Pedig a lélek az az emberben és a Mindenható lehellése, a mi értelmet ad néki!
Aleć duch, który jest w ludziach, i natchnienie Wszechmogącego daje rozum.
9 Nem a nagyok a bölcsek, és nem a vének értik az ítéletet.
Zacni nie zawsze mądrzy, a starcy nie zawżdy rozumieją sądu.
10 Azt mondom azért: Hallgass reám, hadd tudassam én is véleményemet!
Przetoż mówię: słuchaj mię; ja też oznajmię zdanie swoje.
11 Ímé, én végig vártam beszédeiteket, figyeltem, a míg okoskodtatok, a míg szavakat keresgéltetek.
Otom oczekiwał słów waszych, a przysłuchiwałem się dowodom waszym, czekając, ażbyście doszli rzeczy.
12 Igen ügyeltem reátok és ímé, Jóbot egyikőtök sem czáfolá meg, sem beszédére meg nem felelt.
I przypatrywałem się wam, a oto żaden z was Ijoba przekonać nie mógł; i nie masz między wami, ktoby odpowiedział słowom jego.
13 Ne mondjátok azt: Bölcseségre találtunk, Isten győzheti meg őt és nem ember!
Ale snać rzeczecie: Znaleźliśmy mądrość; sam go Bóg przekonywa, nie człowiek.
14 Mivel én ellenem nem intézett beszédet, nem is a ti beszédeitekkel válaszolok hát néki.
Aczci się Ijob nie zemną wdał w rzecz, a ja mu też nie waszemi słowy odpowiem.
15 Megzavarodának és nem feleltek többé; kifogyott belőlök a szó.
Polękali się, nie odpowiadają dalej; niedostaje im słów.
16 Vártam, de nem szóltak, csak álltak és nem feleltek többé.
Czekałemci, ale nie mówią; umilknęli, a nic więcej nie odpowiadają.
17 Hadd feleljek hát én is magamért, hadd tudassam én is véleményemet!
Odpowiem ja też z mej strony; oznajmię ja też zdanie swoje.
18 Mert tele vagyok beszéddel; unszolgat engem a bennem levő lélek.
Bom pełen słów; ciasno we mnie duchowi żywota mego.
19 Ímé, bensőm olyan, mint az új bor, a melynek nyílása nincsen; miként az új tömlők, csaknem szétszakad.
Oto żywot mój jest jako moszcz bez oddechu, a jako beczka nowa rozpękłby się.
20 Szólok tehát, hogy levegőhöz jussak; felnyitom ajkaimat, és felelek.
Będę tedy mówił, a wytchnę sobie; otworzę wargi swe, i odpowiem.
21 Nem leszek személyválogató senki iránt; nem hizelkedem egy embernek sem;
Nie będę teraz miał względu na żadną osobę, a z człowiekiem bez tytułów mówić będę.
22 Mert én hizelkedni nem tudok; könnyen elszólíthatna engem a teremtőm!
Bo nie umiem tytułować, by mię w rychle nie porwał stworzyciel mój.
