< Jób 26 >

1 Jób pedig felele, és monda:
فَأَجَابَ أَيُّوبُ وَقَالَ:١
2 Bezzeg jól segítettél a tehetetlenen, meggyámolítottad az erőtelen kart!
«كَيْفَ أَعَنْتَ مَنْ لَا قُوَّةَ لَهُ، وَخَلَّصْتَ ذِرَاعًا لَا عِزَّ لَهَا؟٢
3 Bezzeg jó tanácsot adtál a tudatlannak, és sok értelmet tanusítottál!
كَيْفَ أَشَرْتَ عَلَى مَنْ لَا حِكْمَةَ لَهُ، وَأَظْهَرْتَ ٱلْفَهْمَ بِكَثْرَةٍ؟٣
4 Kivel beszélgettél, és kinek a lelke jött ki belőled?
لِمَنْ أَعْلَنْتَ أَقْوَالًا، وَنَسَمَةُ مَنْ خَرَجَتْ مِنْكَ؟٤
5 A halottak is megremegnek tőle; a vizek alatt levők és azok lakói is.
«اَلْأَخْيِلَةُ تَرْتَعِدُ مِنْ تَحْتِ ٱلْمِيَاهِ وَسُكَّانِهَا.٥
6 Az alvilág mezítelen előtte, és eltakaratlan a holtak országa. (Sheol h7585)
ٱلْهَاوِيَةُ عُرْيَانَةٌ قُدَّامَهُ، وَٱلْهَلَاكُ لَيْسَ لَهُ غِطَاءٌ. (Sheol h7585)٦
7 Ő terjeszti ki északot az üresség fölé és függeszti föl a földet a semmiség fölé.
يَمُدُّ ٱلشَّمَالَ عَلَى ٱلْخَلَاءِ، وَيُعَلِّقُ ٱلْأَرْضَ عَلَى لَا شَيْءٍ.٧
8 Ő köti össze felhőibe a vizeket úgy, hogy a felhő alattok meg nem hasad.
يَصُرُّ ٱلْمِيَاهَ فِي سُحُبِهِ فَلَا يَتَمَزَّقُ ٱلْغَيْمُ تَحْتَهَا.٨
9 Ő rejti el királyi székének színét, felhőjét fölibe terítvén.
يَحْجُبُ وَجْهَ كُرْسِيِّهِ بَاسِطًا عَلَيْهِ سَحَابَهُ.٩
10 Ő szab határt a víz színe fölé – a világosságnak és setétségnek elvégződéséig.
رَسَمَ حَدًّا عَلَى وَجْهِ ٱلْمِيَاهِ عِنْدَ ٱتِّصَالِ ٱلنُّورِ بِٱلظُّلْمَةِ.١٠
11 Az egek oszlopai megrendülnek, és düledeznek fenyegetéseitől.
أَعْمِدَةُ ٱلسَّمَاوَاتِ تَرْتَعِدُ وَتَرْتَاعُ مِنْ زَجْرِهِ.١١
12 Erejével felriasztja a tengert, és bölcseségével megtöri Ráhábot.
بِقُوَّتِهِ يُزْعِجُ ٱلْبَحْرَ، وَبِفَهْمِهِ يَسْحَقُ رَهَبَ.١٢
13 Lehelletével megékesíti az eget, keze átdöfi a futó kígyót.
بِنَفْخَتِهِ ٱلسَّمَاوَاتُ مُسْفِرَةٌ وَيَدَاهُ أَبْدَأَتَا ٱلْحَيَّةَ ٱلْهَارِبَةَ.١٣
14 Ímé, ezek az ő útainak részei, de mily kicsiny rész az, a mit meghallunk abból! Ám az ő hatalmának mennydörgését ki érthetné meg?
هَا هَذِهِ أَطْرَافُ طُرُقِهِ، وَمَا أَخْفَضَ ٱلْكَلَامَ ٱلَّذِي نَسْمَعُهُ مِنْهُ وَأَمَّا رَعْدُ جَبَرُوتِهِ فَمَنْ يَفْهَمُ؟».١٤

< Jób 26 >