Jób 30

1 Most pedig nevetnek rajtam, a kik fiatalabbak nálam a kiknek atyjokat az én juhaimnak komondorai közé sem számláltam volna.

Ale teraz śmieją się ze mnie młodsi ode mnie, ci, których ojców nie uznałbym za godnych, by postawić ich z psami swojej trzody.

2 Mire való lett volna nékem még kezök ereje is? Rájok nézve a vénség elveszett!

Na cóż by mi się przydała siła ich rąk, u których zginęła starość?

3 Szükség és éhség miatt összeaszottak, a kik a kopár földet futják, a sötét, sivatag pusztaságot.

Byli samotni z powodu niedostatku i głodu i uciekali na pustkowie ciemne, jałowe i spustoszone.

4 A kik keserű füvet tépnek a bokor mellett, és rekettyegyökér a kenyerök.

Zrywają sobie malwę przy krzakach i korzenie jałowcowe na pokarm.

5 Az emberek közül kiűzik őket, úgy hurítják őket, mint a tolvajt.

Wygnano ich spośród [ludzi], wołano za nimi jak [za] złodziejem;

6 Félelmetes völgyekben kell lakniok, a földnek és szikláknak hasadékaiban.

Tak że musieli mieszkać w rozpadlinach dolin, w jaskiniach podziemnych i skałach.

7 A bokrok között ordítanak, a csalánok alatt gyülekeznek.

Między krzakami ryczeli, gromadzili się pod pokrzywami.

8 Esztelen legények, sőt becstelen fiak, a kiket kivertek az országból.

[To byli] synowie ludzi wzgardzonych i synowie [ludzi] nikczemnych, podlejsi niż [proch] ziemi.

9 És most ezeknek lettem gúnydalává, nékik levék beszédtárgyuk!

Ale teraz jestem [tematem] ich pieśni, stałem się [tematem] ich przysłowia.

10 Útálnak engem, messze távoznak tőlem, és nem átalanak pökdösni előttem.

Brzydzą się mną i oddalają się ode mnie, nie wstydzą się pluć mi w twarz.

11 Sőt leoldják kötelöket és bántalmaznak engem, és a zabolát előttem kivetik.

A ponieważ on rozluźnił mój sznur i upokorzył mnie, oni też rzucili przede mnie wędzidło.

12 Jobb felől ifjak támadnak ellenem, gáncsot vetnek lábaimnak, és ösvényt törnek felém, hogy megrontsanak.

Po [mojej] prawicy powstają młodzieńcy, odtrącają moje nogi i torują przeciwko mnie swoje drogi zguby.

13 Az én útamat elrontják, romlásomat öregbítik, nincsen segítség ellenök.

Popsuli moją ścieżkę i przyczynili się do mojej nędzy, a nie mają pomocnika.

14 Mint valami széles résen, úgy rontanak elő, pusztulás között hömpölyögnek ide.

Napadli [na mnie] niczym przez szeroki wyłom i wśród spustoszenia nacierali [na mnie].

15 Rettegések fordultak ellenem, mint vihar űzik el tisztességemet, boldogságom eltünt, mint a felhő.

Strach obrócił się przeciwko mnie, ściga moją duszę jak wiatr. Moje szczęście przemija jak chmura.

16 Mostan azért enmagamért ontja ki magát lelkem; nyomorúságnak napjai fognak meg engem.

A teraz rozpływa się we mnie moja dusza, ogarnęły mnie dni cierpienia;

17 Az éjszaka meglyuggatja csontjaimat bennem, és nem nyugosznak az én inaim.

W nocy ból przeszywa moje kości, a moje żyły nie mają odpoczynku.

18 A sok erőlködés miatt elváltozott az én ruházatom; úgy szorít engem, mint a köntösöm galléra.

Z powodu wielkiego cierpienia zmieniła się moja szata i ściska mnie jak kołnierz mej tuniki.

19 A sárba vetett engem, hasonlóvá lettem porhoz és hamuhoz.

Wrzucił mnie w błoto, stałem się podobny do prochu i popiołu.

20 Kiáltok hozzád, de nem felelsz; megállok és csak nézel reám!

Wołam do ciebie, ale nie słuchasz mnie; staję, a na mnie nie patrzysz.

21 Kegyetlenné változtál irántam; kezed erejével harczolsz ellenem.

Stałeś się dla mnie okrutny, sprzeciwiasz mi się swoją mocną ręką.

22 Felemelsz, szélnek eresztesz engem, és széttépsz engem a viharban.

Unosisz mnie na wietrze [i] wsadzasz mnie na niego, a rozwiewasz mój dobytek.

23 Hiszen tudtam, hogy visszatérítesz engem a halálba, és a minden élő gyülekező házába;

Wiem bowiem, że wydasz mnie na śmierć i do domu przeznaczonego dla wszystkich żyjących.

24 De a roskadóban levő ne nyujtsa-é ki kezét? Avagy ha veszendőben van, ne kiáltson-é segítségért?

Do grobu jednak nie ściągnie [swej] ręki, choćby wołali, gdy będzie niszczyć.

25 Avagy nem sírtam-é azon, a kinek kemény napja volt; a szűkölködő miatt nem volt-é lelkem szomorú?

Czy nie płakałem nad strapionym? Czy moja dusza nie smuciła się nad ubogim?

26 Bizony jót reméltem és rossz következék, világosságot vártam és homály jöve.

Gdy oczekiwałem dobra, oto przyszło zło; a gdy spodziewałem się światła, przyszła ciemność.

27 Az én bensőm forr és nem nyugoszik; megrohantak engem a nyomorúságnak napjai.

Moje wnętrze zawrzało [i] nie uspokoiło się; zaskoczyły mnie dni utrapienia.

28 Feketülten járok, de nem a nap hősége miatt; felkelek a gyülekezetben és kiáltozom.

Chodzę sczerniały, [ale] nie od słońca; powstaję i wołam w zgromadzeniu.

29 Atyjok fiává lettem a sakáloknak, és társokká a strucz madaraknak.

Stałem się bratem smoków, a towarzyszem młodych strusiów.

30 Bőröm feketülten hámlik le rólam, és csontom elég a hőség miatt.

Moja skóra poczerniała na mnie i moje kości są spalone od gorączki.

31 Hegedűm sírássá változék, sípom pedig jajgatók szavává.

Moja harfa zamieniła się w lament, a mój flet – w głos płaczących.